توسط اندی کوربلی -14 نوامبر 2024-زنبورداران در کنیا – اعتبار، CGIAR K. Trautmann، CC 2.0. فلیکر
در کنیا، در پارک ملی افسانه‌ای Tsavo، زنبورهای عسل آفریقایی با رضایت در نزدیکی ردیف‌هایی از محصولاتی که به خوبی مراقبت می‌شوند، وزوز می‌کنند.این صحنه‌ای است که در این مناطق روستایی رایج‌تر می‌شود و ناشی از یک نیاز شدید است: جلوگیری از تعرض فیل‌ها به زمین‌های کشاورزی، خوردن محصولات کشاورزی و تخریب خانه‌ها.
کشاورز کنیایی Charity Mwangome گفت: «حصارهای کندوی عسل به کمک ما آمدند، ما قبلاً از فیل‌ها متنفر بودیم.»
موانگوم به خبرگزاری فرانسه گفت که او و بسیاری از کشاورزان مانند او در ترسی همیشگی زندگی می‌کنند که این حیوانات 8 تنی در هر لحظه در طول فصل رشد برای خوردن به داخل طوفان بیایند و معیشت او را زیر پا بگذارند.
حفاظت از فیل ها در تساوو به طور چشمگیری موفقیت آمیز بوده است، جایی که تعداد آنها از دهه 1990 تقریباً 300٪ افزایش یافته است – به 15000 نفر. با این حال افزایش جمعیت آنها منجر به افزایش حوادث درگیری با روستاییان شده است.
برای مبارزه با این امر، موسسه خیریه Save the Elephants در تلاش است تا روستاییان را به زنبوردار تبدیل کند. شروع تقریباً 1000 دلار هزینه دارد، که این یک نقص بزرگ در پروژه است که با این وجود تاکنون 49 زنبوردار را استخدام کرده است، اما عسل یک کالای با ارزش است که می تواند به اندازه کافی برای پرداخت هزینه های مدرسه و وسایل مدرسه فقط با چند کوزه وارد شود .
استفاده از طبیعت به جای بهره برداری از آن: ابتکار کشاورزی جنگل های آفریقا با کاشت درختان و وام های خرد تفاوتی بین هزاران نفر ایجاد می کند.
در همین حال، فیل ها از صدای 70000 زنبور عسل می ترسند. کندوهای نصب شده توسط Save the Elephants از سیم چرب شده آویزان می شوند تا از آنها در برابر گورکن محافظت شود، اما اگر فیل به اندازه کافی شجاع باشد که صدا و بو را بررسی کند، یک سیم سفر مناسب را تشکیل می دهد. تکان دادن سیم زنبورها را دچار جنون می کند.
عملیات زنبورداری موفقی نیز در زامبیا در مالاوی ایجاد شده است – در اطراف مناطق حفاظت شده و پارک های ملی مملو از حیات وحش.
سال گذشته، صندوق بین‌المللی رفاه حیوانات نزدیک به 300 کندوی زنبور عسل را به تعاونی‌ها در چهار بخش اصلی در اطراف کاسونگو، یکی از دو منطقه که منطقه حفاظت شده فرامرزی مالاوی-زامبیا (TFCA) را تشکیل می‌دهند، یک منطقه عظیم 32000 کیلومتر مربعی از پارک‌های ملی، تحویل داد. ذخایر حیات وحش، ذخایر جنگلی، مناطق مدیریت بازی، و زمین های مشترک، که در آن زنبورداری برای غنی سازی جوامع، منصرف کردن اعضای جامعه از شکار غیرقانونی و جلوگیری از فیل ها استفاده می شود.
