30 اکتبر 2025، عکس از نویسنده: کریس یانگ -مهندسی زمین از طریق رد شیمیایی که در آسمان یک روز آفتابی پاشیده می‌شود و آن را ابری میکند.گتی ایمیجز
دانشمندان هشدار داده‌اند که تکیه بر مهندسی زمین خورشیدی برای بشریت فوق‌العاده خطرناک خواهد بود.
سازمان ملل متحد این هفته بار دیگر هشدار داده است که ما در مسیر دستیابی به اهداف کاهش انتشار کربن تعیین شده توسط توافق‌نامه پاریس در سال 2015 نیستیم.
با توجه به چشم‌انداز رو به وخامت، لازم است به دنبال راه‌های جایگزین برای مقابله با بحران آب و هوا باشیم.
مهندسی زمین یکی از جایگزین‌های بالقوه است، زیرا پروژه‌های بلندپروازانه می‌توانند با پاشیدن ذرات در جو، خورشید را کم‌نور کنند. با این حال، تیمی از دانشمندان در مورد خطرات مرتبط با این روش، که به عنوان تزریق آئروسل استراتوسفر (SAI) شناخته می‌شود، هشدار داده‌اند. آنها هشدار دادند که حتی اگر به درستی انجام شود، این خطر وجود دارد که نتیجه معکوس داشته باشد.
شبیه‌سازی‌های کامپیوتری SAI نتایج امیدوارکننده‌ای ارائه می‌دهند، اما ممکن است به طور دقیق خطرات گسترده مرتبط با این روش را منعکس نکنند.
SAI از فرآیندهای طبیعی الهام گرفته شده است، به این معنی که در مقایسه با جایگزین‌های بالقوه، مقدار ناشناخته کمتری دارد. از نظر تاریخی، فوران‌های آتشفشانی میلیون‌ها تن دی اکسید گوگرد را به استراتوسفر پرتاب کرده‌اند. این ذرات با بخار آب و سایر گازها واکنش نشان می‌دهند و آئروسل‌های سولفات ایجاد می‌کنند. این ذرات می‌توانند سال‌ها در استراتوسفر معلق بمانند و نور خورشید را به فضا منعکس کنند و سیاره را خنک کنند.
با این حال، محققان می‌گویند، در حالی که مدل‌های کامپیوتری شبیه‌سازی SAI نتایج امیدوارکننده‌ای ارائه می‌دهند، لزوماً آنچه را که در یک سناریوی دنیای واقعی اتفاق می‌افتد، منعکس نمی‌کنند.
وی. فی مک‌نیل، شیمیدان جوی و دانشمند آئروسل در دانشکده آب و هوای کلمبیا و مهندسی کلمبیا، در یک بیانیه مطبوعاتی توضیح داد: «اگر سعی کنید این کار را انجام دهید، ممکن است طیف وسیعی از اتفاقات رخ دهد – و ما استدلال می‌کنیم که طیف نتایج احتمالی بسیار گسترده‌تر از آن چیزی است که تاکنون کسی تصور کرده است.»
علاوه بر این، تیم محققان، به رهبری میراندا هک، دانشمند آئروسل از دانشگاه کلمبیا در ایالات متحده، هشدار داد که تعدادی از محدودیت‌ها می‌تواند توانایی ما را در انجام مؤثر عملیات SAI مختل کند. این محدودیت‌ها از مشکلات سیاسی گرفته تا موانع مهندسی و لجستیکی را شامل می‌شود.به طور خلاصه، تیم دانشگاه کلمبیا در مورد خطرات اتکای بیش از حد به ژئومهندسی خورشیدی به عنوان راه حلی برای بحران آب و هوا هشدار می‌دهد.
مک‌نیل گفت: «حتی وقتی شبیه‌سازی‌های SAI در مدل‌های اقلیمی پیچیده باشند، لزوماً ایده‌آل‌سازی می‌شوند. محققان ذرات کاملی را که اندازه کاملی دارند، مدل‌سازی می‌کنند.» «و در شبیه‌سازی، آنها دقیقاً مشخص می‌کنند که چه مقدار از آنها را می‌خواهند، در کجا می‌خواهند. اما وقتی شروع به بررسی موقعیت واقعی ما در مقایسه با آن وضعیت ایده‌آل می‌کنید، عدم قطعیت زیادی در آن پیش‌بینی‌ها آشکار می‌شود.»
محققان تصمیم گرفتند تجزیه و تحلیل خود را انجام دهند تا درک واقع‌بینانه‌تری از نتایج احتمالی به دست آورند. آنها برای مدل خود، زنجیره‌های تأمین، موانع دولتی و فیزیک سخت مربوط به اثرات ذرات در ارتفاعات مختلف را در نظر گرفتند. طبق تجزیه و تحلیل آنها، بهترین سناریو این است که یک نهاد حاکم متمرکز، هماهنگ بین‌المللی و واحد، عملیات SAI را سازماندهی کند.
متأسفانه، آنها همچنین ادعا می‌کنند که این سناریوی حاکمیتی بسیار بعید است. وضعیت ژئوپلیتیکی فعلی به این معنی است که بعید است این نوع همکاری در مقیاس بزرگ رخ دهد.
دانشمندان همچنین ادعا کردند که زنجیره‌های تأمین احتمالاً تحت فشار قرار خواهند گرفت، حتی برای موادی که به راحتی به دست می‌آیند، مانند آهک و گوگرد. محققان قبلاً پیشنهاد کرده بودند که ذرات الماس می‌توانند کاندیدای ایده‌آلی باشند. با این حال، مقادیر مورد نیاز برای SAI احتمالاً از نرخ تولید جهانی فعلی فراتر خواهد رفت. برخی از این مواد نیز احتمالاً هنگام آسیاب شدن به ذرات ریز، به هم می‌چسبند و باعث می‌شوند که کمتر مؤثر باشند.
به طور کلی، تجزیه و تحلیل تیم دانشگاه کلمبیا نشان می‌دهد که قبل از اینکه SAI بتواند به عنوان یک گزینه عملی در نظر گرفته شود، کار بسیار بیشتری مورد نیاز است.
این تیم تجزیه و تحلیل خود را در مقاله‌ای در Scientific Reports منتشر کرد.
