۲۹ دسامبر ۲۰۲۵، Mrigakshi Dixit-بازسازی اکوسیستم دیرینهی سازند کرتاسه بالایی (سنومانین) بهاریا در واحه بهاریا، صحرای غربی مصر، که تنوع دایناسورهای تروپود بزرگ جثه را نشان میدهد.تصویر نمایشی که یکی از دایناسورهای اسپینوسوریدی را نشان میدهد: Spinosaurus aegyptiacus.
اندرو مکآفی، موزه تاریخ طبیعی کارنگی/ویکیمدیا کامنز
بقایای فسیلشدهی یک دایناسور غولپیکر که ۱۲۵ میلیون سال پیش زندگی میکرده، شناسایی شده است. این متعلق به یک دایناسور 25 فوتی (هفت تا هشت متری) با نام مستعار “اسپینوسورید سم ران” است.
لایو ساینس گزارش داد که این دایناسور ماهیخوار تقریباً 125 میلیون سال پیش در کرتاسه تایلند در آبراههای گروه خورات پرسه میزد.این یافته توسط آدون ساماتی، استادیار موسسه تحقیقات گیاهشناسی والای روخاوِج و دانشگاه ماهاساراخام در تایلند، در نشست سالانه انجمن دیرینهشناسی مهرهداران 2025 در بیرمنگام، انگلستان ارائه شد.
جالب توجه است که این کشف به عنوان یکی از کاملترین نمونههای اسپینوسوریدی که تاکنون در آسیا کشف شده است، مورد ستایش قرار گرفته است، که شامل ستون فقرات، لگن و دم است.این نمونه تایلندی که در سال ۲۰۰۴ یافت شد، به زیرخانواده Spinosaurinae مرتبط است.این دایناسورهای تروپود شکارچی بیشتر به خاطر “تمساحهای دنیای دایناسورها” شناخته میشوند و ویژگیهای منحصر به فردی را برای زندگی در آب و اطراف آن به دست آوردهاند.
به عنوان یک اسپینوسورین، یافته جدید همچنین دارای پوزه بلند و دندانهای مخروطی شکل مخصوص این گروه بود که برای گرفتن ماهی ایدهآل بودند.شناسایی نمونه سم ران به عنوان یک اسپینوسورید بر اساس ویژگیهای اسکلتی شناخته شده، از جمله مهرههای گردن کشیده و خارهای پشتی برجسته آن است.
علاوه بر این، این نمونه به اندازه کامیون از برخی جهات نیز از نزدیکترین خویشاوندان خود منحصر به فرد است.
این دایناسور دارای «خارهای پارو مانند» در پشت خود است که کوتاهتر از خارهای خویشاوند شمال آفریقایی خود، اسپینوسوروس، هستند، اما با ایکتیووناتور یافت شده در لائوس همسایه متفاوتند.
تجزیه و تحلیل اولیه نشان میدهد که این دایناسور ممکن است با وجود اینکه از نظر جغرافیایی به ایکتیووناتور لائوسی نزدیکتر است، بیشتر به اسپینوسوروس معروف شمال آفریقا نزدیک باشد تا سایر گونههای شناخته شده آسیایی.
این موضوع به الگوهای پیچیده مهاجرت و تکامل اشاره دارد. این تغییرات ظریف در مهرهها، تکامل موضعی در سیستمهای رودخانهای جنوب شرقی آسیا را نشان میدهد.این موجود باستانی در امتداد سواحل یک رودخانه کمعمق در منطقهای نیمهخشک که تحت سلطه یک سیستم رودخانهای با حرکت آهسته بود، از بین رفت.
در حالی که این شکارچی لزوماً شناگر آبهای عمیق نبود، اما استاد لبهها بود و در این چشمانداز که سیلها به طور دورهای دشتها را به بهشت شکارچیان تبدیل میکردند، رشد میکرد.و منطقه سام ران نیز مکان تنهایی نبود. کاوشها در محل کشف، سازند سنگی خوك کروات، یک اکوسیستم شلوغ کرتاسه را آشکار کرده است.
طبق گزارشها، این مکان محیطی پرجمعیت را نشان میدهد که این شکارچی در کنار کوسههای آب شیرین، ماهیهای استخوانی، لاکپشتها و تمساحها و همچنین گیاهخواران عظیمالجثهای مانند ساروپودها و ایگوانودونتیانها زندگی میکرده است.
تکامل اسپینوسوریدها آسیایی برای مدت طولانی به صورت معما باقی مانده است و عمدتاً از دندانهای جدا شده به هم متصل شدهاند. برای دیرینهشناسان، این اسکلت جزئی به عنوان یک کلید حیاتی عمل میکند و اسرار چگونگی تکامل این غولها را آشکار میکند.
یافته جدید شواهد ساختاری مورد نیاز برای نقشهبرداری از چگونگی گسترش این شکارچیان غیرمعمول در سراسر جهان را فراهم میکند.این یافتهها در حال حاضر مقدماتی هستند و در انتظار بررسی دقیق و رسمی هستند.پس از انتشار، این دایناسور نام علمی رسمی دریافت خواهد کرد. در حال حاضر به نام مستعار منطقه سام ران از سازند سنگی خوك کروات در شمال شرقی تایلند نامگذاری شده است.
در نهایت، این یافتهی تایلندی ثابت میکند که جمعیت دایناسورها در آسیای جنوب شرقی ماقبل تاریخ بسیار متنوعتر از آن چیزی بوده که قبلاً تصور میکردیم.
