اندی کوربلی -8 اکتبر 2024-طاقچه ها در سایت باستانی Teniky ماداگاسکار – عکس از Guido Schreurs
در میان تپه‌های ماسه‌سنگ و صخره‌های پارک ملی ایسالو ماداگاسکار، سایت باستان‌شناسی کنجکاو Teniky برای دهه‌ها محققان را متحیر کرده است.این طاقچه‌های صخره‌ای که زمانی تصور می‌شد پناهگاه موقتی برای ملوانان غرق شده پرتغالی بود، اکنون به نوعی صخره پلیموث ایرانی تعبیر شده است که توسط مهاجران مذهبی تأسیس شده‌اند.
تئوری های جسورانه به شواهد قوی نیاز دارند و یک تیم اختصاصی سوئیسی که در سایت Teniky کار می کند حداقل به اندازه کافی برای از بین بردن نظریه ملوانان غرق شده کشف شده است.
دین زرتشتی مذهب اولیه امپراتوری ایران بود. این الهیات که توسط زرتشت پیامبر ایران باستان تأسیس شده است، یک الهیات دوگانه است که هم نیروهای خلاق و هم مخرب جهان را می شناسد و آتش را نمادی مقدس می داند. با وجود عبادت کنندگان در ایران، آذربایجان و هند، به عنوان یکی از قدیمی ترین ادیان رسمی باقی مانده است.
به گفته گویدو شرورز، باستان‌شناس دانشگاه برن سوئیس، چندین بار از این مکان بازدید کرده است و اولین کسی بود که پیشنهاد کرد طاقچه‌های مرموز سنگ‌تراش شده شباهت عجیبی به آن‌هایی دارند که در ایران کلاسیک به عنوان خزانه دفن مردگان استفاده می‌شدند.
برای شروع، این طاقچه ها کاملاً شبیه چیزهایی هستند که در دوران باستان مالاگازی یا آفریقای شرقی یافت می شود، و علاوه بر این، قدیمی ترین بقایای آلی با تاریخ کربن در سایت Teniky نشان دهنده سکونت در اوایل ده قرن پیش، مدت ها قبل از ایجاد مسیر به هند توسط پرتغالی ها است.
وسعت این سایت نیز به طور قابل توجهی بیشتر از آن چیزی است که انتظار می رود ملوانان گمشده ای که نیاز به سرپناه موقت دارند، باشد. مساحت کل ویژگی های معماری و سنگ تراشی سایت حدود 300000 فوت مربع است و شامل تراس های دست ساز، طاقچه های صخره ای در صخره های شیب دار و یک پناهگاه صخره ای است که با دیوارهایی متشکل از بلوک های ماسه سنگی کنده کاری شده محدود شده است.
خرده‌های سفال‌های یافت شده در تنیکی منشأ خود را در آسیای جنوب شرقی و چین نشان می‌دهد که نشان می‌دهد هر کسی که در تنیکی زندگی می‌کرد، با راه‌های تجاری دریایی که آفریقا و آسیای غربی را به شرق متصل می‌کرد، تماس داشت.
اما Teniky تقریباً تا آنجا که ممکن است در جزیره دورتر از اقیانوس قرار دارد.
هیچ شواهدی از کشاورزی وجود ندارد و هیچ بقایای انسانی وجود ندارد. جای تعجب نیست که عنوان مقاله تحقیقاتی منتشر شده توسط شرویر بر اساس سال ها کار او، «معماری معمایی در یک سایت باستان شناسی در جنوب ماداگاسکار» است.
به گفته نشنال جئوگرافیک، شرویر هرگز فرضیه پرتغالی را نخرید. تحقیقات او به طور آزمایشی پیشنهاد می کند که تنیکی در واقع محل سکونت مستعمره ای از زرتشتیان بوده است که در قرن های پس از مسلمان شدن ایران را ترک کردند.
در قرن دهم که Teniky تأسیس شد، درک جغرافیایی اوراسیا و آفریقا در سراسر جهان عرب بی‌نظیر بود و دانش ماداگاسکار را در بر می‌گرفت که در آن زمان جزیره نیمه افسانه‌ای Wakwak نام داشت.
در آیین زرتشتی، دفن مردگان، آلودگی زمین است. در عوض، شهروندان متوفی خود را در طاقچه‌هایی در فضای باز قرار می‌دادند که بر روی دیوارهای محوطه‌ای مذهبی معروف به گورستان بریده شده بود.
شرویر نشان می دهد که تراش سنگ بین گورستان های ایرانی در استان فارس ایران و طاقچه های سنگ تراش تنیکی تا چه حد تقریباً یکسان است. مشکل این است که هیچ استخوانی در تنیکی پیدا نشده است، اگرچه شرورر پیشنهاد می‌کند که ممکن است به این دلیل باشد که مردم مالاگاسی آن‌ها را احتمالاً برای مقاصد مذهبی گرفته‌اند.
سپس، این سوال وجود دارد که چرا سایت رها شده است. بخش هایی از دیوارهای ماسه سنگی به گونه ای ساخته شده اند که نشان دهنده موضع دفاعی است. آیا شهرک نشینان آنجا مورد حمله قرار گرفتند؟
“اما علیه چه کسی؟” شرویر می پرسد. خوشبختانه برای ما، شروئر و تیم 16 نفره اش در حال آماده شدن برای سفر تحقیقاتی دیگری به Teniky در سال 2025 هستند، زمانی که شاید به برخی از این سوالات جذاب پاسخ داده شود.
