23 مارس 2025-ماهیگیری در مقیاس کوچک در آسیای جنوب شرقی – عکس پروفسور ماتسویشی تاکاشی فریتز / دانشگاه هوکایدو
برای دهه‌ها، هشدارهای وحشتناکی در مورد صید بی‌رویه و از دست دادن تنوع زیستی در شیلات وجود داشته است، با این حال این منطقه تا حد زیادی سلامت اکولوژیکی خود را حفظ کرده و در عین حال نیازهای غذایی جمعیت رو به رشد آسیای جنوب شرقی را تامین می‌کند.
در یک مطالعه جدید، پروفسور ماتسویشی تاکاشی فریتز از دانشکده علوم شیلات در دانشگاه هوکایدو وضعیت صید ماهیگیری جنوب شرقی آسیا را بررسی کرد تا بفهمد چرا این منطقه خاص برخلاف موج صید بی رویه و کاهش تولید شنا می کند.
این تحقیق درس هایی را ارائه می دهد که می توان برای سایر ماهیگیری های صید در سراسر جهان آموخت.
شیلات آسیای جنوب شرقی طی 30 سال گذشته شاهد افزایش مداوم تولید بوده است که بیشترین افزایش را در بین مناطق جهان به خود اختصاص داده است. اگرچه این رشد از سال 2018 کاهش یافته است، اما این منطقه هنوز از بسیاری دیگر عملکرد بهتری دارد.
در عین حال، بهره وری شیلات – که به عنوان تولید تقسیم بر تعداد شیلات تعریف می شود – دومین پایین ترین در جهان است. این به این دلیل است که افراد بسیار بیشتری نسبت به بسیاری از مناطق دیگر به طور فعال در آسیای جنوب شرقی مشغول ماهیگیری هستند.
درصد افرادی که در آنجا ماهیگیری می کنند 3.4 برابر بیشتر از میانگین جهانی است، زیرا این منطقه بیشترین وابستگی به غذاهای آبزی برای پروتئین دارد – و ماهیگیران در مقیاس کوچک و صنعتگر فقط به اندازه کافی برای جامعه محلی یا خانواده خود صید می کنند.
پروفسور فریتز، نویسنده این مطالعه که در مجله Fisheries Science منتشر شده است، می گوید: «ماهیگیری در مقیاس کوچک مزایای مختلفی دارد: از آنجایی که بهره وری آن پایین است، می توان مشاغل زیادی را بدون صید بی رویه فراهم کرد.مقیاس کوچک ابزار ماهیگیری تأثیر کمی بر اکوسیستم دارد و مقدار کمی ماهی صید شده در یک زمان تضمین می کند که کیفیت و تازگی صید بالا است و با قیمت واحد نسبتاً بالایی به فروش می رسد.
یکی از ویژگی‌های غیرمعمول ماهیگیری صید آسیای جنوب شرقی این است که در حالی که درصد ذخایر بیش از حد صید شده مشابه میانگین جهانی است، این منطقه نسبت به میانگین جهانی سه برابر بیشتر از ذخایر کم ماهیگیری دارد – یافته کلیدی این مطالعه.
ماهیگیری صیاد به جای صید بیش از حد چند گونه کلیدی، چند گونه ای است که سطح بالایی از تنوع زیستی دریایی را حفظ می کند.
پروفسور فریتز نتیجه گیری می کند: “برای حفظ تنوع زیستی، تشویق به تمرین و مدیریت ماهیگیری چند گونه ای غیر گونه ای ضروری است.” حفاظت، ترویج و کنترل ماهیگیری های صنایع دستی در مقیاس کوچک که زیستگاه ها را از بین نمی برند نیز ضروری است.
