توسط استاد بتینا باشل در موسسه توسعه مدیریت
شرکت ها باید قبل از افزودن رویه های بیشتر و بیشتر به سازمانشان درباره آن ها فکر کنند.
هر کسب و کاری می خواهد بهره وری کارمندان را بهبود ببخشد و این امری مسلم است. آنچه کمتر مشخص است اینست که چند بار شیوه های مدیریت برای دستیابی به پیشرفت مورد بررسی قرار می گیرد و همزمان پیچیدگی را کاهش می دهد. بازنگری یا اجرای کامل شیوه های مدیریتی موجود به جای اضافه کردن شیوه های جدید مطمئناً راهی برای پیشبرد است.
شاخص ها نشان می دهد که با توجه به معیار بهره وری کل که اثرات بهبود بهره وری بر اثر فناوری و نوآوری را در نظر می گیرد کاهش چشمگیری در رشد بهره وری رخ داده است . رشد جهانی TFP از متوسط 1.3٪ در دوره 1999-2006 به 0.3٪ در دوره 2007-2014 سقوط کرده است.
این فروپاشی با رکود اقتصادی 2008-2009 تشدید شد ، اما ریشه های چالش بهره وری جهانی عمیق تر و متنوع تر از این است. شایان ذکر است که سرعت این کند شدن در بسیاری از اقتصادها از جمله ایالات متحده در سالهای اخیر بیشتر شده است.
بر اساس بررسی های موسسه در نشریهGallup Daily ، 32٪ از کارمندان در ایالات متحده واقعا مشغول به کار هستند. یا بعبارت دیگر ، مشتاق و متعهد به کار خود هستند. در سراسر جهان ، این میزان به 13٪ می رسد – به این معنی که فقط بخش بسیار کمی از کارمندان با ظرفیت تولیدی کامل خود کار می کنند.
علاوه بر این عوامل ، بسیاری از شرکت ها با افزایش چشمگیر پیچیدگی در فرآیندها و سیستم های مدیریتی خود روبرو هستند. این وضعیت در حال افزایش است ، به طوری که 57٪ از پاسخ دهندگان به بررسی اساسی CIO IBM انتظار دارند که در پنج سال آینده نیز پیچیدگی بیشتری ایجاد شود.
راه حل: شیوه های مدیریت با کیفیت بالا
یک مطالعه جدی در مورد شیوه های مدیریت شرکتها ، پیوند روشنی بین کیفیت اجرای این شیوه ها و عملکرد کسب و کار پیدا کرده است. یافته ها حاکی از آن است که سازمانها می توانند با اتخاذ رویه های خوب و پایدار سازی عمیق آنها در شرکت ، به پیشرفت های چشمگیر عملکردی دست یابند.
بیایید به عنوان مثال به مدیریت عملکرد بپردازیم. سازمان ها می توانند سطوح مختلفی از عملکرد ، در زمان های کاری مختلف را انجام دهند. چه زمانی منافع کامل حاصل می شود؟ بدیهی است هرچه یک شیوه کاری بصورت بهتر از نظر استفاده اتخاذ و پایدار شود ، عملکرد شرکت نیز بالاتر می رود.
این ما را با دو گزینه مواجه می کند:
یا استفاده کامل از آن را در سازمان بکار می بندیم یا این عمل را متوقف می کنیم. به سادگی معلوم است که افزودن یک روش دیگر در صدر فرایندهای موجود ، بدترین نتیجه است ، زیرا می تواند به راحتی به انجام کار بیشتری منجر شود ، یعنی ساعات کار بیشتربا کمترین سود و در نتیجه کاهش بهره وری . این برای کارکنان یعنی تولیدداده های بیشتر ، انجام یک فرایند دیگرو گزارش های بیشتر. در چنین سناریوهایی است که کارمندان فکرمی کنند: “من قبلاً این نوع چیزها را دیده ام. اگر سرم را پایین نگه دارم ، می گذرد. ”
گسترش شیوه های مدیریتی در 30 سال گذشته باعث شده است که تعداد زیادی از رویه ها در سازمان ها اجرا شود بدون اینکه در مورد روشهایی که در حال حاضر وجود دارند ، تجدید نظر شود. رهبران باید از خود بپرسند که آیا شرکت آنها از شیوه های مدیریتی موجود خود کاملاً استفاده کرده و از آنها سود می برد و از کجا می تواند اطمینان کاملی را برای تحقق این مزایا تضمین کند. رهبری کسب و کار به معنای ترک همه چیز بصورت یکباره نیست بلکه در مورد اطمینان از این است که شیوه های جاری با تمام توانشان استفاده می شوند. این امر شامل بررسی اینکه به منظور آزادسازی زمان چه روشهایی می تواند متوقف شود و یا فراهم کردن فضای تفکر خلاق به منظور افزایش مشارکت کارمندان و بهره برداری کامل از پتانسیل های آنها چگونه امکان پذیر است.
بنابراین ، اولین قدم برای مدیران مشخص کردن شیوه های مدیریتی قدیمی است که سازمان هنوز از آن استفاده می کند. آیا یک سازمان باید به طور موازی از Lean، Six Sigma، TPM، PDSA و Kaizen استفاده کند ، یا اینکه فقط می تواند روی یک مورد متمرکز شود و این کار را به خوبی انجام دهد؟ آیا کسب و کار نیاز به بازنگری سالانه در هر واحد تجاری دارد یا می تواند با توجه به تغییرات بازار و مدیریت داخلی ، بررسی های استراتژیک را تدوین کند؟ آیا هنگامی که پیگیری محدودی در این زمینه انجام می شود ، سازمان باید سالیانه نظرسنجی های مربوط به کسب و کار را انجام دهد؟ اینها فقط چند نمونه از مواردی است که بررسی شیوه های موجود می تواند به یک بررسی اساسی منجر شود که می تواند بهره وری را افزایش داده ، ایجاد کندی در روند ها کند ، مشارکت بیشتری را ایجاد کرده و به طور بالقوه پیچیدگی را در مواعد مقرر کاهش دهد.
