یک داوطلب، گلوله‌های پلاستیکی ریخته شده از یک کشتی حمل و نقل را که از ساحلی در نیگران، پونتودرا، اسپانیا جمع‌آوری شده بود، در دست دارد، سه‌شنبه، 9 ژانویه 2024. عکس از لالو آر. ویلار
نوشته هانا داکتر لوب -21/10/2025
پلاستیک می‌تواند از طریق کانال‌های زیادی وارد محیط زیست شود. مدیریت نادرست زباله می‌تواند باعث شود پلاستیک‌های یکبار مصرف مانند بطری‌ها و کیسه‌های مواد غذایی در اقیانوس‌های ما قرار گیرند. اما منبع کوچک‌تر و پنهان‌تری از پلاستیک نیز وجود دارد که زمین و دریا را آلوده میکند. ده‌ها میلیون از این گلوله‌های کوچک که “nurdles” نامیده می‌شوند، پس از نشت کشتی‌ها، به اقیانوس راه پیدا کرده‌اند.
کمیسیون اروپا در مورد اقدامی برای مهار اثرات گلوله‌ها با مجبور کردن شرکت‌ها به اجرای اقدامات جدید برای جلوگیری و کاهش آلودگی رأی‌گیری خواهد کرد.
نردلز چیست؟
این اصطلاح ممکن است بامزه به نظر برسد، اما این توپ‌ها به هیچ وجه اینطور نیستند. گلوله‌های پلاستیکی به اندازه عدس، “بلوک‌های سازنده” صنعت پلاستیک هستند. آنها ذوب می‌شوند تا چیزهایی مانند بطری‌های آب، کیسه‌های مواد غذایی و سایر بسته‌بندی‌های مواد غذایی ساخته شوند.
با این حال، بسیاری از آنها در جای دیگری به سر می‌برند. کمیسیون تخمین می‌زند که در اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۹، بین ۵۲۱۴۰ تن تا ۱۸۴،۲۹۰ تن گلوله به محیط زیست وارد شده است. به عنوان مقایسه، این مقدار سالانه بین ۲۱۰۰ تا ۷۳۰۰ کامیون گلوله است.
پس از گرد و غبار لاستیک، ندلزها دومین منبع بزرگ میکروپلاستیک‌ها در اقیانوس هستند که اغلب از نشت کشتی‌ها ناشی می‌شوند. غرق شدن کشتی مروارید X-Press در سال 2021، 1680 تن ندلز را به اقیانوس و سواحل سریلانکا ریخت که بدترین نوع این نشت‌ها بود. این اتفاق در اروپا نیز رخ داده و این گلوله‌های پلاستیکی کوچک را به دریای شمال و آب‌های سواحل اسپانیا و فرانسه فرستاده است.
ندلزها چیستند؟ “درخشش” گلوله‌های پلاستیکی که پس از تصادف کشتی در دریای شمال مشاهده شد. “ندلزها” محیط زیست را ویران می‌کنند اما هنوز به عنوان خطرناک طبقه‌بندی نشده‌اند.این گلوله‌ها سمی نیستند، اما در صورت بلع می‌توانند برای حیات دریایی کشنده باشند. پاکسازی آنها نیز دشوار است – و مسئولیت انجام این کار اغلب بر عهده جوامع محلی است.
لوسی پادوانی، مسئول لابی زباله‌های دریایی بنیاد سرف‌رایدر اروپا، در ایمیلی به یورونیوز نوشت: «مانند سایر ریزپلاستیک‌ها، آنها زیستگاه‌ها را از طریق انتقال شیمیایی و میکروبی تخریب می‌کنند، گونه‌های مهاجم را منتقل می‌کنند و توسط موجودات دریایی بلعیده می‌شوند و زنجیره غذایی را آلوده می‌کنند.»
«پاکسازی این ریزپلاستیک‌ها بسیار دشوار و پرهزینه است؛ از این رو پیشگیری، سالم‌ترین رویکرد از نظر زیست‌محیطی و اقتصادی است.»
در حال حاضر هیچ مقررات بین‌المللی جامعی در مورد نحوه برخورد و بازیابی این حوادث «ریزپلاستیک تصادفی» وجود ندارد. در سال ۲۰۲۳، اتحادیه اروپا اقداماتی را اتخاذ کرد که ریزپلاستیک‌های عمداً اضافه شده در محصولات آرایشی و بهداشتی و سایر محصولات را محدود می‌کرد. با این حال، در اوایل سال جاری، پارلمان اروپا و دولت‌های اتحادیه اروپا توافق کردند که اقداماتی را برای مقابله با آلودگی ناشی از نشت مواد غذایی طراحی کنند.
پارلمان در مورد این قوانین سختگیرانه‌تر رأی‌گیری میکند که شرکت‌های اتحادیه اروپا را ملزم به اتخاذ تدابیر حفاظتی در نحوه برخورد و حمل و نقل ریزپلاستیک‌ها میکند. همانطور که در این پیشنهاد آمده است، همه اپراتورهای اقتصادی، شرکت‌های حمل و نقل اتحادیه اروپا و شرکت‌های حمل و نقل غیر اتحادیه اروپا باید ظرف ۱۸ ماه از تاریخ لازم‌الاجرا شدن آن، الزامات را رعایت کنند.
کمیسیون در نظر دارد در مقایسه با سطح پایه، کاهش ۵۴ تا ۷۴ درصدی در میزان تلفات گلوله‌های پلاستیکی به محیط زیست را محقق کند. این مقررات با هدف کلی کاهش ۳۰ درصدی میکروپلاستیک‌ها توسط کمیسیون تا سال ۲۰۳۰ مطابقت دارد.
پادوانی بر لزوم چنین مقرراتی تأکید میکند و معتقد است که این امر «سطح پایه مهمی» برای اقدامات کاهش آلودگی فراهم میکند.او می‌گوید: «ما از این پیشنهاد استقبال می‌کنیم، زیرا نشان می‌دهد که اتحادیه اروپا سرانجام به لزوم اقدامات الزام‌آور برای پوشش کل زنجیره ارزش اذعان میکند.» او تأکید میکند که این امر محدود به صنعت نیست و خاطرنشان میکند که گلوله‌های پلاستیکی در مناطق طبیعی و حفاظت‌شده دورافتاده مانند جزایر بالئارس یافت شده‌اند.
او معتقد است که حتی بازیگران کوچک‌تر – مانند شرکت‌های کوچک تا متوسط که کمتر از ۱۵۰۰ تن در سال مدیریت می‌کنند – نیز باید تحت نظارت قرار گیرند. در حال حاضر، این پیشنهاد الزامات سبک‌تری را برای این گروه‌ها در نظر گرفته است.او می‌نویسد: “وقتی صحبت از چالش گسترده‌تر آلودگی پلاستیک در اقیانوس می‌شود، این یک گام ضروری و مدت‌ها به جلو است – به خصوص که غلظت میکروپلاستیک‌ها در آب‌های اروپا همچنان در حال افزایش است.”
نشانه‌ای از یک تغییر سیستماتیک گسترده‌تر. پلاستیک‌های یکبار مصرف هنوز حدود ۵۰ درصد از زباله‌های یافت شده در سواحل اتحادیه اروپا را تشکیل می‌دهند و این زباله‌ها در نهایت به میکرو و نانوپلاستیک تجزیه می‌شوند.
