2 نوامبر 2020
ژاپن منابع سوخت فسیلی کمی دارد و بیشتر به گاز طبیعی مایع وارداتی (LNG) و زغال سنگ متکی است.
مهلت جدید ژاپن در سال 2050 برای خنثی سازی کربن ، توجه این کشور را در تلاش برای یافتن گزینه های جدید و سبزتر سوخت ، از جمله سرمایه گذاری جاه طلبانه اما بحث برانگیز هیدروژن مایع ، معطوف کرده است.
زنجیره تأمین انرژی هیدروژن (HESC) یک پروژه مشترک ژاپنی و استرالیایی است که برای تولید سوخت مقرون به صرفه با قیمت مناسب برای ژاپن طراحی شده است. در اینجا چند سوال و پاسخ در مورد سرمایه گذاری آورده شده است:
چرا هیدروژن؟
ژاپن منابع سوخت فسیلی کمی دارد و به شدت به گاز طبیعی مایع وارداتی (LNG) ، ذغال سنگ و انرژی هسته ای متکی است که از زمان فاجعه فوکوشیما محدود شده است.این کشور کوهستانی و مستعد بروز بلایای طبیعی در تلاش است تا تولید انرژی های تجدیدپذیر خود را افزایش دهد و بنابراین در حال بررسی انواع گزینه های سوخت است.مقدار زیادی در هیدروژن سرمایه گذاری کرده است که هنگام سوختن فقط بخار تولید می کند و دی اکسید کربن ندارد و این امر باعث ایجاد تمرکز و مورد علاقه می شود.ژاپن در حال حاضر هیدروژن در داخل کشور ، به شکل گاز مایع و فشرده ، بیشتر از گاز طبیعی و روغن تولید می کند.از آن در سلولهای میکرو سوخت برای ساختمانهای مسکونی ، نیروگاههای آزمایشی و وسایل نقلیه سلول سوختی استفاده می کند ، اما تولید در داخل محدود و گران است.
HESC چیست؟
زنجیره تأمین انرژی هیدروژن آزمایشی است برای بررسی اینکه آیا ژاپن می تواند یک منبع پایدار هیدروژن مایع از طریق استرالیا ایجاد کند تا برای تولید برق سوزانده شود.هیدروژن در ایالت ویکتوریا استرالیا تولید و مایع می شود و در آنجا از نوعی زغال سنگ معروف به لیگنیت استخراج می شود.
این زغال سنگ به اصطلاح قهوه ای در حال حاضر فاقد بازار است ، و آن را به رغم هزینه های اضافی برای حمل 9000 کیلومتر (5600 مایل) از طریق دریا ، به گزینه بالقوه جذاب و ارزانتری برای تولید هیدروژن داخلی برای ژاپن تبدیل کرده است.
مرحله آزمایشی پروژه که بخشی از آن توسط مقامات ژاپنی و استرالیایی تأمین می شود ، حدود 500 میلیون دلار آوس (350 میلیون دلار) سرمایه گذاری کرده است.
چگونه کار خواهد کرد؟
از سال آینده ، یک سایت در یک جزیره مصنوعی در نزدیکی کوبه در غرب ژاپن به پایانه پایلوت اولین کشتی جهان تبدیل خواهد شد که برای حمل هیدروژن مایع ساخته شده است ، یک کشتی ساخت ژاپن به نام مرز سوئیسو.
در حال حاضر ، مخزن کروی حمل کننده با قطر 19 متر (60 فوت) بر روی سایت برای ذخیره هیدروژن مایع تولید داخل استفاده می شود.اگر آزمایش ها تا سال 2022 یا 2023 موفقیت آمیز باشد ، پروژه تمدید می شود و پس از سال 2030 وارد فاز تجاری می شود. سپس یک پایانه جدید در ژاپن به همراه کشتی های بزرگتر ساخته می شود.
اما روند کار پیچیده است: برای انتقال از طریق دریا به عنوان مایع ، هیدروژن باید تا -253 درجه سانتیگراد (-423.4 درجه فارنهایت) خنک شود – این یک فرآیند گران است که انرژی زیادی را مصرف می کند.
آیا هیدروژن واقعاً سبز است؟
مدارک سبز بودن هیدروژن تا حد زیادی به نحوه تولید آن بستگی دارد.هیدروژن سبز را می توان با الکترولیز آب و با استفاده از الکتریکی که از طریق انرژی تجدید پذیر بدست می آید ، تولید کرد.اما هر تن هیدروژن تولید شده از زغال سنگ 20 تن دی اکسید کربن تولید می کند ، بیش از دو برابر میزان انتشار CO2 که هنگام تولید هیدروژن از گاز طبیعی ایجاد می شود.
به گفته کارشناسان ، مقایسه میزان انتشار حاصل از تولید هیدروژن با میزان تولید سوختن زغال سنگ پیچیده است ، اما آنها موافقت می کنند که تا زمانی که به طور تجدیدپذیر تولید نشود ، سازگار با محیط زیست محسوب نمی شود.
حامیان HESC اصرار دارند که از طریق برنامه های جذب کربن می تواند از نظر زیست محیطی – اگر تجدید پذیر نباشد – مفید باشد.یکی از اقدامات طرف استرالیایی ، به نام CarbonNet ، شاهد حضور CO2 حبس شده در زیر دریا در نزدیکی ویکتوریا است.
برای حامیان HESC مانند Motohiko Nishimura از صنایع سنگین کاوازاکی ، ضرب الاجل خنثی کربن در سال 2050 “تأثیر مثبت زیادی” در پروژه خواهد داشت.
اما همه در صنعت ژاپن قانع به این نیستند ، از جمله شیگرو موراکی ، مدیر شرکت توکیو گاز ، که به جای آن سرمایه گذاری در سوخت آمونیاک را ترجیح می دهد.وی با اشاره به پروژه HESC گفت: حتی با روش های جذب و ذخیره کربن ، نمی توان آن را به عنوان هیدروژن سبز در نظر گرفت.وی احتمال می دهد هیدروژن سبز تولید شده از منابع تجدیدپذیر با گذشت زمان رقابت کند.و طرفداران محیط زیست مانند نیکولاس آبرل ، از گروه تبلیغاتی Environment Victoria ، کاملاً بدبین هستند.
وی گفت ، تولید هیدروژن در مقیاس تجاری از زغال سنگ بدون جذب کربن “خرابکاری آب و هوا” خواهد بود.
