15 اکتبر 2024 – توسط اندرو اسمیت، دانشگاه راتگرز-اعتبار: CC0 دامنه عمومی
وقتی صحبت از پروژه های تحقیقاتی بزرگ می شود، رهبری قوی و تجربه ممکن است پیش بینی کننده قوی تری برای اثربخشی تیم نسبت به همکاری بین بخشی باشد.این یافته، که می‌تواند به بهبود کارآیی آینده تیم‌های تحقیقاتی بزرگ در همه جا کمک کند، از یک مطالعه سلامت Rutgers درباره پویایی تیم در بحبوحه برنامه‌ریزی یک ابتکار بزرگ تحقیقاتی در مورد سلامت کودکان به دست آمده است.
رالف جیگلیوتی، یکی از نویسندگان اصلی این مطالعه و استاد وابسته در گروه پزشکی خانواده و سلامت جامعه در دانشکده پزشکی راتگرز رابرت وود جانسون، گفت: «رهبری مهم است. “رهبران نقش مهمی در سطح اشتیاق اعضای گروه کاری ایفا می کنند و بر علاقه آنها برای ادامه پروژه از این نوع تاثیر می گذارند.”
این مطالعه که در مجله علوم بالینی و ترجمه منتشر شد، 10 گروه کاری بین رشته‌ای را با مجموع 105 عضو که پروتکل‌هایی را برای مطالعه کودکان نیوجرسی ایجاد کردند، تجزیه و تحلیل کرد. اعضای گروه کاری از 14 مدرسه یا واحد راتگرز و 27 بخش مختلف بودند. آنها از استادان کامل (35٪) تا کارآموزان (5٪) با سطوح مختلف پژوهشی، بالینی، آموزشی و تجربیات اداری بودند.
شرکت‌کنندگان اثربخشی تیم گروه کاری خود را با تکمیل پرسش‌نامه ارزیابی تیمی اصلاح‌شده TeamSTEPPS (TAQ)، که جنبه‌های مختلف پویایی تیم مانند پایه، عملکرد، عملکرد، مهارت‌ها، شرایط جوی و رهبری را ارزیابی می‌کرد، ارزیابی کردند. سپس بازبینان مستقل گزارش های نهایی تولید شده توسط هر گروه کاری را با استفاده از یک ابزار استاندارد شده با امتیازات 18 تا 24 از 25 ارزیابی کردند.
نویسندگان مطالعه همچنین عوامل در سطح تیم مانند توزیع سنی، تنوع وابستگی های مدرسه، اندازه تیم، و نسبت اعضای دارای تجربه پژوهشی یا رتبه های ارشد علمی را تجزیه و تحلیل کردند. سپس این عوامل با نمرات TAQ و ارزیابی های گزارش نهایی برای شناسایی عوامل پیش بینی کننده بالقوه اثربخشی تیم مرتبط شدند.
این مطالعه نشان داد که تیم‌هایی با نسبت‌های بالاتری از اعضای هیئت علمی ارشد، اعضای متمرکز بر تحقیق و اندازه تیم‌های بزرگ‌تر تمایل به دریافت رتبه‌بندی اثربخشی بالاتر از همتایان داشتند. معیارهای تنوع تیم – مانند تنوع در رشته های تحصیلی و وابستگی های مدرسه – با اثربخشی کمتر تیمی درک شده در این مرحله اولیه برنامه ریزی مطابقت دارد.
ملیسا ویدنر، استادیار اطفال در دانشکده پزشکی و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: «ما هیچ ارتباطی بین تنوع بین رشته‌ای تیم و اثربخشی تیم در مطالعه خود پیدا نکردیم. “اما این تیم ها به تازگی تشکیل شده اند. این چیزی است که ما باید در مطالعات آینده به آن نگاه کنیم و ممکن است تغییر کند زیرا این تیم ها فرصت ادامه همکاری با یکدیگر را دارند.”
محققان به جای تکیه بر معیارهای تاریخی اثربخشی تیم، مانند خروجی انتشارات، اعضای تیم را در مورد برداشت آنها از اثربخشی بررسی کردند و از بازبینان مستقل خواستند که گزارش نهایی هر گروه کاری را ارزیابی کنند.
هیچ عاملی کیفیت گزارش بالاتر را پیش‌بینی نمی‌کرد، اما درک رهبری قوی پروژه، اشتیاق اعضای تیم را برای مشارکت مداوم بهتر پیش‌بینی کرد.
هدف مطالعه کودکان نیوجرسی این است که یک مطالعه پیشگامانه در مورد آنچه که باعث سلامت و رفاه کودکی می شود باشد. محققان امیدوارند با دنبال کردن کودکان از رحم تا نوجوانی، بینش هایی را در مورد مسائل بهداشتی مانند افزایش نرخ آسم، اوتیسم و چاقی کودکان در جمعیت متنوع نیوجرسی کشف کنند.
رهبران مطالعه مدت‌هاست می‌دانستند که داده‌ها را از پرسشنامه‌ها و نمونه‌های زیستی جمع‌آوری می‌کنند، اما جزئیات هنوز مشخص نشده است. آنجا بود که کارگروه ها وارد شدند.
ویدنر، که همچنین پزشک بیمارستان دانشگاه رابرت وود جانسون در نیوبرانزویک است، گفت:
“چه سوالاتی را باید بپرسیم؟ مهمترین جزئیاتی که بیماران می توانند در مورد سلامت مادر و کودک ارائه دهند کدامند؟ مهمترین نمونه های زیستی کدامند؟ هر چند وقت یک بار، در چه تعداد دفعات و در چه سنی باید آنها را دریافت کنیم؟ همه این نوع ویژگی ها این گروه‌های کاری توصیه‌هایی درباره آنها ارائه کردند.
تحلیل کیفی گزارش‌های گروه کاری بر چهار موضوع کلیدی مرتبط با شیوه‌های علمی تیم متمرکز بود: سازمان‌دهی و فرآیند، همکاری، تفویض وظایف و الگوهای تصمیم‌گیری. محققان به تنوع قابل توجهی در نحوه برخورد تیم های بین رشته ای مختلف به این جنبه ها اشاره کردند.
گیگلیوتی که دستیار معاونت رهبری سازمانی راتگرز در امور آکادمیک دانشگاه نیز هست، گفت: «من فکر نمی‌کنم یک رویکرد یکسان برای علم تیمی وجود داشته باشد، و یافته‌های مطالعه آن را تأیید می‌کند.
نویسندگان این مطالعه گفتند که یافته های آنها می تواند به طراحی و مدیریت ابتکارات تحقیقاتی بین رشته ای در مقیاس بزرگ آینده در راتگرز و فراتر از آن کمک کند. آنها بر اهمیت نیت ساخت تیم در سطح ملی و توسعه رهبری، حتی زمانی که کارشناسانی را با پیشینه‌های علمی مختلف گرد هم می‌آورند. تاکید کردند.
جیگلیوتی گفت: «من فکر می‌کنم این نمونه‌ای از این است که چگونه علم تیمی می‌تواند انجام شود و چه فرصت‌هایی در مکانی مانند راتگرز برای ما فراهم می‌شود. زیرساخت‌های ما و مشارکت‌های بین رشته‌ای ما به ما این امکان را می‌دهد که طیف گسترده‌ای از تخصص را برای پیگیری مسائل حیاتی مورد علاقه گرد هم بیاوریم.
