از سال 2010 ، اثرات IND.4.0، یک واژه بکار گرفته شده در ارتباط با چهارمین انقلاب صنعتی ، تقریباً در تمام بخش های صنعت آلمان بگوش افراد آشنا است. اتوماسیون ، دیجیتالی شدن و سایر فناوری های اطلاعاتی که باعث افزایش بهره وری و بهبود عملکرد زنجیره های ارزش فعلی می شوند. سرعت پیشرفت در فن آوری ها ، همراه با انواع نوآوری های انجام شده در سطح بین المللی ، باعث افزایش نگرانی در مورد پیامدهای بالقوه نامطلوب اجتماعی ، مانند گسترش نابرابری و از بین رفتن بسیاری از شغل ها می شود. اگرچه ما واقعاً نمی توانیم درباره تأثیرات در هر جامعه که ناشی از تغییرات عمیق در وضعیت کار است اطمینان داشته باشیم ، اما می توان در مورد برخی روندهای مرتبط بحث کرد.
از نظر تاریخی ، سیاستگذاران و دانشمندان ارتباطی بین ترکیب سنی یک نیروی کار و رقابت اقتصادی مشاهده کرده اند. یک نیروی کار پیر ، کارفرمایان را با این چشم انداز که بخش بسیار قابل توجهی از نیروی کارشان نزدیک به بازنشستگی باشد ، مقابل می کند و نگرانی ها را در مورد مرتبط بودن سن پایین تر با ظرفیت های جسمی و روانی با بهره وری را برجسته می کند. اما در دنیای دیجیتال به نظر می رسد این ارتباط تضعیف شده است. از طرف دیگر ، به نظر می رسد که مزایای فناوری می تواند شکاف های رقابت پذیری را افزایش داده و به عنوان عامل نابرابری اجتماعی عمل کند. به همین دلیل ما شاهد تشدید رقابت برای دستیابی به فناوریهای جدید در بین کشورها و همچنین شرکتهای انفرادی هستیم. تنش ژئوپلیتیکی مرتبط با این امر به احتمال زیاد ادامه خواهد یافت و جنگ تجاری فعلی بین ایالات متحده و چین ارتباط زیادی با فناوریهای جدید دارد. فشارهای مستمر برای اعمال انواع جدیدی از مقررات وجود دارد ، و سیاست مداران نمی توانند با جدیدترین چشم انداز ها و اکوسیستم های فناوری کنار بیایند. قهرمانان جهانی سازی و حامیان این گرایش قطبی تر می شوند. در این میان ، نوآوری های فنی نشان از اندک کاهشی در سرعت ابداع و عرضه نشان نمی دهد.
اگر فراموش کنیم بشریت و نه بشر را در کانون توجه خود قرار دهیم ، نمی توانیم جامعه ای واقعاً مرفه داشته باشیم. در برخی از ارتباطات حضوری و یا غیر حضوری هیات های تجاری در صنعت خودرو و مدیران و کارشناسان شهرهای هوشمند گاهی به این شوخی می پردازند که فناوری های جدید (به عنوان مثال در مورد اتومبیل های خودران ، هواپیماهای بدون سرنشین) آنها آماده اجرای زیرساخت های شهری تمیز ، پایدار و خلاق هستند. این سیستم ها ظاهراً به خوبی طراحی شده اند (به عنوان مثال کودکانی که در خیابان زندگی می کنند). ده ها سال است که فیلم های داستانی سناریوهای آینده را تصور می کنند که در آن دستگاه ها جهان را تصاحب می کنند. استفان هاوکینگ دانشمند مشهور هوش مصنوعی را تهدید بزرگی برای بشریت دانست.
از سوی دیگر جامعه 5.0 ، ایده ای که عمدتا در ژاپن توسعه یافته است ، نمونه ای از تلاش برای بازگرداندن نگرانی های بشر به جزئیات نحوه تفکر درباره محیط های پیشرفته فناوری است. این طرح همچنین علاوه بر ترویج فناوریهای کاربرپسند برای زندگی روزمره ، سعی در رفع چالش های بهره وری در جامعه سالمند دارد. با داشتن روابط انسانی بهتر ، می توانیم توانایی های خودمان را به میزان قابل توجهی تقویت کنیم. دستگاه های پوشیدنی ابزار دیجیتالی را برای کار در کارخانه های هوشمند فراهم می کنند. منسوجات هوشمند عملکردهای الکترونیک را به محیط کار می رسانند و به محافظت از کارگران مسن کمک می کنند. روبات های کنترل شده توسط انسان توانایی کاهش قدرت بدنی را برای کار با قدرت فوق بشری فراهم می کنند. هرچه در یکپارچه سازی انسان و ماشین به وضعیت بهتری دست پیدا کنیم ، قادر به حفظ نیروی انسانی مسن و فعال ، ایمن و بسیار مولد هستیم. برای تطبیق این نوآوری های فنی ، سیاست گذاران می توانند شرکت ها را ترغیب کنند که آموزش های بیشتری را برای آموزش به تکنسین های تولید نسل بعدی ارائه دهند تا تحول یکنواختی از یک فناوری به فناوری دیگر ایجاد کنند. در نتیجه ، کارگران سالخورده می توانند در کارخانه ها ایمن و مولد باقی بمانند. در طول تاریخ ، نوآوری ها باعث افزایش بهره وری و بهزیستی انسان شده است. اگر این روند ادامه یابد ، با بحث رو به رشد روبرو خواهیم شد.
آیا اگر فن آوری و ماشین آلات بیشتر کارهای انسانی را انجام دهند ، آیا باید همچنان افراد زیادی تری را شاغل کنیم؟
با این حال ، باید بدانیم که اکنون برای بسیاری از نسل ها ، کاری که ما به عنوان افراد در زندگی کاری خود انجام می دهیم از نظر بنیادی برای احساس هویت و درگیری در فعالیت معنادار مهم است. این چالش اکنون با توجه به جمعیت پیر بطور سریع افزایش یافته است که تعداد بیشتری از افراد بیشتر برای مدت طولانی سالم بمانند که هنوز بخش بیشتری از زندگی خود را در خارج از محیط کار سپری می کنند.
چگونه افراد وقتی واقعاً نیازی به اشتغال زایی ندارند ، چگونه خود را پیدا می کنند؟ به تازگی ، فنلاند نتایج متفاوتی از آزمایش 2 ساله درآمد اصلی را منتشر کرد. در این مطالعه ارتباط بین مشارکت کنندگان در این طرح و زندگی سالم تر و با استرس کمتر مطالعه می شود. اگر بتوانیم چالش نابرابری را برطرف کنیم ، ممکن است بتوانیم افرادی را ببینیم که از اوقات فراغت ، در جوامع کهنسال لذت می برند. با این وجود ، ما هنوز در مراحل اولیه آنچه که به نظر می رسد انقلابی اساسی در محل کار در زندگی اجتماعی ما است ، هستیم و مدت ها طول خواهد کشید تا جوامع ما ، معانی جدیدی را بدرستی، درک کنند. از واقعیت های اجتماعی ، آینده ظهور می کند.
درباره نویسنده:
لوک یائو یکی از همکاران در انستیتوی پیری جمعیت آکسفورد است. لوک در دارشتات آلمان مستقر است و در صنعت نمایش ، استارت آپ های مرتبط و شبکه های Open Innovation فعال است. تحقیقات وی در این موسسه بر حوزه های پیر شدن جمعیت ، سلامت دیجیتال و کشورهای در حال توسعه متمرکز شده است.
www.ageing.ox.ac.uk
