متن:
توسط کارول کلارک ، دانشگاه اموری10 سپتامبر 2020
آندرویدها یا روبات هایی با ویژگی های انسانی اغلب برای آدمها بیشتر از آنعده که شبیه ماشین هستند فقط تا یک نقطه خاص جذاب هستند . بسیاری از مردم در واکنش به روبات هایی که تقریباً واقعی هستند و در عین حال کاملاً “درست” نیستند ، احساس ناخوشایندی را تجربه می کنند. احساس قرابت می تواند با افزایش شباهت به انسان یک روبات ، در یک شرایط دافعه فرو رود ، منطقه ای که به “دره غیر عادی” یا دره وهمی معروف است.
ژورنال Perception بینش جدیدی درباره مکانیسم های شناختی زمینه ساز این پدیده ساخته شده توسط روانشناسان در دانشگاه موری را منتشر کرد.
اولین بار که دره وهمی توصیف شد ، یک فرضیه مشترک برای توضیح آن ایجاد شد. این نظریه که به عنوان تئوری درک ذهن شناخته می شود ، پیشنهاد می کند که وقتی افراد رباتی را با ویژگی های انسان مانند می بینند ، به طور خودکار ذهن را به آن اضافه می کنند. بر اساس این نظریه ، یک حس در حال رشد که به نظر می رسد ماشین دارای ذهن است ، منجر به احساسی وحشتناک می شود.
وانگ شنشنگ ، نویسنده مطلب مطالعه جدید ، که به عنوان دانشجوی تحصیلات تکمیلی در Emory کار می کرد و اخیراً دکترای خود را دریافت کرد ، می گوید: “ما دریافتیم که عکس این قضیه صادق است.” در روانشناسی “این اولین گام نسبت دادن ذهن به یک اندروید نیست ، بلکه مرحله بعدی” غیرانسانی کردن “آن است که با از بین بردن ایده داشتن ذهن که منجر به دره وهمی می شود ، شکل می گیرد و این یک پویایی است . “
این یافته ها هم در طراحی روبات ها و هم در درک نحوه درک ما از انسان به عنوان یک انسان تأثیر دارد.
وانگ می گوید: “ربات ها به طور فزاینده ای از هر چیز دیگری از آموزش تا مراقبت های بهداشتی وارد حوزه اجتماعی می شوند.” “چگونگی درک آنها و ارتباط با آنها از نظر مهندسان و روانشناسان مهم است.”
فیلیپ روچات ، استاد روانشناسی Emory ، و نویسنده ارشد این مطالعه ، می افزاید: “هسته اصلی این تحقیق این است که ما چه چیزی را هنگام مشاهده چهره درک می کنیم.” “این احتمالاً یکی از مهمترین پرسشهای روانشناسی است. توانایی درک ذهن دیگران بنیان روابط انسانی است.”
Rochat می گوید ، این تحقیق ممکن است در کشف مکانیسم های مربوط به نابینایی – عدم توانایی تشخیص بین انسان و ماشین آلات – مانند موارد اوتیسم شدید یا برخی اختلالات روان پریشی کمک کند.
از جمله نویسندگان این تحقیق می توان به یوك فای چونگ و دانیل دلكس ، هر دو دانشیار روانشناسی در Emory اشاره كرد.
انسان شناسی یا فرافكنی خصوصیات انسانی بر روی اشیا امری رایج است. وانگ می گوید: “ما به عنوان مثال اغلب چهره ها را در ابر می بینیم.” “ما همچنین بعضی اوقات ماشین هایی را که سعی در درک آنها داریم مانند انسان یا رایانه خود انسان شناسی می کنیم.”نامگذاری اتومبیل یا تصور اینکه یک موجود متحرک است ، با این حال ، به طور معمول با یک احساس عجیب و غریب همراه نیست. همین امر باعث شد وی فرض کند که هنگام مشاهده یک آندروید ممکن است اتفاق دیگری غیر از انسان شناسی رخ دهد.
محققان برای تحریک کردن نقش های احتمالی درک ذهن و غیرانسانی سازی در پدیده دره وهمی، آزمایش هایی را انجام دادند که بر پویایی زمانی فرآیند متمرکز بود. به شرکت کنندگان سه نوع تصویر نشان داده شد – چهره های انسان ، چهره های ربات با ظاهری مکانیکی و چهره های اندرویدی که شباهت زیادی به انسان ها دارند – و از آنها خواسته شد که تحرک یا “زنده بودن” را درک کنند. زمان شرکت کنندگان در ارزیابی میزان انیمیشن خود ، در زمان میلی ثانیه به طور سیستماتیک دستکاری می شوند.
نتایج نشان داد که انیمیشن درک شده به عنوان تابعی از زمان قرار گرفتن در معرض دید برای چهره های آندروید به طور قابل توجهی کاهش می یابد اما برای روبات های ظاهری مکانیکی یا چهره های انسانی کاهش نمی یابد. و در چهره های آندروید ، انیمیشن درک شده بین 100 تا 500 میلی ثانیه از زمان مشاهده کاهش می یابد. این زمان بندی مطابق با تحقیقات قبلی است که نشان می دهد افراد پس از شروع محرک شروع به تشخیص بین چهره انسان و موجود مصنوعی در حدود 400 میلی ثانیه می کنند.
مجموعه دوم آزمایشات ، هم زمان نوردهی و هم جزئیات تصاویر را دستکاری می کند ، که طرحی حداقل از ویژگی ها گرفته تا یک تصویر کاملاً تار می باشد . نتایج نشان داد که حذف جزئیات از تصاویر چهره های آندروید ، انیمیشن درک شده را همراه با عدم تمایل درک کاهش می دهد.
وانگ می گوید: “تمام مراحل پیچیده است اما در یک چشم به هم زدن اتفاق می افتد.” “نتایج ما نشان می دهد که در نگاه اول ما یک آندروید را در ذهن خود انسان شکل می دهیم ، اما در عرض چند ثانیه انحرافات را تشخیص می دهیم و از انسانیت آن خارج می شویم. این کاهش در انیمیشن درک شده احتمالاً به احساس غیر عادی کمک می کند.”
https://techxplore.com
