25 نوامبر 2024 -توسط دانشگاه خودمختار بارسلون-“فوکاچیا” با چربی حیوانی که به طور آزمایشی در سینی ماکت پوسته داخل یک کوره گنبدی پخته شده است. اعتبار: سرجیو تارانتو
مطالعه‌ای که توسط محققان UAB و دانشگاه La Sapienza در رم انجام شد، نشان می‌دهد که در دوران نوسنگی پسین، بین سال‌های 7000 تا 5000 قبل از میلاد، جوامع کاملاً کشاورزی در منطقه هلال حاصلخیز خاور نزدیک، یک سنت آشپزی پیچیده را توسعه دادند که شامل پخت نان های بزرگ و فوکاچیا با طعم های مختلف در سینی های مخصوصی که باستان شناسان به آن می شناسند. سینی های پوست کن
این مطالعه در ژورنال Scientific Reports منتشر شد و همچنین کارکنان موسسه Milà i Fontanals (IMF-CSIC) و دانشگاه لیون (فرانسه) را شامل شد.
سینی های پوست کن ظروفی با پایه بیضی شکل بزرگ و دیوارهای کم ارتفاع از خاک رس درشت ساخته شده بودند. آنها با سینی های معمولی در سطح داخلی خود متفاوت بودند که با قالب های خشن یا برش هایی که مرتب شده اند مشخص شده اند. آزمایش‌های قبلی با استفاده از نمونه‌های این سینی‌ها و سازه‌های آشپزی مشابه آنچه در مکان‌های باستان‌شناسی در دوره مورد مطالعه یافت شده بود، قبلاً به محققان اجازه داده بود تا عملکرد آنها را فرضیه کنند.
این بررسی‌ها نشان می‌دهد که نان‌های بزرگی که با آب و آرد درست شده‌اند، ممکن است روی این سینی‌ها پخته شده باشند و در حدود دو ساعت در کوره‌های گنبدی شکل در دمای اولیه 420 درجه سانتی‌گراد قرار داده شوند. شیارهای روی سطح داخلی باعث می‌شد نان پس از پخت راحت شود. علاوه بر این، اندازه بزرگ نان ها، تقریباً 3 کیلوگرم، نشان می دهد که آنها احتمالاً برای مصرف عمومی در نظر گرفته شده اند.
تیم تحقیقاتی قطعات سرامیکی سینی‌های پوسته‌کن را بین سال‌های 6400 تا 5900 قبل از میلاد مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند تا کاربرد آنها را به‌عنوان ظروف تخصصی برای پخت خمیرهای مبتنی بر غلات و اینکه آیا این خمیرها می‌توانستند با محصولاتی مانند چربی حیوانی یا روغن گیاهی چاشنی شوند یا خیر، تجزیه و تحلیل کردند. بقایای تجزیه و تحلیل شده از سایت های باستان شناسی Mezraa Teleilat، Akarçay Tepe، و Tell Sabi Abyad، واقع در منطقه بین سوریه و ترکیه آمده است. تجزیه و تحلیل ها در دانشگاه های استانبول و کوچ (ترکیه) انجام شد.
این مطالعه، بر اساس انواع مختلف تجزیه و تحلیل از دیدگاه یکپارچه، شواهد روشنی در مورد استفاده از این مصنوعات و ماهیت غذاهای فرآوری شده در آنها ارائه می دهد. به طور خاص، تجزیه و تحلیل فیتولیت‌ها (بقایای سیلیس از گیاهان) نشان می‌دهد که غلاتی مانند گندم (Triticum sp.) یا جو (Hordeum sp.)، تبدیل به آرد، در این سینی‌ها پردازش می‌شوند.
علاوه بر این، تجزیه و تحلیل باقی مانده‌های آلی نشان می‌دهد که برخی از سینی‌ها برای پخت غذاهای حاوی مواد حیوانی مانند چربی حیوانی و در یک مورد، چاشنی‌های گیاهی استفاده می‌شوند. وضعیت تخریب باقیمانده‌ها نشان می‌دهد که حداقل در دو مورد، سینی‌ها به دمای سازگار با دمایی که به طور تجربی برای پخت خمیر در اجاق‌های گنبدی تأیید شده است، رسیده‌اند.
در نهایت، تجزیه و تحلیل تغییرات استفاده از سطح سرامیکی امکان شناسایی ساییدگی استفاده را به طور خاص با بقایای نان و سایر موارد مرتبط با باقی مانده‌های چاشنی فوکاچیا را فراهم کرد.
سرجیو تارانتو، نویسنده اصلی این مطالعه، بخشی از پایان نامه دکترا که در این دانشگاه انجام شده است، توضیح می دهد: «مطالعه ما تصویر واضحی از جوامعی ارائه می دهد که از غلاتی که کشت می کردند برای تهیه نان و «فوکاچیا» غنی شده با مواد مختلف و مصرف گروهی استفاده می کنند La Sapienz a.
محقق در پایان می‌گوید: «استفاده از سینی‌های پوسته‌کنی که ما شناسایی کردیم، ما را به این فکر می‌کند که این سنت آشپزی اواخر نوسنگی در طول تقریباً شش قرن توسعه یافته و در منطقه وسیعی از خاور نزدیک انجام می‌شود.»
