09/11/2025 – کپی‌رایت عکس از آسوشیتدپرس/آنیکا همرشلاگ، نوشته الکسا سنت جان
دانشمندان هشدار می‌دهند که توده‌های معدنی اعماق دریا می‌توانند حیات دریایی کوچک را از گرسنگی بکشند، شبکه‌های غذایی را مختل کرده و شیلات را تهدید کنند.
طبق یک مطالعه جدید، حفاری برای یافتن مواد معدنی در اعماق اقیانوس می‌تواند عواقب عظیمی برای حیوانات کوچک در هسته شبکه غذایی وسیع دریایی داشته باشد – و در نهایت بر شیلات و غذایی که در بشقاب خود پیدا می‌کنیم تأثیر بگذارد.
استخراج معادن اعماق دریا به معنای حفاری کف دریا برای یافتن “گره‌های چندفلزی” مملو از مواد معدنی حیاتی از جمله مس، آهن، روی و موارد دیگر است.
اگرچه هنوز تجاری‌سازی نشده است، اما کشورها در بحبوحه افزایش تقاضا برای این مواد معدنی در وسایل نقلیه الکتریکی و سایر بخش‌های انتقال انرژی و همچنین برای فناوری و کاربردهای نظامی، عملیات‌های اعماق دریا را دنبال می‌کنند.
محققان آب و زباله‌های جمع‌آوری‌شده از یک آزمایش معدن‌کاری در اعماق دریا در سال ۲۰۲۲ را بررسی کردند.
محققان دانشگاه هاوایی منطقه‌ای از اقیانوس آرام به نام «منطقه گرگ و میش» را که حدود ۲۰۰ تا ۱۵۰۰ متر زیر سطح دریا است، مورد مطالعه قرار دادند. یافته‌های بررسی‌شده توسط همتایان آنها که روز پنجشنبه در مجله علمی Nature Communications منتشر شد، می‌گوید زباله‌های معدنی می‌توانند بر هر چیزی از میگوهای کوچک با طول کمتر از ۲ میلی‌متر تا ماهی‌هایی با طول ۵ سانتی‌متر تأثیر بگذارند.
به این دلیل است که پس از اینکه شرکت‌های معدنی گره‌های غنی از مواد معدنی را به سطح می‌آورند، باید آب دریا، خاک کف اقیانوس و رسوبات اضافی را دوباره به اقیانوس بازگردانند. این امر باعث ایجاد توده‌ای تیره از ذرات تقریباً به اندازه ذرات غذایی طبیعی می‌شود که معمولاً توسط زئوپلانکتون‌هایی که در آن عمق شنا می‌کنند، خورده می‌شوند.
این کمی بیشتر از نیمی از زئوپلانکتون‌های اقیانوس است. اگر این موجودات ذرات زباله را بخورند – چیزی که برایان پاپ، نویسنده ارشد مطالعه، آن را «غذای بی‌ارزش» می‌نامد – 60 درصد از میکرونکتون‌هایی که زئوپلانکتون‌ها را می‌خورند، تحت تأثیر قرار می‌گیرند.و این سوء تغذیه یک مشکل است زیرا این موجودات کوچک منبع غذایی در زنجیره هستند و در نهایت بر ماهی‌های مهم تجاری مانند ماهی ماهی یا ماهی تن تأثیر می‌گذارند.
مایکل دود، نویسنده اصلی مطالعه و دانشجوی کارشناسی ارشد اقیانوس‌شناسی، گفت: «ماهی‌های سطحی می‌توانند به اعماق آب شیرجه بزنند. آنها از موجوداتی که در عمق هستند تغذیه می‌کنند.
اگر این موجودات در عمق دیگر وجود نداشته باشند زیرا شبکه غذایی آنها از بین رفته است، این می‌تواند بر شبکه‌های غذایی بالاتر و منافع تجاری بیشتر تأثیر بگذارد.» تأثیر بر آب و منابع جایگزین
در حالی که تحقیقات دیگر تأثیرات منفی زیست‌محیطی ناشی از استخراج گرهک‌ها در اعماق دریا را برجسته کرده‌اند، تمرکز اغلب بر کف دریا است. این مطالعه به بررسی آب‌های میانی می‌پردازد.
محققان گفتند که برای ارزیابی کیفیت و عمق مناسب که در آن آب کثیف و رسوبات حاصل از استخراج دریا می‌تواند به اقیانوس بازگردانده شود، باید کارهای بیشتری انجام شود.اما آنها گفتند که بازگرداندن مازاد مستقیماً به کف اقیانوس یا در اعماق دیگر می‌تواند به همان اندازه “منطقه گرگ و میش” از نظر زیست‌محیطی مخرب باشد، فقط به روش‌های مختلف.
پاپ گفت که حفر دریای عمیق ممکن است ضروری نباشد و در عوض به منابع جایگزین فلزات، از جمله بازیافت باتری‌ها و لوازم الکترونیکی یا غربال کردن زباله‌ها و باطله‌های معدنی اشاره کرد.
دود گفت: “اگر فقط یک شرکت در یک نقطه واحد استخراج کند، بر شیلات عظیم تأثیر نخواهد گذاشت. قرار نیست بر مقدار زیادی آب تأثیر بگذارد. اما اگر بسیاری از شرکت‌ها سال‌ها به استخراج بپردازند و مواد زیادی تولید کنند، این امر در سراسر منطقه گسترش خواهد یافت. و هر چه استخراج معادن بیشتر انجام شود، مشکل بزرگتری می‌تواند باشد.»
ممکن است متوقف کردن استخراج معادن در اقیانوس به سادگی عملی نباشد. سازمان بین‌المللی بستر دریاها، که بر فعالیت‌های معدنی فراتر از صلاحیت ملی نظارت دارد، تاکنون چندین قرارداد برای اکتشاف اعطا کرده است.
در ایالات متحده، دونالد ترامپ، رئیس جمهور، در بحبوحه مذاکرات تجاری پرتنش با چین که دسترسی ایالات متحده به بخش وسیعی از مواد معدنی حیاتی چین را محدود کرده است، به عملیات استخراج معادن در اعماق دریا ابراز علاقه کرده است.
در ماه آوریل، ترامپ یک فرمان اجرایی امضا کرد که به اداره ملی اقیانوسی و جوی دستور می‌داد روند صدور مجوز برای شرکت‌ها برای استخراج کف اقیانوس را تسریع کند و در ماه مه، دولت اعلام کرد که فروش اجاره‌نامه برای استخراج مواد معدنی در جزیره ساموآی آمریکا در اقیانوس آرام جنوبی را بررسی خواهد کرد. ماه گذشته، NOAA پیش‌نویس قانونی را برای ساده‌سازی عملیات به کاخ سفید ارسال کرد.
نه تنها آسیب مستقیم به حیات وحش و بخش‌هایی از دریا، بلکه اختلال در دی اکسید کربن گرم کننده سیاره که در حال حاضر در اقیانوس و کف آن محصور شده است.سوال این است: آیا ارزش دارد که چند ماده معدنی به طور بالقوه نحوه عملکرد اقیانوس‌ها را نابود کنند؟
شریل مورداک، محقق فوق دکترای دریای عمیق در دانشگاه ایالتی آریزونا که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: “در این مطالعه به خوبی بیان شده بود که اثرات لزوماً فقط عمقی که توده آزاد می‌شود، نخواهد بود.”
دیوا آمون، زیست‌شناس دریایی و محقق فوق دکترا در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا، از این تحقیق به خاطر بررسی پیامدهای بالقوه آن تمجید کرد.
آمون که در این مطالعه مشارکتی نداشت اما پیش از این با برخی از محققان همکاری داشته است، گفت: «همه اینها می‌تواند منجر به بیماری گونه‌ها، جابجایی گونه‌ها و مرگ گونه‌ها شود. و بسته به مقیاس این، می‌تواند پیامدهای جدی‌تری مانند انقراض گونه‌ها داشته باشد. تحقیقات بسیار بیشتری باید انجام شود تا بتوانیم در مورد نحوه مدیریت این صنعت، در صورت شروع، به گونه‌ای که اساساً از آسیب جدی به اقیانوس و اکوسیستم اقیانوس جلوگیری کند، تصمیم آگاهانه‌ای بگیریم.»
