27/09/2025 – نوشته آدیتی راماکریشنان با AP- کپی رایت آندری ودنین، GEOMAR از طریق AP
آب‌های آلمان به تنهایی حاوی حدود 1.5 میلیون تن سلاح رها شده است که بیشتر آنها مربوط به دو جنگ جهانی در قرن بیستم است.
یک زیردریایی ، خرچنگ‌ها، کرم‌ها و ماهی‌هایی را مشاهده کرده است که بر روی سطوح مواد منفجره جنگ جهانی دوم که تصور می‌شود برای حیات دریایی سمی هستند، رشد می‌کنند.
دانشمندان در یک محل سابق دفن سلاح در دریای بالتیک، موجودات بیشتری را یافتند که روی کلاهک‌ها زندگی می‌کنند تا در بستر دریا.
آندری ودنین، نویسنده این مطالعه از موسسه تحقیقاتی سنکنبرگ در آلمان، گفت: «ما آماده بودیم که تعداد قابل توجهی از انواع حیوانات را ببینیم. اما برعکس شد.»
ودنین گفت که درگیری‌های گذشته ردپای خود را بر اقیانوس‌های جهان گذاشته‌اند. آب‌های آلمان به تنهایی حاوی حدود ۱.۵ میلیون تن سلاح‌های رها شده است که بیشتر آنها مربوط به دو جنگ جهانی در قرن بیستم است.آثار رها شده می‌توانند حاوی بقایای هسته‌ای و شیمیایی و همچنین مواد منفجره‌ای مانند TNT باشند.
این آخرین نمونه از شکوفایی حیات وحش در مکان‌های آلوده است. تحقیقات قبلی نشان داده است که کشتی‌های غرق شده و مجتمع‌های تسلیحاتی سابق مملو از تنوع زیستی هستند.
در مطالعه جدید، محققان شبکه‌هایی از شقایق‌های دریایی، ستاره‌های دریایی و سایر موجودات زیر آب را در خلیج لوبک در سواحل آلمان فیلمبرداری کردند. آنها در کمین تکه‌هایی از بمب‌های پرنده V-1 بودند که توسط آلمان نازی استفاده می‌شد. این تصویر که توسط آندری ودنین ارائه شده است، موجودات دریایی را نشان می‌دهد که روی مواد منفجره ریخته شده از جنگ جهانی دوم در دریای بالتیک زندگی می‌کنند.
جیمز پورتر، بوم‌شناس دانشگاه جورجیا، که در این تحقیق مشارکتی نداشته است، گفت: «معمولاً کسی بوم‌شناسی بمب‌ها را مطالعه نمی‌کند.»
این تحقیق در مجله Communications Earth and Environment منتشر شد.
چرا موجودات دریایی باید خانه خود را روی سلاح‌های آلوده بسازند؟ آنها می‌توانند به سطوح سخت که در دریای بالتیک کمیاب هستند، کشیده شوند.
ودنین گفت، کف دریا عمدتاً یک بستر صاف از گل و ماسه است زیرا سنگ‌ها و تخته سنگ‌ها در دهه‌های 1800 و 1900 برای ساخت و ساز از آب بیرون کشیده می‌شدند. این تصویر سال ۲۰۱۶ که توسط آزمایشگاه رباتیک و سنجش از دور دریایی دوک ارائه شده است، لاشه کشتی‌هایی را در خلیج مالوز، مریلند نشان می‌دهد که به زیستگاه‌هایی برای حیات گیاهی و جانوری تبدیل شده‌اند.
این منطقه همچنین به دلیل مواد شیمیایی، از فعالیت‌های انسانی نسبتاً دور است و با وجود برخی از تبادلات سمی، یک حباب محافظ برای رشد این موجودات ایجاد می‌کند.
دانشمندان امیدوارند محاسبه کنند که چه مقدار آلودگی توسط حیات دریایی جذب شده است. پورتر گفت، گام مهم بعدی این است که ببینیم پس از استقرار این موجودات چه اتفاقی می‌افتد و آیا آنها قادر به تولید مثل هستند یا خیر.
دیوید جانستون، زیست‌شناس حفاظت از دریا از دانشگاه دوک، گفت: مطالعاتی مانند این، گواهی بر این است که چگونه طبیعت از بقایای انسانی سوءاستفاده می‌کند و برای بقا، سناریو را برعکس می‌کند. او اخیراً از کشتی‌های غرق‌شده‌ی جنگ جهانی اول که به زیستگاه حیات وحش در امتداد رودخانه‌ی پوتوماک در مریلند تبدیل شده‌اند، نقشه‌برداری کرده است.
جانستون گفت: «به نظر من این یک گواه واقعاً جالب از قدرت زندگی است.»
