۲۶/۰۹/۲۰۲۵ – پایان (GSL_a) ۲۰۲۵-حق نشر: آلفردو جار از مجموعه «پایان»-نوشته توکونبو سالاکو
جایزه عکاسی و پایداری پریکس پیکتت ممکن است تنها جایزه جهانی باشد که در آن هیچ بازنده واقعی وجود ندارد. با این حال، مجموعه آثار فراموش‌نشدنی آلفردو جار، هنرمند شیلیایی، با عنوان «پایان»، توسط هیئت داوران به عنوان «هشداری آشکار از اتفاقات آینده» ارزیابی شد.
تصویر وهم‌آور آلفردو جار از دریاچه بزرگ نمک در یوتا، جایزه پیکتت امسال، یکی از جوایز پیشرو جهان در زمینه عکاسی و پایداری، را از آن خود کرد.مجموعه آثار این هنرمند شیلیایی با عنوان «پایان» نشان می‌دهد که چگونه این منطقه به دلیل استخراج بیش از حد آب در حال نابودی است و به چیزی تبدیل شده است که دانشمندان آن را «بمب هسته‌ای زیست‌محیطی» توصیف کرده‌اند.
جار در مورد آثارش گفت: «هدف من در این مجموعه نشان دادن سرنوشت غم‌انگیز دریاچه و همزمان آشکار کردن زیبایی و پتانسیل خارق‌العاده آن است. با وجود وضعیت وخیمی که در آن هستیم، می‌خواستم تصاویری از زیبایی و غم فراوان خلق کنم. در مواجهه با عظمت این فاجعه، تصمیم گرفتم این تصاویر را در قالبی کوچک و غیرتماشاچی، به عنوان نوعی زمزمه بصری، مرثیه‌ای برای سیاره در حال مرگمان، چاپ کنم.»
دریاچه بزرگ نمک در یوتا، که زمانی یک اکوسیستم کلیدی در نیمکره غربی بود، اکنون 73 درصد از آب و 60 درصد از مساحت سطح خود را از اواسط قرن نوزدهم از دست داده و گرد و غبار سمی را در معرض دید قرار داده و شوری را به سطوح خطرناکی رسانده است.
این دریاچه سالانه ۲.۵ میلیارد دلار فعالیت اقتصادی مستقیم را پشتیبانی می‌کند، ۸۰ درصد از تالاب‌های ایالت را پشتیبانی می‌کند و زیستگاه حیاتی برای ده میلیون پرنده مهاجر فراهم می‌کند. فروپاشی آن فاجعه‌ای با بزرگی غیرقابل محاسبه و هشداری آشکار برای اتفاقات آینده خواهد بود.
