زبان های باستانی اروپا واژگان بزرگ مهاجرت و آب و هوا را روشن می کنند

14 آگوست 2023 – توسط علی جونز، Horizon: The EU Research & Innovation Magazineختنی ایران شرقی از جمله زبان هایی است که بر توچاری باستان تأثیر گذاشته است. اعتبار: CC0 از طریق Wikimedia Commons

کاوش های پر زحمت باستان شناسی روشی آشنا و اغلب تحسین برانگیز برای کشف تاریخ است. تجمیع تکه‌هایی از زبان‌های باستانی و تجزیه و تحلیل چگونگی تغییر آن‌ها در طول هزاران سال، کمتر مورد تجلیل، اما همچنین ارزشمند است.

زبان شناسان تاریخی یک زبان اجدادی مشترک را برای اکثر زبان های رایج امروزی در اروپا و جنوب آسیا بازسازی کرده اند. زبان‌های انگلیسی، آلمانی، یونانی، هندی و اردو – از جمله زبان‌های خانواده هندواروپایی – همگی می‌توانند ریشه‌های خود را در یک زبان گفتاری به نام پروتو-هندو-اروپایی (PIE) ردیابی کنند.

اعتقاد بر این است که این زبان از حدود 4500 قبل از میلاد تا 2500 قبل از میلاد صحبت می شده است. هیچ اثر نوشته ای باقی نمانده است.

افرادی که PIE صحبت می کردند احتمالاً در منطقه ای زندگی می کردند که اکنون شرق اوکراین است. با جدا شدن گروه ها در طول قرن ها برای مهاجرت به سراسر قاره، زبان های منشعب از ایرلند تا اقیانوس هند گسترش یافت.

با این حال، این الگو شامل یک استثنا قابل توجه بود: شاخه ای که اکنون منقرض شده از خانواده زبان های هند و اروپایی راه خود را از اروپا در بیش از 4000 کیلومتری شرق آغاز کرد تا به حوضه تاریم در شمال غربی چین ختم شود.آگاهی از چگونگی و زمان انجام این ادیسه توسط این افراد، معروف به توچاری ها، اهداف یک پروژه تحقیقاتی با بودجه اتحادیه اروپا است.

پروفسور مایکل پیروت از مرکز زبان‌شناسی در دانشگاه لیدن در هلند گفت: «این بینش شگفت‌انگیزی در مورد اینکه مردم تا چه اندازه می‌توانند مهاجرت کنند و چه نوع خطرات و سختی‌هایی واقعاً آماده بودند تا خود را در معرض آن قرار دهند، به ما می‌دهد.

Peyrot پروژه اروپایی را که TheTocharianTrek نام دارد و قرار است پس از تقریبا شش سال در دسامبر 2023 به پایان برسد، هماهنگ می کند.این تحقیق به تعیین محل استقرار توچاری ها در دوره بین 3500 سال قبل از میلاد مسیح کمک می کند، زمانی که ممکن است خانه اجدادی خود را ترک کرده باشند و اولین تاریخ مکتوب خود در سال 400 پس از میلاد ارایه کرده باشند.

در مجموع، این ابتکار در حال ترسیم مسیر مهاجرت از وطن PIE تا چین است.

در طی این سفر، توچاری ها گویش PIE خود را با افرادی که به زبان های مختلف صحبت می کردند، در تماس قرار دادند. این امر بر نحوه صحبت توچاری ها تأثیر گذاشت و آن را تغییر داد تا اینکه سرانجام زبان های ضبط شده آنها تکامل یافت.شواهد باستان شناسی و ژنتیکی نشان می دهد که توچاری ها ابتدا به جنوب سیبری نقل مکان کردند.

Peyrot و همکاران پژوهشی او به دنبال ارائه یک ارزیابی زبانی از این مسیر بوده اند. کار آن‌ها نشان می‌دهد که در واقع، برخی از عجیب‌ترین ویژگی‌های زبان با زبان‌هایی که در جنوب سیبری صحبت می‌شود، بسیار مناسب است.

پیروت گفت: «زبان‌ها اطلاعات ارزشمندی را درباره ماقبل تاریخ خود از طریق تأثیرات تماس زبانی حفظ می‌کنند». “مشاهده تاثیرات تماس زبانی، مانند کلمات عاریه‌ای، ما را قادر می‌سازد تا در مورد نزدیکی گویندگان زبان‌های مختلف و اینکه در چه مقطعی از زمان تماس برقرار شده است، نتیجه‌گیری کنیم.”

وی به عنوان نمونه ای از واژه های وام گرفته شده، اصطلاحی برای شمشیر در رشته زبانی به نام توچاریان ذکر کرد: «کرته» از «کارتا» در ایران باستان گرفته شده است.

تیم تحقیقاتی به این نتیجه رسیده است که توچاری ها در حدود 1000 سال قبل از میلاد – دیرتر از آنچه قبلاً تصور می شد – به حوضه تاریم رسیدند.در نتیجه، پنجره نفوذ آنها در حوضه تاریم تنگ شده است و توچاری ها نقش خاموش تری نسبت به آنچه که به طور سنتی به آنها داده می شد، در ماقبل تاریخ این منطقه اختصاص می یابد.در عوض، این پروژه نقش تقویت‌شده‌ای برای زبان‌ها و مردمان ایرانی در این منطقه، به‌ویژه ختنی‌ها، تومشوقسه و نیا پراکریت نسبت به آن پیدا کرده است. همه بر توچاریان تأثیر گذاشتند.

این پروژه همچنین در حال جمع آوری این است که کدام زبان ها ابتدا و چه زمانی از جامعه PIE خارج شدند.

همانطور که کار آنها وارد مرحله نهایی خود می شود، محققان با این نظریه موافق هستند که احتمالاً توچاری ها خانواده PIE را در رتبه دوم قرار داده اند و مطمئناً پس از آناتولی ها، گروهی از زبان های باستانی که زمانی در ترکیه امروزی صحبت می شد.

جدای از ارائه بینش در مورد تعاملات و حرکات افراد، مقایسه واژگان در زبان های برگرفته از PIE تصویری از دنیای مادی و زندگی روزمره در آن زمان ارائه می دهد.

تحقیقات زیادی در مورد خانواده و ساختار اجتماعی روز، دام هایی که مردم داشتند و ابزار آنها در زندگی روزمره انجام شده است.اما مطالعات کمی واژگان مشترکی را که این مردمان باستانی هنگام صحبت در مورد موضوعی که امروزه به همان اندازه محبوبیت دارد مورد بررسی قرار داده اند: آب و هوای روزانه.

دکتر جولیا استورم در حال بررسی واژگان زبان‌های باستانی است تا هر کلمه مرتبط با آب و هوا را به عنوان بخشی از پروژه دیگری که توسط اتحادیه اروپا تأمین می‌شود – IE CLIMATE – که او رهبری می‌کند، استخراج کند. استورم، عضو فوق دکتری مرکز ریشه های اروپا در دانشگاه کپنهاگ در دانمارک گفت مهم است که دیدگاه های زیادی در مورد نحوه ارتباط ما با آب و هوا و چگونگی تجربه خودمان داشته باشیم

این پروژه اروپایی قرار است پس از دو سال در اکتبر 2023 به پایان برسد.

این کار شامل بررسی دقیق شواهد مکتوب بیش از 10 زبان هند و اروپایی برای یافتن کلمه ای برای انتقال ابر و سپس جمع آوری نتایج و چارچوب های زمانی در مورد چگونگی تأثیر یک زبان بر زبان دیگر است.

اطلس کلمه

هدف نهایی ایجاد اطلسی است که مکان و زمان استفاده از کلمات را نشان دهد. اطلس تکمیل شده قرار است از اواخر سال 2023 در وب سایت دانشگاه در دسترس باشد.

در حالی که یک باستان شناس اشیای فیزیکی را در مکان های تاریخی حفر می کند، استورم زبان شناسی رسمی و زبان شناسی – مطالعه زبان در منابع تاریخی مکتوب و شفاهی – را برای “کاوش” کلمات ترکیب می کند.در هر دو مورد، هدف نتیجه گیری درباره جهان مادی گذشته های دور است.

کار استورم که همراه با دیرینه اقلیم شناسی، که مطالعه شرایط آب و هوایی در دوره های مختلف تاریخ است، انجام شده است، بینش جدیدی از حال و هوای گذشته و نگرش مردم نسبت به آن به دست می دهد.

تداوم استعاره شگفت‌انگیز است: چگونه انسان‌ها عناصری را در جهان طبیعی و مرتبط با آن‌ها تجسم کرده‌اند.

به عنوان مثال، سانسکریت یونانی، لاتین و ودایی، همگی خدایان را به عنوان ابرهای پوشیده توصیف می کنند و از همان فعل برای نشان دادن اینکه چگونه افراد ممکن است شال یا شنل بپوشند، استفاده می کنند.

استورم گفت: «هرچه اطلاعات بیشتری در مورد جغرافیا و زمان داشته باشیم، بهتر است. در دنیایی که آب و هوا بسیار در حال تغییر است و ما به نقش خود در این سیستم پی می بریم، نگاه به گذشته چشم انداز مهم جدیدی را به ارمغان می آورد.