اندی کوربلی-۲۳ آوریل ۲۰۲۵-پاکسازی علف‌های هرز از دریاچه دال – عکسی که توسط منیندر سینگ به The Better India ارائه شده است
داستان تلاش‌های یک کارآفرین از شمال هند برای پاکسازی یک دریاچه‌ی تاریخی زیبا با تبدیل علف‌های هرز به کود طبیعی غنی، از آنجا می‌آید.دریاچه دال در شهر شمالی سرینگر، که چیزی شبیه به دریاچه کومو هند است، توسط کاخ‌ها، معابد و تپه‌های جنگلی پوشیده از مه احاطه شده است و به دلیل فرهنگ قایق‌رانی‌اش در این کشور نمادین است.
با این حال، با وجود تمام زیبایی‌های طبیعی و تاریخی‌اش، دریاچه دال بیمار بود – بیمار از علف‌های هرز دریاچه.منیندر سینگ به روزنامه «هند بهتر» می‌گوید: «این گیاهان آبزی در طول سال‌ها در نزدیکی دریاچه دال انباشته شده بودند و باعث ایجاد آشفتگی ناخوشایندی شده و تهدیدی برای اکوسیستم محلی محسوب می‌شدند.»
سینگ بنیانگذار شرکت Clean ‘Effen’ Tech (CET) است، یک شرکت همکار با دولت محلی که هر ساله هزاران تن از این علف‌های هرز دریاچه را برداشت می‌کند، آنها را خشک و غنی می‌کند، سپس آنها را آسیاب کرده و به کود تبدیل می‌کند تا به کشاورزان محلی بفروشد.
منیندر اولین بار هنگام بازدید از کشمیر تحت کنترل هند برای اولین سالگرد عروسی خود، به یافتن راه حلی برای پاکسازی علف‌های هرز دریاچه الهام گرفت. سینگ که پیش از این یک استارتاپ فناوری اطلاعات در زادگاهش اوتار پرادش راه‌اندازی کرده بود، سرانجام تمرکز خود را به ایجاد یک بنگاه اجتماعی برای مقابله با چالش‌های عصر ما تغییر داد.
دیدن علف‌های هرز دریاچه که زیبایی دریاچه دال را خدشه‌دار می‌کرد، بلافاصله به ذهن او خطور کرد و او یک فرآیند ۸ ساله را برای ایجاد یک زنجیره ارزش آغاز کرد که باعث شکوفایی دریاچه، بوم‌شناسی محلی، بوم‌شناسی جهانی، اقتصاد محلی و اقتصاد خودش، همه با هم می‌شد.
سینگ به روزنامه «هند بهتر» می‌گوید: «پروژه ما برای فرآوری سالانه تا ۷۰ هزار تن علف هرز دریاچه طراحی شده است که بین ۲۰ هزار تا ۲۲ هزار تن کود آلی تولید می‌کند. انتظار می‌رود این تلاش گسترده منجر به کاهش سالانه حدود ۵۰ هزار تن انتشار دی‌اکسید کربن شود.»«ما با غنی‌سازی بیش از ۴۴۰۰ هکتار زمین، بهبود سلامت خاک و حمایت از شیوه‌های کشاورزی پایدار، تأثیری داشته‌ایم.»
کارگران محلی علف‌های هرز دریاچه را با استفاده از ماشین‌های بزرگ برداشت می‌کنند و آن را به کارخانه تولید CET منتقل می‌کنند. در آنجا آب دریاچه تخلیه و قبل از رهاسازی، از نظر فلزات سنگین و سایر آلاینده‌ها تصفیه می‌شود.
علف‌های هرز دریاچه خشک، خرد، غنی و پودر می‌شوند و سپس با قیمتی ۲۵٪ کمتر از کودهای شیمیایی وارداتی از ایالت‌های دیگر مانند اوتار پرادش و هاریانا فروخته می‌شوند و در نتیجه انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از حمل و نقل کاهش می‌یابد.
کشاورزان محلی از صرفه‌جویی در هزینه‌ها و عدم اصلاح خاک سود برده‌اند. برداشت محصول و همچنین غلظت مواد مغذی خاک افزایش یافته است. همچنین از نظر اقتصادی، صنعت گردشگری محلی بدون شک از ۱۴۸۰۰ تن علف هرز دریاچه که سال گذشته توسط شرکای سینگ جمع‌آوری شده بود، سود خواهد برد، به ویژه به این دلیل که در ماه‌های گرم‌تر تابستان، تپه‌های علف‌های هرز پوسیده و هوا را متعفن می‌کنند.
سینگ با نگاهی به آینده، قصد دارد این موفقیت را در سایر دریاچه‌های هند تکرار کند – و این کار را از ایالت‌های اودیشا و راجستان آغاز خواهد کرد. سینگ امیدوار است هر جایی که یک توده آب شیرین زیبا با گیاهان آبزی وجود دارد، شاهد ورود فناوری «افن» پاک برای پاکسازی و بهبود آن باشد.
