20 مه 2024 -توسط دانشگاه ایالتی واشنگتن -اعتبار: Unsplash/CC0 دامنه عمومی
بر اساس مطالعه دانشگاه ایالتی واشنگتن، استفاده از ربات‌های بیشتر برای از بین بردن شکاف‌های نیروی کار در صنعت مهمان‌نوازی ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد و باعث ترک کار بیشتر کارگران انسانی شود.
این مطالعه که شامل بیش از 620 کارمند خدمات مسکن و غذا بود، نشان داد که “ربات هراسی” – به ویژه ترس از اینکه ربات ها و فناوری مشاغل انسان را اشغال کنند – باعث افزایش ناامنی شغلی و استرس کارگران شده و منجر به تمایل بیشتری برای ترک شغلشان می شود. این تأثیر در کارمندانی که تجربه واقعی کار با فناوری رباتیک را داشتند، بیشتر بود. علاوه بر کارگران خط مقدم، مدیران را نیز تحت تأثیر قرار داد.
این یافته ها در مجله International Journal of Contemporary Hospitality Management منتشر شد.
بامبو چن، نویسنده اصلی، محقق مهمان‌نوازی در کالج تجارت کارسون WSU، می‌گوید: «نرخ گردش مالی در صنعت مهمان‌نوازی در میان تمام بخش‌های غیرکشاورزی در میان بالاترین رتبه‌ها قرار دارد، بنابراین این موضوعی است که شرکت‌ها باید آن را جدی بگیرند.
“به نظر می رسد یافته ها در سراسر بخش ها و در بین کارکنان و مدیران خط مقدم ثابت هستند. برای همه، صرف نظر از موقعیت یا بخش آنها، ربات هراسی تاثیر واقعی دارد.”
صنایع خدمات غذایی و اقامتگاه‌ها به‌ویژه تحت تأثیر قرنطینه‌های همه‌گیر قرار گرفتند و بسیاری از کسب‌وکارها هنوز در تلاش برای یافتن کارگران کافی هستند. به عنوان مثال، طبق اداره آمار کار ایالات متحده، نیروی کار مسکن در آوریل 2024 همچنان 9.2 درصد کمتر از فوریه 2020 بود. کمبود مداوم نیروی کار باعث شده تا برخی از کارفرمایان برای پر کردن این شکاف به فناوری روباتیک روی آورند.
در حالی که مطالعات دیگر بر راحتی مشتریان با روبات‌ها متمرکز شده‌اند، این مطالعه بر چگونگی تأثیر این فناوری بر کارکنان مهمان‌نوازی متمرکز است. چن و همکار WSU، Ruying Cai، 321 کارمند اقامتگاه و 308 کارمند خدمات غذایی از سراسر ایالات متحده را مورد بررسی قرار دادند و طیف وسیعی از سوالات را در مورد شغل و نگرش آنها نسبت به روبات ها پرسیدند.
این نظرسنجی «ربات‌ها» را به طور گسترده تعریف کرد که شامل طیف وسیعی از فناوری‌های رباتیک و اتوماسیون، مانند سرورهای ربات شبیه انسان و بازوهای رباتیک خودکار و همچنین کیوسک‌های سلف سرویس و دستگاه‌های رومیزی است.
با تجزیه و تحلیل داده‌های نظرسنجی، محققان دریافتند که داشتن درجه بالاتری از ترس از ربات با احساس ناامنی شغلی و استرس بیشتر مرتبط است – که سپس با “نیت جابجایی” یا برنامه‌های کارگران برای ترک شغلشان مرتبط است. این ترس‌ها با آشنایی کاهش نمی‌یابد: کارمندانی که در کارهای روزانه‌شان درگیر واقعی‌تر با فناوری روباتیک بودند، ترس بیشتری داشتند که این کار باعث منسوخ شدن کارگران انسانی شود.
ادراک نیز در این امر نقش داشت. کارمندانی که ربات‌ها را تواناتر و کارآمدتر می‌دانستند، از نظر قصد جابه‌جایی نیز رتبه بالاتری داشتند.
چن گفت، ربات‌ها و اتوماسیون می‌توانند راه‌های خوبی برای کمک به افزایش خدمات باشند، زیرا می‌توانند از عهده کارهای خسته‌کننده‌ای برآیند که معمولاً انسان‌ها انجام آنها را دوست ندارند، مانند شستن ظروف یا حمل بارهای لباس‌شویی هتل. اما این خطر در صورتی به وجود می‌آید که افزودن‌های رباتیک باعث شود تعداد بیشتری از کارگران انسانی کار را ترک کنند. نویسندگان اشاره می کنند که این می تواند یک “حلقه بازخورد منفی” ایجاد کند که می تواند کمبود نیروی کار مهمان نوازی را بدتر کند.
چن توصیه کرد که کارفرمایان نه تنها با مزایا، بلکه محدودیت‌های فن‌آوری ارتباط برقرار کنند و تأکید خاصی بر نقش کارگران انسانی داشته باشند.
او گفت: “هنگامی که یک فناوری جدید را معرفی می کنید، مطمئن شوید که فقط بر این موضوع تمرکز نکنید که چقدر خوب یا کارآمد خواهد بود. به جای آن، روی اینکه چگونه افراد و فناوری می توانند با هم کار کنند، تمرکز کنید.”
