28 فوریه 2023 -نوشته ریچارد مارکوف و رالف سیفرت،اعتبار: Shutterstock
نزدیک به یک دهه از ابداع اصطلاح “انقلاب صنعتی چهارم” می گذرد، با این حال بسیاری از مردم در مورد آن چیزی نشنیده اند یا نمی دانند که به چه چیزی اشاره دارد.
همچنین به عنوان صنعت 4.0 شناخته می شود، روشی برای توصیف اینکه چگونه اتصال فن آوری های پیشرفته مختلف می تواند نحوه ساخت ما را تغییر دهد. نمونه ای از این می تواند قرار دادن هوش مصنوعی (AI) در روبات های کارخانه باشد.
اگرچه هیچ توافق رسمی وجود ندارد که ما در این عصر جدید زندگی می کنیم، اما این نشانه اهمیتی است که بسیاری از مردم به این تحولات و پتانسیل آنها توجه می کنند. انقلاب‌های صنعتی قبلی عبارت‌اند از: ظهور نیروی بخار در اواخر قرن هجدهم، استفاده از الکتریسیته برای تامین انرژی ماشین‌ها در پایان قرن نوزدهم و تغییر به سمت الکترونیک دیجیتال که در دهه 1970 آغاز شد.
اینها با نقاط عطف واضح تعریف شدند. اما بسیاری از فناوری های نوظهور می توانند ادعا کنند که بخشی از صنعت 4.0 هستند. اینها شامل واقعیت مجازی (VR) برای شبیه سازی آنچه در خط مونتاژ می گذرد و چاپ سه بعدی است. همچنین پیشرفت‌های کمتر شناخته شده‌ای مانند دوقلوهای دیجیتالی وجود دارد – مدل‌های مجازی که رفتار اجسام فیزیکی مانند توربین‌های بادی یا موتورهای هواپیما را به دقت منعکس می‌کنند.
هر فناوری که «هوشمند» یا «فیزیکی سایبری» باشد – که در آن خطوط بین دنیای دیجیتال و فیزیکی محو است – می‌تواند ادعا کند که بخشی از انقلاب صنعتی چهارم است.
اما به نظر می رسد بسیاری از شرکت ها در استفاده از این پیشرفت ها کند بوده اند. در اینجا، ما نشان می‌دهیم که چرا ممکن است این اتفاق بیفتد و تغییراتی که ممکن است برای اطمینان از اینکه فناوری‌های دگرگون‌کننده به پتانسیل خود عمل می‌کنند لازم باشد.
یک انقلاب متوقف شده؟
زنجیره تامین کل سیستم تولید یک محصول، از مواد اولیه تا تحویل محصول نهایی به مصرف کننده را توصیف می کند. بنابراین مفید است که به تأثیر فناوری های صنعت 4.0 بر روی این زنجیره ها نگاه کنیم.
اندازه‌گیری تأثیر فناوری‌های خاص بر اقتصاد دشوار است. با این حال، یک کاری که می توانیم انجام دهیم این است که ببینیم آنها چه تأثیری بر تصمیم گیرندگان در شرکت ها گذاشته اند.
یکی از ما (رالف سیفرت) اخیراً یک نظرسنجی از چند صد مدیر ارشد منتشر کرده است. این نظرسنجی نظرات مدیران را در مورد مدیریت زنجیره تامین جویا شد.
هیچ یک از اولویت های فهرست شده توسط مدیران مربوط به صنعت 4.0 نیست. فناوری‌هایی که به شدت با انقلاب صنعتی چهارم مرتبط هستند، مانند هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی، اینترنت اشیاء، روباتیک و چاپ سه‌بعدی در یک سوم پایین‌ترین اولویت‌ها قرار دارند.
نگاهی به روندهای آنلاین همچنین نشان می دهد که جستجو برای “صنعت 4.0” در سال 2019 به اوج خود رسید، اما از آن زمان به سطح قابل توجهی کاهش یافته است.
ممکن است تعدادی از دلایل بالقوه برای این استقبال ناامیدکننده از صنعت 4.0 توسط شرکت ها وجود داشته باشد. در سال 2020، یک نظرسنجی توسط غول حسابداری KPMG نشان داد که از بین تمام فناوری‌های صنعت 4.0، تنها رایانش ابری به سطح پیشرفته – هرچند هنوز ناقص – پیاده‌سازی رسیده است.
برای بسیاری از کسب‌وکارها، مزایای سایر فناوری‌های مهم مبهم باقی می‌ماند. فشارهای روزانه خدمات و هزینه ها دارای سابقه هستند، بنابراین دور شدن از راه حل های آشنا نیاز به تلاش دارد. این با کاهش جستجوها برای صنعت 4.0 مطابقت دارد – حتی در شرایطی که زنجیره‌های تامین جهانی به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا، انسداد خط کشتیرانی کانال سوئز در سال 2021، سیل‌ها مانع از حمل‌ونقل ریلی و کمبود کانتینرهای حمل‌ونقل شده است.گزارش KPMG از سال 2020 نشان داد که کمتر از نیمی از رهبران تجاری درک خوبی از اصطلاح “انقلاب صنعتی چهارم” دارند.
ریسک بالا، بررسی دقیق
فقدان آگاهی یکی از موانع پذیرش فناوری های صنعت 4.0 است. مورد دیگر نیاز به ایجاد یک مورد تجاری برای هزینه در راه حل های فن آوری جدید است.هرچه فناوری جاه طلبانه تر باشد، ریسک و بررسی دقیق بیشتر می شود. هر شرکتی رهبرانی ندارد که آماده حمایت و حمایت از نوآوری در مواجهه با نتایج نامشخص یا کمتر ملموس باشند.
ابتکارات Industry 4.0 همچنین می تواند منجر به مقاومت در برابر تغییر در بین کارگران شود. بخش‌های فناوری اطلاعات، که سال‌ها برای جستجوی ارائه‌دهندگان راه‌حل‌های سازمانی بزرگ آموزش دیده‌اند، در توصیه راه‌حل‌های خاص از شرکت‌های کوچک تردید دارند – به‌ویژه برای فناوری‌هایی که با آنها آشنایی ندارند.
یکی از راه‌های رسیدگی به این موضوع، اختصاص منابع به ایجاد تیم‌های جداگانه است که وظیفه شناسایی و اولویت‌بندی قابلیت‌های صنعت 4.0 را دارند. با این حال، حتی در آن زمان هم باید با استراتژی های تجاری گسترده تر یک شرکت همسویی وجود داشته باشد.
از بحران به فرصت
اختلالات بی‌سابقه زنجیره تامین در دو سال گذشته، مدیران اجرایی را وادار کرده است که زنجیره تامین خود را دوباره پیکربندی کنند. با این حال، اغلب اوقات، آنها این کار را به روشی معمولی انجام می دهند.
ریشورینگ (بازگشت تولید به کشور اصلی شرکت) و نزدیک کردن (انتقال تولید به کشوری نزدیک تر و نه دورتر) به گزینه های محبوبی برای شرکت هایی تبدیل شده است که به دنبال ایجاد انعطاف پذیری زنجیره تامین خود هستند.
فناوری‌های Industry 4.0 در این انتقال نقش دارند. به عنوان مثال، بازنگری در زنجیره های تامین جهانی از طریق نیاز به کاهش هزینه های نیروی کار به وجود آمد.
لیفتراک‌های بدون راننده یا وسایل نقلیه هدایت‌شونده خودکار (AGV)، نمونه‌ای از روش‌هایی هستند که روباتیک می‌تواند هزینه‌های فزاینده را در جاهای دیگر کاهش دهد. تولید افزودنی – نام صنعتی برای چاپ سه بعدی – می تواند هزینه فرآیندهای تولید را که شامل دو یا چند مرحله پرهزینه است، ساده و کاهش دهد.
برای زنجیره‌های تامینی که از مرزهای بین‌المللی عبور می‌کنند، انگیزه بیشتری برای استفاده از پلتفرم‌های دیجیتال برای بهبود توانایی ردیابی موجودی وجود خواهد داشت – اصطلاحی که همه چیز را از مواد خام گرفته تا محصولات نهایی را پوشش می‌دهد – و کمک به حمل و نقل کالا. این به شرکت ها کمک می کند تا اختلالات برنامه ریزی نشده را سریعتر شناسایی کنند و به آنها واکنش مناسب نشان دهند.
همان اختلالات زنجیره تامین که به سرفصل ها تبدیل شد و مسلماً پیشرفت کوتاه مدت صنعت 4.0 را کند کرد، ممکن است موتوری باشد که در نهایت به وعده خود عمل می کند.
