توسط پل براون ، شبکه خبری آب و هوا19 ژانویه 2021
جذب و ذخیره کربن ، و یا به دام انداختن کربن قبل از ورود آن به جو ، به نظر زیبا می رسد. اما بسیاری شک دارند که می تواند موثر باشد.
در یک گزارش جدید آمده است: یکی از فن آوری های کلیدی که دولت ها امیدوارند بتواند کره زمین را از گرم شدن خطرناک ، نجات دهد ، یعنی جذب و ذخیره کربن مطابق برنامه کار نخواهد کرد و یک توهم خطرناک است.
این گزارش می گوید به جای تأمین مالی یک فناوری که نه می توانند آنرا به موقع توسعه دهند و نه آنطور که ادعا می شود کار کند ، باید بر روی مقیاس گذاری فن آوری های اثبات شده مانند انرژی های تجدید پذیر و بهره وری انرژی متمرکز شوند.
این گزارش ، از طرف دوستان زمین اسکاتلند و برنامه جهانی ، توسط دو گروه از محققان مرکز تحقیقات تغییرات آب و هوایی Tyndall انگلستان تهیه شده است.
همانطور که این فناوری شناخته شده است ، CCS برای از بین بردن دی اکسید کربن از گازهای خروجی فرآیندهای صنعتی طراحی شده است. که شامل کارخانه های تولید برق با گاز و زغال سنگ ، تولید فولاد و صنایع از جمله تبدیل گاز طبیعی به هیدروژن است ، بنابراین گاز می تواند دوباره به عنوان سوخت تمیز طبقه بندی شود.
CO2 که خارج می شود به یک مایع تبدیل می شود و در زیر زمین به شکل گیری های زمین شناسی پمپ می شود که می تواند برای چندین نسل مهر و موم شود تا از خروج کربن به جو جلوگیری کند.
سوخت فسیلی CCS یک توهم نسبت به رشد انرژی های تجدیدپذیر ، ذخیره سازی و بهره وری انرژی است که برای کاهش سریع انتشار در دهه آینده بسیار مهم است. این یک فرایند پیچیده و گران قیمت است و بسیاری از طرح های پیشنهادی در دهه 1990 بسیار گران بوده و یا از نظر فنی دشوار کنار گذاشته شده اند.
در مروری بر این گزارش آمده است: ”این فناوری هنوز با موانع زیادی روبرو است ، اما ارائه آن خیلی دیر شروع می شود ، باید در مقیاسی عظیم با نرخ معقولی به کار گرفته شود و دارای سابقه بیش از حد امیدوار کننده و بازدهی کم است. “
در حال حاضر تنها 26 کارخانه CCS در سطح جهان فعالیت می کنند که حدود 0.1 درصد از جذب انتشار سالانه جهانی از سوخت های فسیلی را به خود اختصاص می دهند.
در این گزارش همچنین مشخص شده است که این فناوری انتظارات را برآورده نکرده است. به جای اینکه 95 درصد کربن حاصل از هر فرآیند صنعتی را بگیرد ، نرخ ها هنگام شروع به 65 درصد رسیده اند و فقط به تدریج بهبود یافته اند.
علی رغم این اشکالات و تعدادی از تحولات ناموفق CCS در انگلیس ، دولت انگلیس فقط 1 میلیارد پوند (1.36 میلیارد دلار آمریکا) دیگر برای تحقیق و توسعه بیشتر این فناوری و تأمین زیرساخت ها داده است. این گزارش می گوید که CCS در بسیاری از سناریوهای تغییر انرژی و آب و هوا ، و در استراتژی های دستیابی به اهداف کاهش تغییرات آب و هوا برجسته است.
دوستان زمین و برنامه پایشگر جهانی می گویند که به دلیل عدم موفقیت این فناوری در برآورده ساختن انتظارات ، باید از سوی دولتها تغییر تأکید شود. سیاست باید به سمت تجدیدپذیرها ، به ویژه نیروی باد و خورشیدی ، در خشکی و برون مرزی هدایت شود ، زیرا در مقابل از نظر هزینه و استقرار از همه اهداف فراتر رفته و امید واقعی برای حل مسئله دی اکسید کربن را فراهم می کند.
