اندی کوربلی -24 دسامبر 2024-تراکتور ReefGen کاشت علف دریایی – فیلم ReefGen
یکی از کم احترام ترین اما مهم ترین اکوسیستم های روی زمین، علفزارهای دریایی هستند و یک راه حل رباتیک پیشگام به دانشمندان دریایی کمک می کند تا این باغ های زیر آب را بازسازی کنند.
ملخ ReefGen می تواند در هر دقیقه ده ها بذر علف دریایی بکارد. این نه تنها سریعتر از یک غواص انسانی است، بلکه بسیار ایمن تر نیز هست.
این کار با تزریق دوغاب کوچکی از رسوب پیچیده شده در اطراف بذر علف های دریایی به کف دریا کار می کند. پس از پوشاندن یک قطعه در حال رشد از چهار دانه، ربات در فاصله 30 سانتی متری “پرش” می کند و دوباره شروع به کار می کند.
علیرغم پوشش بخش کوچکی از بستر دریا، علفزارهای علف دریایی 35 برابر بیشتر از جنگل‌های خشکی کربن دارند که حدود 18 درصد از کل ذخایر کربن اقیانوس‌های جهان را تشکیل می‌دهد.
تام چی، بنیانگذار ReefGen، پس از تماشای تخریب صخره های مرجانی در جزیره زادگاهش در هاوایی، این ایده را در سر داشت. اولین تکرار این ربات برای کمک به رشد مجدد صخره‌های مرجانی، “شاخه‌های” مرجانی را روی صخره‌های موجود قرار داد، اما این فناوری برای استفاده در مقیاس وسیع بسیار گران بود.
به گفته کریس اوکس، مدیر عامل شرکت ReefGen، اکنون انتخاب گسترده‌تر قطعات ذر محیط، هزینه‌های ساخت و نگهداری ربات‌های زیر آب را کاهش داده است.
اوکس به سی‌ان‌ان گفت: «کاشت دستی کار می‌کند، اما ربات‌ها زمانی که چیزهای کسل‌کننده، کثیف، خطرناک یا دور هستند، واقعاً خوب هستند و افزود که در حال حاضر، گرس‌هاپر با یک کنترل‌کننده توسط یک انسان روی سطح هدایت می‌شود.
«در حال حاضر، ما روی کاشت، زیست‌شناسی و جنبه‌های مکانیکی تمرکز کرده‌ایم، وقتی مطمئن شدیم که همه اینها به روش درست طراحی شده‌اند، ویژگی‌های نیمه خودمختار بیشتری مانند ناوبری را پوشش می‌دهیم، و باید آن را پایلوت کرد.»
ReefGen نه تنها توانسته است در احیای علفزارهای دریایی گسترش یابد، بلکه همچنین شاهد استفاده از روبات های خود در اقیانوس های سراسر جهان باشد. در جولای امسال، Grasshopper 25000 بذر در ولز کاشت. در ماه اکتبر، ReefGen با موسسه علوم دریایی دانشگاه کارولینای شمالی (UNC) برای آزمایش روش‌های مختلف کاشت مجدد بذر در مراتع رو به زوال علف‌های دریایی این ایالت، همکاری کرد.
اوکس می‌گوید که همان‌قدر که یک راه‌حل رباتیک جالب و «درخشنده» به نظر می‌رسد، مهم‌ترین عامل موفقیت آن، نظارت طولانی‌مدت بر مزارعی است که در حال کاشت مجدد است. آیا آنها تا رسیدن به بلوغ رشد می کنند، آیا نهال ها قبل از آن می میرند، آیا آنقدر عمر می کنند که مزارع خودشان را بذر و جوانه بزنند، مزارعی که کاشته می شود در مقایسه با مزارعی که با دست کاشته می شود چگونه است؟
