کپی‌رایت عکس از AP/اریک ریسبرگ، فایل -نوشته یورونیوز گرین با AP-24/04/2025 – کارشناسان معتقدند که این تحقیق می‌تواند به تقویت قوانین اقلیمی کمک کند و آلوده‌کنندگان را وادار به پرداخت هزینه نقش خود در گرمایش جهانی کند.
یک مطالعه جدید تخمین می‌زند که بزرگترین شرکت‌های جهان 28 تریلیون دلار (25 تریلیون یورو) خسارت اقلیمی ایجاد کرده‌اند.این بخشی از تلاشی است برای آسان‌تر کردن پاسخگویی مالی شرکت‌ها، مانند غول‌های دخانیات، برای مردم و دولت‌ها.
یک تیم تحقیقاتی کالج دارتموث، آلودگی تخمینی ناشی از ۱۱۱ شرکت را ارائه داد که بیش از نیمی از کل رقم دلاری مربوط به ۱۰ تأمین‌کننده سوخت فسیلی است: آرامکوی سعودی، گازپروم، شورون، اکسون موبیل، بی‌پی، شل، شرکت ملی نفت ایران، پمکس، کول ایندیا و شرکت زغال سنگ بریتانیا.
برای مقایسه، کل مبلغ فقط کمی کمتر از مجموع تمام کالاها و خدماتی است که سال گذشته در ایالات متحده تولید شده است.
این تیم در مطالعه‌ای که در مجله نیچر منتشر شد، محاسبه کرد که در صدر فهرست، آرامکوی سعودی و گازپروم هر کدام کمی بیش از ۲ تریلیون دلار (۱.۸ تریلیون یورو) خسارت گرمایی در طول دهه‌ها ایجاد کرده‌اند.
محققان محاسبه کردند که هر ۱ درصد از گازهای گلخانه‌ای که از سال ۱۹۹۰ وارد جو شده است، ۵۰۲ میلیارد دلار (۴۴۱ میلیارد یورو) خسارت فقط از گرما ایجاد کرده است، که شامل هزینه‌های ناشی از سایر آب و هوای شدید مانند طوفان، خشکسالی و سیل نمی‌شود.
وادار کردن آلوده‌کنندگان به پرداخت هزینه
کریستوفر کالاهان، نویسنده اصلی آن، که این کار را در دارتموث انجام داد اما اکنون دانشمند سیستم‌های زمین در دانشگاه استنفورد است، گفت.این مطالعه تلاشی برای تعیین «ارتباطات علّی است که زیربنای بسیاری از این نظریه‌های پاسخگویی است»،
مردم در مورد مجبور کردن آلوده‌کنندگان به پرداخت هزینه صحبت می‌کنند و گاهی حتی آنها را به دادگاه می‌کشانند یا قوانینی را برای مهار آنها تصویب می‌کنند. شرکت تحقیقاتی Zero Carbon Analytics تعداد ۶۸ پرونده قضایی ثبت شده در سطح جهان در مورد آسیب‌های ناشی از تغییرات اقلیمی را ثبت کرده است که بیش از نیمی از آنها در ایالات متحده است.
جاستین مانکین، دانشمند آب و هوای دارتموث و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «همه یک سوال را می‌پرسند: واقعاً چه چیزی می‌توانیم در مورد اینکه چه کسی باعث این امر شده است، ادعا کنیم؟ و این واقعاً به یک سوال ترمودینامیکی برمی‌گردد که آیا می‌توانیم خطرات اقلیمی و/یا آسیب‌های آنها را به انتشاردهندگان خاص ردیابی کنیم؟»
محققان با انتشار نهایی شناخته شده محصولاتی مانند بنزین یا برق از نیروگاه‌های زغال سنگ، که توسط ۱۱۱ شرکت بزرگ کربن‌محور تولید می‌شوند و قدمت آنها به ۱۳۷ سال می‌رسد، شروع کردند. این حد مجاز بود زیرا این به اندازه داده‌های انتشار گازهای گلخانه‌ای هر یک از شرکت‌ها قدمت دارد و دی اکسید کربن برای مدت زمان بسیار طولانی‌تری در هوا باقی می‌ماند.آنها از ۱۰۰۰ شبیه‌سازی کامپیوتری مختلف برای تبدیل این انتشارات به تغییرات میانگین دمای سطح زمین با مقایسه آن با جهانی بدون انتشار گازهای گلخانه‌ای آن شرکت استفاده کردند.با استفاده از این رویکرد، آنها مشخص کردند که به عنوان مثال، آلودگی ناشی از شرکت Chevron دمای زمین را ۰.۰۲۵ درجه سانتیگراد افزایش داده است.
محققان همچنین با استفاده از ۸۰ شبیه‌سازی کامپیوتری دیگر و سپس اعمال فرمولی که شدت گرمای شدید را به تغییرات در خروجی اقتصادی مرتبط می‌کند، محاسبه کردند که آلودگی هر شرکت چقدر در پنج روز گرم سال نقش داشته است.
این سیستم بر اساس تکنیک‌های تثبیت‌شده‌ای که دانشمندان بیش از یک دهه است برای نسبت دادن رویدادهای شدید آب و هوایی، مانند موج گرمای شمال غربی اقیانوس آرام در سال ۲۰۲۱، به تغییرات اقلیمی استفاده می‌کنند، مدل‌سازی شده است.
منکین گفت که در گذشته، بحثی وجود داشت مبنی بر اینکه «چه کسی می‌تواند بگوید که این مولکول CO2 من است که در مقایسه با هر مولکول دیگری، در این خسارات نقش داشته است؟» او گفت مطالعه‌اش «واقعاً روشن کرد که چگونه پرده انکار قابل قبول دیگر از نظر علمی وجود ندارد. ما در واقع می‌توانیم آسیب‌ها را به تولیدکنندگان اصلی آلاینده‌ها ردیابی کنیم.»
شل از اظهار نظر خودداری کرد. آرامکو، گازپروم، شورون، اکسون موبیل و BP به درخواست‌ها برای اظهار نظر پاسخ ندادند.
فریدریکه اتو، دانشمند آب و هوای امپریال کالج لندن و رئیس «انتساب سریع آب و هوا» گفت: «تمام روش‌هایی که آنها استفاده می‌کنند کاملاً قوی هستند.» این مجموعه‌ای از دانشمندان است که مطالعات انتساب سریع را انجام می‌دهند تا ببینند آیا رویدادهای شدید آب و هوایی خاص توسط تغییرات اقلیمی بدتر می‌شوند و اگر چنین است، چقدر. او در این مطالعه شرکت نکرد.
«به نظر من خوب است که این رویکرد توسط گروه‌های مختلف بیشتر مورد توجه قرار گیرد. مانند انتساب رویداد، هر چه گروه‌های بیشتری این کار را انجام دهند، علم بهتر می‌شود و…
اوتو گفت: «بهتر است بدانیم چه چیزی تفاوت ایجاد می‌کند و چه چیزی ایجاد نمی‌کند.»
او گفت تاکنون، هیچ دادخواستی در مورد مسئولیت اقلیمی علیه یک منتشرکننده اصلی کربن موفقیت‌آمیز نبوده است، اما شاید نشان دادن «چقدر شواهد علمی قوی» بتواند این وضعیت را تغییر دهد.
کالاهان گفت، در گذشته، خسارات ناشی از شرکت‌های انفرادی در نویز داده‌ها گم می‌شد، بنابراین نمی‌توانست محاسبه شود.
کریس فیلد، دانشمند آب و هوای دانشگاه استنفورد که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت: «ما اکنون به نقطه‌ای در بحران آب و هوا رسیده‌ایم که کل خسارات آنقدر زیاد است که سهم محصول یک شرکت می‌تواند به ده‌ها میلیارد دلار در سال برسد.»
مایکل مان، دانشمند آب و هوای دانشگاه پنسیلوانیا که در این مطالعه شرکت نداشت، افزود: «این یک تمرین خوب و اثبات مفهوم است، اما متغیرهای اقلیمی بسیار دیگری وجود دارد که اعدادی که کالاهان و مانکین به دست آوردند، … احتمالاً این رقم، بسیار کمتر از میزان واقعی خسارتی است که شرکت‌ها ایجاد کرده‌اند.
