4 سپتامبر 2024 -توسط جیم لینچ، دانشگاه میشیگان-تصویری از مفاهیم کلیدی سیل شهری. اعتبار: شهرهای طبیعت
تحقیقات جدید به رهبری دانشگاه میشیگان نشان می‌دهد که بسیاری از زیرساخت‌های دفع آب کشور، که دهه‌ها تا یک قرن پیش برای جلوگیری از سیل طراحی شده‌اند، می‌توانند سیل را در طول رویدادهای آب و هوایی شدید که در سراسر جهان در حال افزایش هستند، تشدید کنند.
مشکل در عدم شناخت اتصال سیل توسط برنامه ریزی سنتی نهفته است: چگونه رواناب سطحی از راهروها، چمن ها و خیابان ها – و جریان در کانال ها و لوله های رودخانه – همه به هم مرتبط هستند. نتیجه، فعل و انفعالاتی است که اغلب پیش‌بینی نشده است، بین سیستم‌های مختلف آب طوفان که می‌تواند سیل را بدتر کند.
والری ایوانوف، استاد U-M مهندسی عمران و محیط زیست و نویسنده اول این مطالعه که در Nature Cities منتشر شده است، می گوید: «زمانی که ما طراحی می کنیم، معمولاً روی راه حل های محلی تمرکز می کنیم. ما یک منطقه نگران کننده داریم، گاهی اوقات یک قطعه زمین یا مجموعه ای از قطعات است که باید توسط زیرساخت های آب باران به هم متصل شوند، و ما به طور خاص برای آن مناطق طراحی می کنیم.
اما این مناطق تحت تأثیر سیلابی قرار می گیرند که در اطراف آنها رخ می دهد و این بدان معناست که زیرساخت های طراحی شده آب طوفان ممکن است عواقب ناخواسته ای داشته باشد.
این مطالعه بر اساس رکوردشکنی بارندگی است که در 11 اوت 2014 به مترو دیترویت رسید و منجر به جاری شدن سیل در سراسر منطقه شد. این فاجعه بزرگراه ها را بست، رانندگان را سرگردان کرد و باعث قطع برق و خسارت مالی به بیش از 100000 خانه شد که 1.8 میلیارد دلار هزینه داشت. محققان داده‌های مربوط به آن رویداد، به‌ویژه از شهر وارن را تجزیه و تحلیل کردند و یافته‌های خود را در چارچوب استانداردهای طراحی آب‌های طوفان جاری ایالات متحده و شیوه‌های هشدار سیل برای توسعه توصیه‌های سیاست قرار دادند.
آنها عبارتند از:
طراحی سیستم آب طوفان باید یک رویکرد جامع و سیستمی برای کاهش سیل داشته باشد، به جای رویکرد مرسوم متمرکز بر راه حل های محلی.
دستورالعمل‌های طراحی برای سیستم‌های آب طوفان باید برای در نظر گرفتن اتصال در مناظر شهری، از جمله جریان‌ها در زیرساخت‌های زیرسطحی مانند لوله‌ها و فاضلاب‌ها، جریان‌های کانال باز مانند رودخانه‌ها و نهرها، و جریان‌های زمینی بر روی سطوح طبیعی و ساخته شده، تجدید نظر شود.
مدل های کامپیوتری پیشرفته ای که طیف کامل عناصر آب طوفان و رفتار آب در آنها را نشان می دهند باید اجباری شوند.
سناریوهای طراحی باید طیف متنوعی از عوامل کنترل کننده جریان آب در مناطق شهری را نشان دهند، مانند الگوهای پیچیده بارش، شرایط پیشین آب خاک، و عملکرد سیستم های زهکشی آب طوفان موجود.
رویکردهای نقشه برداری خطر سیل باید تمرکز خود را فراتر از دشت های سیلابی مجاور رودخانه گسترش دهد تا خطرات را در مناطق شهری که ممکن است از منابع آبی دائمی دور هستند، شامل شود.
Vinh Tran، دانشمند پژوهشی U-M در مهندسی عمران و محیط زیست و نویسنده اول، گفت: «روش‌های فعلی نقشه‌برداری سیل نشان‌دهنده تفکر منسوخ شده است که باید تغییر کند. خواه آژانس مدیریت اضطراری فدرال باشد یا شخص دیگری که آن را تولید می کند، آنها فقط تخمینی برای دشت های سیلابی ارائه می دهند که در نزدیکی رودخانه ها هستند. اما مشکل اینجاست: در شهرها، سیل می تواند دور از هر رودخانه یا نهری اتفاق بیفتد.برای مثال، وارن، میشیگان را در نظر بگیرید. نقشه‌های رسمی سیل خطرات سیل را در بخش‌هایی از شهر که مایل‌ها از هیچ آبراه اصلی فاصله داشتند نشان نمی‌داد.
به گفته FEMA، سیل “شایع ترین و پرهزینه ترین فاجعه در ایالات متحده است.” این خطر به دلیل تغییرات آب و هوایی در حال افزایش است.
از نظر مالی مشکل داره FEMA خاطرنشان می کند که بین سال های 1980 و 2000، برنامه ملی بیمه سیل FEMA 9.4 میلیارد دلار خسارت بیمه پرداخت کرد. در طول دوره 20 ساله بعدی، این برنامه 62.2 میلیارد دلار پرداخت کرد که بیش از 660٪ افزایش داشت.
جف بدنار، مدیر منابع زیست محیطی شهرستان مکمب و یکی از همکاران پژوهشی در این پروژه، گفت: «بدون طرح‌های به‌روز، تأثیر اقتصادی سیل تنها رشد می‌کند و بار سنگین‌تری بر دوش دولت‌ها و مالیات دهندگان وارد می‌کند». با سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های انعطاف‌پذیر، نه تنها از محیط زیست خود محافظت می‌کنیم، بلکه پایه‌های رشد اقتصادی را نیز تقویت می‌کنیم.»
