6 آوریل 2025-پروفسور گودنو کریستوفر، محقق خودایمنی – عکس از موسسه تحقیقات پزشکی گاروان
دو محقق در ایالات متحده و استرالیا مکانیسم‌های مهمی را کشف کرده‌اند که از حمله سلول‌های B به بافت‌های بدن در بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت، لوپوس و مولتیپل اسکلروزیس جلوگیری می‌کند و در این فرآیند جایزه معتبری را دریافت کردند.
به طور معمول، سیستم ایمنی بدن از ما در برابر ویروس ها، باکتری ها و مواد خارجی محافظت می کند. با این حال، در بیماری های خودایمنی، سیستم ایمنی به جای آن شروع به حمله به بافت های بدن می کند.
مدت هاست که محققان تلاش کرده اند تا علت بیماری های خود ایمنی را کشف کنند. اما کریستوفر گودنو و دیوید نمازی، مستقل از یکدیگر، رویکرد جدیدی را در پیش گرفتند.آنها پرسیدند چرا همه ما به این بیماری ها مبتلا نمی شویم؟ تمرکز آنها روی سلول های B بود که همراه با گلبول های سفید و سلول های T، بلوک های سازنده سیستم ایمنی پیچیده ما هستند.
اوله کامپ، عضو آکادمی سلطنتی علوم سوئد و رئیس کمیته جایزه کرافورد که به این جفت 6 میلیون کرون سوئدی اعطا کرد، می‌گوید: «آنها درک جدید و دقیقی از مکانیسم‌هایی به ما داده‌اند که معمولاً از حمله سلول‌های B معیوب به بافت‌های بدن جلوگیری می‌کنند، و توضیح می‌دهند که چرا بیشتر ما تحت تأثیر بیماری‌های خودایمنی قرار نمی‌گیریم».
در سال‌های اخیر، پزشکان آزمایش‌هایی را با استفاده از داروهای موجود برای خنثی کردن سلول‌های B برای بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی شدید، از جمله لوپوس، آرتریت روماتوئید و ام اس آغاز کرده‌اند که ثابت شده است که در بهبود کیفیت زندگی آنها بسیار موثر است.
به لطف برندگان جایزه کرافورد امسال، ما دانش جدید اساسی در مورد آنچه در سیستم ایمنی در طول حملات بیماری خودایمنی اتفاق می افتد به دست آورده ایم.
یکی از استادان ایمونولوژی بالینی در آکادمی سلطنتی علوم سوئد گفت: «این همچنین راه را برای توسعه اشکال جدیدی از درمان‌ها هموار می‌کند که در نهایت می‌توانند این بیماری‌ها را درمان کنند – یا ممکن است در آینده از آنها پیشگیری کنند.»
برای کریستوفر گودنو، خبر جایزه کرافورد شگفت‌انگیز بود. پروفسور موسسه آینده ژنومیک سلولی دانشکده علوم زیست پزشکی در دانشگاه نیو ساوت ولز-سیدنی گفت: “این شگفت انگیزترین تماس تلفنی زندگی من است!”
“مفتخرم… و همچنین فوق العاده است که جایزه را با دیوید نمازی به اشتراک بگذارم. ما رقبای دوستانه ای بودیم که در جاهای مختلف دنیا کار می کردیم، و هر دوی ما در زمانی به پاسخ های مکمل رسیدیم که اکثر کارگران در این زمینه باور نداشتند که تحمل سلول های B یک چیز است.”
