میگویند ، مگر مدیریت لذت دارد . ما مدیرانمان همیشه می نالند . میگویم که باید مدیری داشته باشید که از شغلش لذت ببرد و دیگران را هم در این خط بیندازد . میگوید چطور ؟ می گویم :
مدیر باید با تیم خود آشنا شود. اگر خودش را در دفتر کار قایم کند باعث می شود در کارها تنها شود. این امر که گفتگو با همکاران ارتباطی را ایجاد می کند که کار ها را بیشتر به واقعیت نزدیک و تحقق می بخشد. و کارمندان که احساس می کنند برای مدیرشان شناخته شده هستند و موجودات نامریی نیستند.
مدیر برای ناهار به همکاران می پیوندد. او باید رئیس بودن در آنجا کنار بگذارد . به حرفهای همکاران گوش دهد و افکارش را با آنها در میان بگذارد و راجع به ورزش ، تلویزیون ، فیلم و کتاب صحبت کند تا مشترکاتشان را بیابد.
در خود سرمایه گذاری کند. با یادگیری چیزها جدید راهی برای فرار از امور روزمره پیدا کند. در سمینار یا کلاس داخلی یا خارجی شرکت کند . این اطلاعات برای او در کارش هم مفیذ است.
و …… نقش مربی را داشته باشد نه رییس. برای این کار با افراد علاقمند تماس منظم برقرار و راه هایی برای کمک به آنها برای حرکت در حرفه شان پیدا کند.
گفت خوبست . حالا خیلی موارد دیگر هم به ذهنم آمده است .
