شهرهای «اسفنجی» با اجازه دادن به طبیعت با سیل شهری مبارزه می کنند

اندی کوربلی -15 اوت 2024-پارک جنگلی Benjakitti در بانکوک Turenscape/Curtesy The Cultural Landscape Foundation

در چین، یک معمار منظر در حال تجسم مجدد شهرهای سراسر کشور پهناور با کار با طبیعت برای مبارزه با سیل از طریق مفهوم «شهر اسفنجی» است.

اما همان‌طور که حزب کمونیست چین سیاست‌های خود را به‌عنوان «سوسیالیسم: سبک چین» توصیف می‌کند، یو کونگجیان به طور قاطعانه‌ای در قلمرو پادشاهی میانه این مفهوم را مطرح کرده است که در سراسر هلند نیز ریشه دوانده است.

یو از طریق شرکت معماری خود Turenscape صدها پروژه را در ده ها شهر با استفاده از گیاهان بومی، خاک و برنامه ریزی هوشمندانه برای جذب آب اضافی باران و هدایت آن از مناطق پرجمعیت ایجاد کرده است.

سیل، به ویژه در دو مرکز چین در جنوب تجاری و شمال کشاورزی، به طور فزاینده ای رایج می شود، اما یو می گوید که راه حل های بتنی و لوله فقط تا این حد می توانند پیش بروند. آنها انعطاف ناپذیر، گران هستند و نیاز به نگهداری مداوم دارند. طبق گزارش بانک جهانی در سال 2021، 641 شهر از 654 شهر بزرگ چین به طور منظم با سیل مواجه هستند.

یو در یک تماس ویدیویی به سی‌ان‌ان گفت: «تصور اشتباهی وجود دارد که اگر بتوانیم دیوار سیل‌آبی را بالاتر و بالاتر بسازیم، یا اگر سدها را بلندتر و محکم‌تر بسازیم، می‌توانیم از یک شهر در برابر سیل محافظت کنیم.» “(ما فکر می کنیم) می توانیم آب را کنترل کنیم.”

یو با اشاره به فردریک لاو اولمستد، طراح پارک مرکزی نیویورک، “Olmstead چینی” نامیده می شود. او در یک دهکده کشاورزی کوچک با 500 نفر جمعیت در استان ژجیانگ بزرگ شد، جایی که 36 سرریز آب یک نهر را از میان شالیزارهای پلکانی برنج می‌گذراند..این سنتز انسان و طبیعت چیزی است که پروژه های Turenscape آن را در بر می گیرد. اینها شامل پارک دم ماهی نانچانگ، در استان جیانگشی چین، پارک روبان قرمز در چینگ‌هواندائو، استان هبی، پارک حرا سانیا در استان جزیره‌ای چین، هاینان، و تقریباً هزاران مورد دیگر است. در همه موارد، یو از گیاهان بومی استفاده می کند که نیازی به مراقبت ندارند تا زمین بسیار اسفنجی را ایجاد کنند که بارندگی اضافی را جذب می کند.

او اغلب پروژه های اسفنجی را در بالای مناطق آلوده یا متروکه می سازد و به کار خود جنبه احیاء می بخشد. به عنوان مثال، پارک دم ماهی نانچانگ در یک مزرعه 124 هکتاری آلوده سابق ماهی و محل تخلیه خاکستر زغال سنگ ساخته شده است. جزایر کوچک با چوب های سرخ و دو نوع سرو، حیات وحش محلی را به این کلانشهر 6 میلیون نفری جذب می کند.

پارک سانیا حرا بر روی یک دیوار دریایی قدیمی بتنی، یک مزرعه ماهی بی‌ثمر، و یک سایت قهوه‌ای در مجاورت برای ایجاد یک دیوار دریایی «زنده» ساخته شد.

یک هکتار (2.47 هکتار) از زمین اسفنجی Turenscape می تواند به طور طبیعی 800 تن آب آلوده را به حدی تمیز کند که برای شنا در آن ایمن باشد و در نتیجه، بسیاری از پروژه های اسفنجی بین مردم محلی بسیار محبوب شده اند.

یکی از دلایلی که یو این ایده ها را نسبت به پروژه های زیرساختی بزرگ دوست دارد این است که آنها انعطاف پذیر هستند و می توانند در صورت نیاز در مناطق خاصی مستقر شوند و شبکه ای از اسفنج های باران ایجاد کنند. اگر یک زهکشی بزرگ، سد، دیوار دریایی یا کانال در مکان نامناسبی ساخته شود، نشان دهنده اتلاف وقت و هزینه زیادی است.

پروژه های شهر اسفنجی در ووهان که توسط Turenscape و دیگران ایجاد شده اند در مجموع حدود نیم میلیارد دلار کمتر از ایده های ملموس پیشنهادی هزینه دارند. اکنون بیش از 300 پروژه اسفنجی در ووهان وجود دارد، از جمله باغ‌های شهری، پارک‌ها و فضاهای سبز، که همگی آب را به دریاچه‌ها و حوضچه‌های مصنوعی هدایت می‌کنند یا آن را در خاک می‌گیرند و سپس با سرعت کمتری به سیستم فاضلاب رها می‌شوند.