۳۰ ژوئن ۲۰۲۵، عکس از نویسنده: مریگاکشی دیکسیت -دکتر یات وانگ از دانشگاه سوینبرن، آجرهایی را از ضایعات قهوه می‌پزد.
محققان استرالیایی در دانشگاه فناوری سوینبرن، آجرهای محکم و پایداری را از تفاله‌های قهوه استفاده‌شده ساخته‌اند که می‌تواند پیشرفت بالقوه‌ای در کاهش ردپای کربن در ساخت‌وساز ارائه دهد.
در ۲۷ ژوئن، این دانشگاه از امضای قرارداد صدور مجوز مالکیت معنوی با شرکت Green Brick برای عرضه این آجرهای پایدار خبر داد.
فیلیپ نگ، بنیانگذار گرین بریک، گفت: «در قرن گذشته، مواد با یک چیز قضاوت می‌شدند: هزینه در هر متر مربع، اما در فصل بعدی، آنها را با کربن، شفافیت و چرخه‌ای بودن قضاوت خواهیم کرد. و این معیارها به نفع یک محصول جدید هستند.»
تخمین زده می‌شود که سالانه نه میلیون تن قهوه آسیاب شده در سطح جهان استفاده می‌شود.این مصرف منجر به تولید تقریباً ۱۸ میلیون تن تفاله قهوه مرطوب (SCG) به عنوان یک محصول جانبی می‌شود.
افزایش زباله‌های آلی یک چالش زیست‌محیطی را ایجاد می‌کند. بیشتر این قهوه‌های آسیاب شده در محل‌های دفن زباله قرار دارند و متان – یک گاز گلخانه‌ای – ایجاد می‌کنند.
تنها در استرالیا روزانه بیش از ۱.۳ میلیون فنجان فروخته می‌شود که منجر به تولید حدود ۱۰۰۰۰ تن زباله قهوه در سال می‌شود. و این به ردپای کربن این کشور می‌افزاید.به همین دلیل است که تیمی به رهبری دکتر یات وانگ از دانشگاه تصمیم گرفت راهی برای استفاده از این زباله‌های دور ریخته شده پیدا کند.
در حالی که تلاش‌های گذشته نشان داده است که زباله‌های قهوه به بیوچار برای بتن تبدیل می‌شوند، مانند یک مسیر پیاده‌روی در پاکنهام، ویکتوریا، و حتی توسط یک شرکت بیو-بین مستقر در بریتانیا به روغن قهوه تبدیل می‌شوند، تیم دکتر وانگ هدف جدیدی پیدا کرده است.
محققان در این کار جدید از زباله‌های قهوه کافه‌ها و رستوران‌ها استفاده کردند.ضایعات قهوه با خاک رس مخلوط شده و با یک فعال‌کننده قلیایی ترکیب شدند تا آجرهای کم‌انتشار خود را تولید کنند.
این فرمول خاص کلیدی است و امکان پخت آجرها را در دمای ۲۰۰ درجه سانتیگراد (۳۶۰ درجه فارنهایت) فراهم می‌کند، یعنی ۸۰ درصد کمتر از دمای مورد نیاز برای پخت آجر معمولی.دکتر وانگ گفت: “این روش از نظر انرژی سبک‌تر، تولید سریع‌تر و به گونه‌ای طراحی شده است که انتشار CO₂ مربوط به برق را تا ۸۰ درصد در هر واحد کاهش دهد.”
روش جدید تولید آجر، تأثیر زیست‌محیطی را که معمولاً با تولید استاندارد و پرانرژی که به سوخت‌های فسیلی متکی است، مرتبط است، به شدت کاهش می‌دهد.یک مطالعه قبلی نشان داد که یک کیلوگرم آجر تولید شده با استفاده از سوزاندن زغال سنگ تقریباً 64.26 گرم انتشار CO2 تولید می‌کند.
علاوه بر این، گفته می‌شود که این آجرهای پایدار به طرز چشمگیری بادوام هستند و “حداقل استاندارد استرالیا برای استحکام” را دو برابر می‌کنند.
این تیم می‌گوید که این پروژه یک مزیت دوگانه قدرتمند ارائه می‌دهد: مقادیر زیادی از زباله‌های قهوه را از محل‌های دفن زباله منحرف می‌کند، انتشار متان را کاهش می‌دهد و یک مصالح ساختمانی کم کربن و با کارایی بالا ایجاد می‌کند.در همین حال، تلاش برای تولید آجر پایدار فراتر از تفاله قهوه است.
به عنوان مثال، در سال 2024، استودیوی معماری گریمشاو، با همکاری دانشگاه شرق لندن (UEL)، “بتن قندی” را توسعه داد. این آجر نوآورانه از باگاس، یک محصول جانبی نیشکر، ساخته می‌شود.
آجرها 15 تا 20 درصد از انتشار کربن آجرهای سنتی را تولید می‌کنند. علاوه بر این، ردپای کربن آن 20 برابر کمتر و چهار تا پنج برابر سبک‌تر از بتن سنتی است.
دیدن اینکه محققان در سراسر جهان با استفاده از همه چیز، از قهوه‌ی مصرف‌شده گرفته تا ضایعات نیشکر، راه‌حل‌های نوآورانه و پایدار ساختمانی ارائه می‌دهند، هیجان‌انگیز است. گزینه‌ی پایدار بعدی چه می‌تواند باشد؟
