29 نوامبر 2024 -توسط درک آرنولد و لورن ان. بویر، گفتگو-وقتی به مردم گفته می‌شود که به فیل صورتی فکر نکنید، آنهایی که تخیل بصری واضح‌تری دارند، رعایت کردن را مشکل می‌کنند. اعتبار: Loren Bouyer، CC BY-SA
“به یک مرد بگویید که او نباید به یک فیل صورتی فکر کند و نمی تواند آن جانور را از ذهنش بیرون کند!”
این نقل قول از رمان «شهری در آسمان» نوشته کرت سیودمک در سال 1974، توضیح می‌دهد که سرکوب کردن افکارمان چقدر می‌تواند سخت باشد. «به فیل صورتی فکر نکن» به یک نمونه کلاسیک تبدیل شده است که نشان می دهد اجتناب از تجسم عمدی چقدر می تواند دشوار باشد.
تحقیقات نشان می‌دهد که بسیاری از شما، با مطالعه‌ای در مورد یک فیل صورتی، تصور می‌کنید که یک فیل صورتی را می‌بینید.با این حال، برخی از مردم، مانند ما، آفانتازی دارند – ما نمی توانیم تجسم کنیم. بنابراین ما در این ایده که افراد دیگر می توانند تصور کنند چیزهایی را ببینند که وجود ندارند، کمی گیج شده ایم.
در یک مطالعه جدید، شواهدی پیدا کردیم که مشکل فیل صورتی جهانی نیست. برخی از افراد – از جمله افراد مبتلا به آفانتازی – می توانند افکار بصری غیرارادی را در ذهن خود مسدود کنند.
آفانتازی چیست؟
افراد مبتلا به آفانتازی نمی توانند داوطلبانه تصور کنند که چیزهایی را در چشم ببینند. بنابراین اگر از ما بخواهید که به یک فیل صورتی فکر نکنیم، آن را تجسم نخواهیم کرد، زیرا نمی توانیم.
آفانتازی معمولاً به عنوان کسری توصیف می شود. وقتی افراد برای اولین بار می‌آموزند که آفانتازی دارند، اغلب ناراحت می‌شوند، زیرا متوجه می‌شوند که افراد دیگر می‌توانند کارهایی را انجام دهند که آنها نمی‌توانند. برای مثال، تصور دیدن شخصیت های توصیف شده در یک کتاب، یا تجسم یکی از عزیزان غایب ممکن است مثالی خوب باشد.
با این حال، کسری ها اغلب با منافع متعادل می شوند. پیشنهاداتی وجود دارد که افراد مبتلا به آفانتازی (یا آفانتازیک ها، همانطور که گاهی اوقات به ما گفته می شود) ممکن است مقاومت بالایی در برابر افکار مزاحم غیرارادی داشته باشند.
روش دیگری که می توان به آن نگاه کرد این است که آفانتازیک ها بخشی از تنوع طبیعی ذهن انسان هستند و افراد دارای ظرفیت های متفاوتی برای تجسم هستند. در جایی که آفانتازیک ها ظرفیتی ندارند، اکثر مردم توانایی متوسطی دارند و تعداد کمی از افراد توانایی بسیار قوی برای تجسم دارند.
تصویرسازی ذهنی زنده و تجسم های غیرارادی
در مطالعه جدیدمان، ما به پیوندهای بین شدت تخیلات بصری افراد و تمایل آنها به تجسم، حتی زمانی که سعی می‌کنند این کار را نکنند، بررسی کردیم. افرادی که تصورات بصری واضحی دارند بیشتر احتمال دارد که تجسم های غیرارادی داشته باشند و ما می توانستیم این نتایج را با اندازه گیری فعالیت مغز پیش بینی کنیم.
برخی از افراد ممکن است از تصور دیدن صحنه های دقیق در هر زمان که بخواهند لذت ببرند. با این حال، به نظر می رسد این به قیمت ناتوانی در تعطیل کردن این تجربیات باشد.
بیشتر مردم تصاویر پر جنب و جوش کمتری دارند، اما به نظر می رسد که قادر به سرکوب این افکار هستند.
آیا افانتازیک ها ذهن آرامی دارند؟
بعید است که آفانتازیک ها تجسم های غیرارادی داشته باشند. آیا این بدان معناست که آنها ذهنی آرام دارند؟
در مطالعه ما، افرادی که گزارش دادند تصویرسازی ضعیفی داشتند، کمتر احتمال داشت چیزهایی را ببینند که سعی می کردند به آنها فکر نکنند. با این حال، آنها بیشتر احتمال داشت که سرگردانی ذهنی را گزارش کنند.
اگر این افانتازیک ها را توصیف می کند، به جای تجسم چیزهایی که به ما گفته می شود به آنها فکر نکنیم، ممکن است ذهن خود را به افکار دیگری معطوف کنیم، مانند آنچه برای شام است. بنابراین ما ذهن‌های آرام‌تری نخواهیم داشت، فقط مقاومتی برای فکر کردن در مورد چیزهایی که سعی می‌کنیم از ذهنمان دور کنیم.
اگر آفانتازیک ها تجسم نمی کنند، آیا رویاهایی دارند؟
از تجربه خودمان، می‌توانیم تأیید کنیم که حداقل برخی از افانتازیک‌ها ذهن‌های سرگردان دارند. اما وقتی ذهن ما سرگردان است، هیچ یک از ما تصور دیدن چیزها را نداریم. تجربیات ما متفاوت است.
هنگامی که ذهن درک از خود سرگردان است، او شنیدن و درگیر شدن در مکالمات کاملاً صوتی را تصور می کند. از آنجایی که خیال پردازی معمولاً با بینایی همراه است، او تا همین اواخر متوجه نمی شد که این گفتگوهای خیالی را می توان به عنوان تجربه او از رویاپردازی توصیف کرد.
لورن نمی تواند شنیدن چیزها را تجسم یا تصور کند. او افکار خود را به عنوان احساسات مختلف بافت و احساسات تخیلی حرکت تجربه می کند – و این همان چیزی است که وقتی ذهنش سرگردان است تجربه می کند.
آیا آفانتازیک ها در برابر آسیب های ناشی از زندگی مقاوم هستند؟
در حالی که شواهد ما نشان می‌دهد که آفانتازیک‌ها در برابر تجسم‌های غیرارادی مقاوم هستند، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است تا مشخص شود آیا ما در برابر احیای تروما مقاوم هستیم یا اینکه اینها به سادگی انواع مختلفی از تجربه‌های تصوری را ایجاد می‌کنند.
آنچه مشخص است این است که سیودمک اشتباه کرده است. اگر به مردم بگویید که نباید به یک فیل صورتی فکر کنند، برخی از ما با خوشحالی آن جانور را از ذهن خود دور خواهیم کرد و افکارمان را به مسائل دیگر معطوف خواهیم کرد.
