آسیب های اجتماعی و کاهش قدرت سیستم

در خبر ها موضوع دادگاه شبکه فساد در صنعت خودرو را دیده و یا راجع به آن شنیده اید . درباره آن نمی خواهیم صحبت کنیم . قصد ما تاکید بر پیامد های این موارد است . در مقابل یک پرسش یک پرستار بیمارستان در این شرایط که :

واقعا من جه انگیزه ای باید داشته باشم که جان خود و فرزند شیر خوارم را در گرو کارم بگذارم و شب که به خانه بر می گردم این اخبار را بشنوم در حالیکه از مدتها قبل بر سر خرید یک خودرو داخلی با همسرم برنامه ریزی کرده و به دوبرابر خریده ایم . چه کسی خسارت من را می دهد؟

این پرسش را در ذهن داشته باشید و به تعریف آسیب اجتماعی توجه نمایید:

آسیب های اجتماعی آسیب هایی است که از سوی کل جامعه به دلیل فساد ، استفاده نادرست از اموال عمومی یا اعمال و اقدامات غیرقانونی متحمل شده است. آسیب های اجتماعی شامل مواردی از قبیل ثروتهای و دارایی های بسرقت رفته مردم و پولهای تلف شده ای است که می تواند توسط جامعه هزینه شود و همچنین ابعاد اخلاقی مانند خسارات اخلاقی یا نقض اعتماد به ارزش های عمومی است.

در حقیقت  وقتی کسی به یک مقام دولتی یا نماینده مجلس و یا فردی که اطلاعات اقتصادی محرمانه را به شخصی میدهد  رشوه می دهد ، از جیب مردم دزدی می کند ؟ متاسفانه برای اینکار پس از مدتی دلایل مدیریتی و فرهنگی و حتی مذهبی تراشیده می شود و به محض اینکه از کسی می پرسید که چرا اینکار را می کند او جواب خواهد داد که ؛ همه این کار را می کنند. شما باید به این افراد بگویید که :

چه زمانی تضاد منافع شما به یک مزیت نادرست تبدیل می شود و به دیگران آسیب می رساند؟

اینها سؤال اساسی است که قاضیان ، دادستانها ، وکلا ، شهروندان و فعالان هنگام برخورد با پرونده های فساد باید با به آن فکر کنند و پیگیر پاسخ به آن باشند .

خسارت ناشی از فساد چیست و قربانیان آن  چه کسانی هستند و چگونه باید آن را ترمیم نمود.؟

چگونه می توان با در نظر گرفتن این موضوعات به ترمیم دردهای اجتماعی اقدام نمود. پس از مدتی مردم حتی به اقدامات اصلاحی دولتها برای این موضوعات اطمینانی ندارند و با آن همکاری نمی کنند . از سویی ، تشخیص اینکه خسارات ناشی از فساد در سطح فردی ، اجتماعی و گروهها وجود دارد ، پیگیری جبران خسارت آنان از طریق نظام حقوقی و جزایی چگونه انجام  می شود.

رشد شناخت واقعی و اعلام حقایق بصورت شفاف شاید باعث ایجاد آگاهی  شود ولی اثر دیگری نیز بر از اهمیت اعتماد عمومی به کل سیستم دارد.  .برای حفظ اعتماد عمومی پیشنهاد این است که تلاشها برای ایجاد این اعتماد بایستی بسیار جدی افزایش یابد و این حتی در زمینه هایی که سیستم های قضایی ضعیف هستند از روشهای نوآورانه استفاده شود.  

هدف اصلی باید مبارزه با فساد باشد و نه مفسدان .

 هدف باید ترویج انصاف بین مردم باشد و نه زندانی کردن مجرمان .

این رویکرد در دو سطح مختلف کار می کند:

پیگیری جبران خسارت از طریق دادرسی های راهبردی  که با اجرای قانون یکسان برای همه دنبال می شود.

 با ارتقاء اعتماد عمومی و ارزش نهادن جدی به منافع عمومی با ملموس نمودن حقوق از دست رفته و بازگشت آن به صاحبان اصلی اش.