13 فوریه 2025-مقاومت آنتی بیوتیکی-عکاس © shutterstock/RR
مقاومت آنتی بیوتیکی به عنوان یک نگرانی حیاتی برای سلامت جهانی مطرح شده است و داروهایی که زمانی قدرتمند بودند در برابر عفونت های باکتریایی بی اثر می شود.این تهدید رو به رشد با تکامل سریع سویه های مقاوم، به ویژه در افراد مبتلا به بیماری های زمینه ای مانند دیابت، تقویت می شود.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که چگونه دیابت رشد باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک را تسریع می‌کند و سلامت عمومی را با چالش جدی مواجه می‌کند.
چگونه دیابت مقاومت آنتی بیوتیکی را تقویت می کند؟
دیابت یک بیماری مزمن است که تنظیم قند خون را مختل می کند و اغلب منجر به افزایش سطح گلوکز در جریان خون می شود.این محیط با قند بالا، بستر مناسبی برای رشد باکتری ها، به ویژه استافیلوکوکوس اورئوس (Staph)، یکی از بدنام ترین پاتوژن های مقاوم به آنتی بیوتیک، ایجاد می کند.
محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی (UNC) کشف کرده اند که افراد مبتلا به دیابت بیشتر مستعد ابتلا به گونه های مقاوم به آنتی بیوتیک استاف هستند.مطالعه آنها نشان می دهد که چگونه محیط میکروبی دیابتی جهش های ژنتیکی را تقویت می کند که مقاومت باکتری ها را به آنتی بیوتیک ها افزایش می دهد.
هنگامی که باکتری ها تکثیر می شوند، جهش های ژنتیکی تصادفی به طور طبیعی رخ می دهد. برخی از این جهش‌ها به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاومت می‌کنند و به گونه‌های باکتریایی خاصی اجازه زنده ماندن و تکثیر حتی در حضور دارو را می‌دهند.
در دیابت، فراوانی گلوکز تولید مثل باکتری ها را تسریع می کند و احتمال بروز این جهش های مقاوم را افزایش می دهد. علاوه بر این، دیابت سیستم ایمنی را تضعیف می کند و مبارزه موثر با عفونت ها را برای بدن سخت تر می کند.
تیم تحقیقاتی آزمایش‌هایی را با استفاده از مدل‌های دیابتی و غیر دیابتی آلوده به استافیلوکوکوس اورئوس انجام دادند و آنها را با ریفامپیسین، آنتی‌بیوتیکی که به دلیل میزان مقاومت بالایش شناخته می‌شود، درمان کردند.
نتایج شگفت‌انگیز بود: مقاومت باکتریایی در مدل‌های دیابتی به‌طور قابل‌توجهی سریع‌تر ایجاد شد و سویه مقاوم تنها در عرض چهار روز عفونت را از بین برد. در مقابل، هیچ مقاومتی در مدل های غیر دیابتی مشاهده نشد.
یکی از یافته های امیدوارکننده از این مطالعه، نقش کنترل قند خون در کاهش مقاومت آنتی بیوتیکی است.
محققان مشاهده کردند که تجویز انسولین به مدل‌های دیابتی به تنظیم سطح گلوکز کمک می‌کند و باکتری‌ها را از سوخت اضافی مورد نیاز برای تکثیر سریع محروم می‌کند. این مداخله به طور قابل توجهی ظهور سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک را کاهش داد.
این بینش نشان می دهد که مدیریت موثر دیابت ممکن است نقش مهمی در کند کردن گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی داشته باشد.فراتر از کنترل عفونت در افراد دیابتی، کاهش باکتری های مقاوم در یک جمعیت می تواند از انتقال آن به دیگران از طریق فعل و انفعالات روزمره مانند لمس سطوح یا اشتراک غذا کمک کند.
پیامدهای این یافته ها فراتر از دیابت است. تیم تحقیقاتی قصد دارد مقاومت آنتی بیوتیکی را در سایر جمعیت‌های آسیب‌پذیر، از جمله بیماران سرطانی که تحت شیمی‌درمانی قرار می‌گیرند و دریافت‌کنندگان پیوند عضو، که هر دوی آنها سیستم ایمنی را به خطر انداخته‌اند، بررسی کند.
درک تأثیر متقابل بین شرایط سلامت میزبان و تکامل باکتری ها می تواند راهبردهای جدیدی برای مبارزه با مقاومت آنتی بیوتیکی باشد.این ممکن است شامل درمان های آنتی بیوتیک شخصی، اقدامات پیشگیری از عفونت هدفمند، و پروتکل های مدیریت قند خون دقیق تر برای بیماران در معرض خطر باشد.
راهبردهای مبارزه با مقاومت آنتی بیوتیکی
در حالی که تحقیقات پزشکی برای کشف راه حل های جدید ادامه دارد، افراد و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند اقدامات پیشگیرانه ای برای کاهش خطر مقاومت آنتی بیوتیکی انجام دهند:
- مصرف صحیح آنتی بیوتیک: از تجویز آنتی بیوتیک های غیر ضروری خودداری کنید و دوره های تجویز شده را همیشه کامل کنید.
- مدیریت قند خون: بیماران دیابتی باید از نزدیک با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی همکاری کنند تا سطح گلوکز بهینه را حفظ کنند.
- پیشگیری از عفونت: شستن مرتب دست ها، مراقبت مناسب از زخم و واکسیناسیون می تواند به کاهش عفونت های باکتریایی کمک کند.
- تحقیق و نوآوری: ادامه تحقیقات علمی در مورد مکانیسم های مقاومت می تواند منجر به توسعه درمان های جدید شود.
- مقاومت آنتی بیوتیکی صرفاً با مصرف بیش از حد دارو مرتبط نیست، بلکه تحت تأثیر شرایط سلامتی بیمار نیز قرار دارد.
ارتباط بین دیابت و مقاومت آنتی بیوتیکی بر اهمیت مدیریت بیماری های مزمن برای جلوگیری از تکامل باکتریایی تاکید می کند.با اتخاذ یک رویکرد جامع که تحقیقات پزشکی، آگاهی عمومی و مسئولیت شخصی را ترکیب می کند، می توانیم گسترش عفونت های مقاوم به آنتی بیوتیک را کاهش دهیم و از اثربخشی درمان های نجات دهنده محافظت کنیم.
