شرکت تولید تجهیزات سنگین هپکو اراک یک کارخانه بزرگ و زیر بنایی در حوزه ی صنایع سنگین کشورمان و تولید کننده انواع ماشین‌آلات صنعت ساختمان و کشاورزی و معدنی است . شرکت تنها در کارخانه خود در اراک دارای خطوط تولید ی است که مجهز به تجهیزات پیشرفته ای است که راه اندازی مشابه آن امروز با هزار ها میلیارد تومان هم انجام شدنی نیست . می پرسید چرا ؟زیرا کسی در میان سرمایه گذاران کشورمان و حتی دولت به دنبال چنین کارخانجاتی نیستند که در آنها علاوه بر سرمایه گذاری سنگین دانش فنی و مغز افزار حاکم است. برای درک این موضوع ابتدا باید به تاریخچه این شرکت نگاه کنیم و بعد به جنبه های اصلی صحبت بپردازیم.
بنا به مطالب مندرج در سایت عمومی شرکت :
- هپکو در سال ۱۳۵۱ در زمینی به وسعت ۹۰ هکتار در اراک با هدف تولید و مونتاژ ماشین‌آلات سنگین، توسط سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) (۵۵٪) و برادران رضایی (۴۵٪) تأسیس و از سال ۱۳۵۴ با همکاری شرکتهای نویستار اینترنشنال آمریکا، پوکلِین فرانسه، صنایع‌سنگین ساکائی ژاپن، دایناپاک سوئد، و لوکومو فنلاند رسماً شروع به فعالیت نمود.
- پس از انقلاب، توجه به ساخت ماشین آلات ساخت‌وساز و معدنی در دستور کار قرار گرفت و با همکاری شرکت لیبهر آلمان طرح توسعه هپکو با تأسیس سالنی به مساحت ۶۰۰۰۰ متر مربع با اعتبار ارزی ۱۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار همراه با مجموعه‌ای از مدرن‌ترین ماشین‌آلات، و با ظرفیت تقریبی ۳۰۰۰ دستگاه در سال ۱۳۶۳ آغاز گردید. در سال ۱۳۸۹ شرکتهای کمات‌ماشین‌شرق و فرتاک‌ماشین زیرمجموعه هپکو تأسیس شدند.
- احد متالورژی و ریخته‌گری این شرکت، در ساخت قطعات آهنگری و ریخته‌گری موتور دیزل و بدنه تجهیزات سنگین، ماشین‌آلات کشاورزی، ماشین‌های معدنی، کامیون‌ها و جرثقیل‌ها؛ ساخت قطعات ریخته‌گری و آهنگری توربین‌ها و ژنراتورها، ساخت انواع بوش‌ها و فلنج‌ها فعال است.
- شرکت هسکو به عنوان خدمات پس از فروش هپکو، نخستین و بزرگ‌ترین شرکت خدمات ماشین‌آلات سنگین عمرانی، معدنی و کشاورزی در کشور است که با بیش از چهل سال تجربه از سال ۱۳۵۶ با تأمین قطعات اصلی محصولات و خدمات گارانتی آغاز به‌کار کرد.
اما چه می شود که این شرکت با چنین سابقه ای و تقاضای بالایی که برا انواع تولیداتش در کشور هنوز هم وجود دارد به سراشیبی سقوط افتاده تا جایی که در اواخر شهریور ماه سال ۱۳۹۸ کارگران این شرکت در اعتراض به حقوق و مزایای معوقه خود و پیگیری مطالبات صنفی دست به اعتصاب زده و مسیر راه‌آهن شمال به جنوب را مسدود می کنند.
معضل اصلی : تغییرات نادرست مدیریت
پس از انقلاب یک مجموعه مدیریتی جوان با یک مدیر عامل حدود هفده سال مدیریت شرکت را به عهده داشت . با وقوع جنگ تحمیلی سال‌های اوج فعالیت هپکو، شکل گرفت و انتقال تکنولوژی و بر محور کیفیت در همکاری با شرکتهای خارجی شکل گرفت . از سال ۸۵ زمزمه هایی خصوصی سازی هپکو آغاز و با شرایطی که خیلی ها معتقدند غیر شفاف بوده در حالیکه تعداد کارکنانش ۱۸۰۰ نفر بود بصورت مزایده به شرکت واگن‌سازی کوثر واگذار شد. طبیعتا مدیریت در این واگذاری تغییر می کند . این تغییر مدیریتی بدون مطالعه جدی در وضعیت فرهنگی و ارتباطات شرکت با همکاران داخلی و خارجی و نیز نیروهای مغز افزاری شرکت همراه می شود . پس از آن در سال ۹۶ دوباره واگذاری تغییر و مدیریتی جدید به شرکت می آید که باز هم موضوع عدم شفافیت مطرح می شود.
معضل باقیمانده از دوره های قبل
به‌دلیل وابستگی هپکو از نظر تامین قطعات و سیستمهای منفصله و مجموعه های خاص مورد نیاز در ساخت و تکمیل محصولات خود به کشورهای اروپایی، آسیای شرقی و ایالات متحده؛ طی سالها همانند مشکل مشابه در صنعت خودرو توانایی طراحی و ساخت پلتفرم‌ها را نداشت و ، این شرکت همواره با قیمت بالای محصولات مواجه شده که توان رقابت آن را با رقبای چینی کاهش داده و قدرت رقابت خود را از دست داد.
سست شدن فرهنگ سازمانی و عدم اعتماد کارکنان
تا آنجا که در رسانه ها منعکس شده است کار کنان این شرکت و شرکتهای تابعه اش بر اثر منفی تغییر و تحولات اعضای هیات مدیره تاکید داشته و عدم ارتباط بین مدیران فعلی و قبلی برای حفظ شرکت را یکی از آسیبها می شناسند و اثر آن بر کارکنان را منفی و در کاهش اعتماد و اعتقادشان به کار جدی را بدنبال داشته است. علاوه بر این موارد آنها از اثرات تحریم‌ها و کاهش منابع مالی شرکت و رکود طرح‌های عمرانی کشور را از جمله دیگر عوامل می دانند
همین سه نکته دست به دست هم داده و در یک فرایند تغییرات تبدیل به یک معضل اجتماعی شدند.
| تاریخ: | ۹۹-۲-۳۱ |
| عنوان صفحه: | تحلیل ۱۰ |
| عنوان مطلب: | چگونه یک کارخانه بزرگ به یک معضل اجتماعی تبدیل می شود. |
| مرجع: | کل نگار |
| نهیه کننده : | |
| تایید کننده : |
