15 اکتبر 2024 -توسط دانشگاه رایشمن-نمرات دستگاه تجربی و صوتی-پایه. مکان یابی حرکت فضایی شنوایی در شرایط آزمون Audio-Baseline (A1). اعتبار iScience (2024). DOI: 1
تیمی از محققان موسسه مغز، شناخت و فناوری Ivcher موسسه BCT در دانشگاه رایشمن کمبود قابل توجهی در درک فضایی شنوایی در میان کاربران سمعک و گیرندگان کاشت حلزون شناسایی کرده و یک راه حل چندحسی ابتکاری را معرفی کردند. که منجر به پیشرفت های قابل توجهی در این توانایی می شود.
این تحقیق که اخیراً در مجله iScience منتشر شده است، چالش‌های پیش روی افراد متولد شده با اختلال شنوایی را حتی پس از سال‌ها استفاده از سمعک یا کاشت حلزون نشان می‌دهد.
دکتر آدی اسنیر، نویسنده اول مقاله و پژوهشگر فوق دکترا در موسسه BCT، توضیح می دهد: «ما عمداً افرادی را انتخاب کردیم که با محرومیت مادرزادی شنوایی متولد شده بودند، زیرا این افراد فرصت منحصر به فردی را برای کشف چگونگی شکل گیری بازنمایی های حسی ارائه می دهند.
“آنچه ما پیدا کردیم توانایی‌های فضایی شنوایی به‌شدت مختل شده بود، با مشکل قابل‌توجهی در بومی‌سازی صداها، به‌ویژه هنگام ردیابی منابع صوتی متحرک، حتی در میان افرادی که کاشت حلزون دو طرفه داشتند.”
سیستم شنوایی به طور مداوم زمان رسیدن و سطوح صداها را با هم مقایسه می کند و به سرعت تفاوت ها را محاسبه می کند تا موقعیت منابع صدا را تعیین کند.
دکتر Katarzyna Cieśla-Seifer توضیح می دهد: “با اختلال شنوایی، تغییر در محدوده فرکانس و وضوح شنوایی درک شده، اغلب با اعوجاج اضافی ناشی از دستگاه های شنوایی، که در این فرآیند، به ویژه برای صداهای متحرک تداخل می کند، ترکیب می شود.” -نویسنده مقاله و عضو فوق دکتری در موسسه BCT و موسسه فیزیولوژی و آسیب شناسی شنوایی در ورشو.
محققان با الهام از عملکرد سیستم شنوایی، فناوری الگوریتم حرکت لمسی-TMA را توسعه دادند که بازخورد لمسی را از طریق نوک انگشتان ارائه می‌دهد و تنظیمات شدت را برای نمایش موقعیت‌های فضایی و حرکت خارجی انجام می‌دهد.
اسنیر توضیح می‌دهد: «ما می‌خواستیم آزمایش کنیم که آیا می‌توانیم اطلاعات مکانی را به گونه‌ای نمایش دهیم که فرآیندهای سیستم شنوایی را منعکس کند، اما با استفاده از یک روش حسی جایگزین – در این مورد، لمس کردن».
شرکت‌کنندگان به سرعت توانایی درک نشانه‌های فضایی را از طریق بازخورد لمسی توسعه دادند و به دقت تقریباً طبیعی در وظایف محلی‌سازی دست یافتند. این تیم همچنین تأثیر ترکیب ورودی‌های شنیداری و لمسی را بررسی کردند و شرکت‌کنندگان گزارش دادند که این ترکیب به‌طور قابل‌توجهی کار محلی‌سازی را ساده می‌کند.
دکتر Cieśla-Seifer خاطرنشان می کند: «بازخوردی که از شرکت کنندگان دریافت کردیم، بر ارزش ادغام نشانه های لمسی برای بهبود تجربه برای افراد دارای اختلالات شنوایی تأکید می کند. همچنین بر اهمیت ادغام چندحسی در توانبخشی شنوایی تاکید می کند.
پروفسور امیر آمدی، نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: «این یافته ها به ویژه هیجان انگیز هستند، زیرا مفاهیمی برای درک چگونگی توسعه بازنمایی های فضایی در مغز دارند. “شنوایی تنها روشی است که می تواند به طور طبیعی کل محیط سه بعدی ما را نشان دهد، بنابراین عدم دسترسی به این اطلاعات از بدو تولد ممکن است باعث ایجاد کاستی هایی در توانایی های فضایی این جمعیت شود.”
با این حال، محققان دریافتند که شرکت‌کنندگان می‌توانند به سرعت وظایف فضایی را با استفاده از نشانه‌های لمسی انجام دهند، که بر ظرفیت یادگیری قابل توجه مغز انسان بالغ تاکید می‌کند و از این ایده حمایت می‌کند که بازنمایی فضایی لزوماً به هیچ روش حسی خاصی وابسته نیست.
یافته های این مطالعه پیامدهای عمیقی برای آینده توانبخشی حسی دارد. پروفسور امیر آمدی، مدیر مؤسس مؤسسه BCT توضیح می دهد: «با به کارگیری بازخورد لمسی، پتانسیل افزایش فناوری های کمکی موجود می تواند کیفیت زندگی میلیون ها نفر را در سراسر جهان به طور قابل توجهی بهبود بخشد.
