اندی کوربلی -30 اوت 2024-دکتر جبران خلیق از دانشگاه نورث همپتون – منتشر شده در مطبوعات
جوامعی در بخش‌هایی از مناطق روستایی پاکستان به زودی به لطف پروژه جدیدی که هدف آن تبدیل زباله‌های صنعت پرورش موز به انرژی است، برای اولین بار به منبع قابل اعتماد برق دسترسی خواهند داشت.
سالانه 80 میلیون تن ضایعات کشاورزی در پاکستان از کشت موز تولید می شود.
دانشگاه نورثامبریا اکنون با شرکای خود در بریتانیا و پاکستان همکاری کرده اند تا راه حل جدیدی ایجاد کنند که از این محصول ضایعاتی استفاده می کند و در عین حال برای مردم محلی مزایایی را فراهم می کند.
شرکای پروژه با هم در حال توسعه یک سیستم دو بخشی نوآورانه هستند – بخش اول از فناوری جدید برای تبدیل ضایعات موز به الیاف نساجی استفاده می کند و در بخش دوم ضایعات تولید شده از این فرآیند را می گیرد و از آن برای تولید انرژی های تجدید پذیر استفاده می کند.
این نه تنها اثرات زیست‌محیطی صنعت نساجی پاکستان را کاهش می‌دهد، بلکه برق پاک‌تری را برای 50 درصد از مردم ساکن در مناطق روستایی این کشور که خارج از شبکه زندگی می‌کنند و در حال حاضر برای انرژی به سوخت‌های فسیلی متکی هستند، می‌آورد.
این فرآیند تقریباً برای هر شکلی از ضایعات کشاورزی قابل استفاده است، به این معنی که می‌توان از آن در سراسر جهان استفاده کرد و از طریق تأمین منسوجات و انرژی تجدیدپذیر به نفع جوامع و محیط زیست باشد.
این پروژه با عنوان بهبود دسترسی به انرژی پایدار در مناطق روستایی پاکستان با استفاده از مواد غذایی و ضایعات کشاورزی فیبر به عنوان سوخت تجدید پذیر (SAFER)، حدود 330000 دلار از طریق برنامه انرژی کاتالیزور Innovate UK دریافت کرده است.
بودجه از طریق این طرح برای حمایت از شرکت‌ها و سازمان‌های بریتانیا و خارج از کشور برای توسعه فناوری‌های انرژی بسیار نوآورانه و متمرکز بر بازار که امکان دسترسی به انرژی را در جنوب صحرای آفریقا و آسیای جنوبی یا جنوب شرقی فراهم می‌کند، اعطا می‌شود.
دکتر جبران خلیق، از دپارتمان مهندسی مکانیک و ساخت و ساز دانشگاه نورثامبریا، یک دانشمند علم مواد است که در مورد تبدیل انرژی زباله تحقیق می کند.دکتر خلیق در بیانیه ای گفت: “بخش نساجی پاکستان مسئول اثرات زیست محیطی قابل توجهی از جمله انتشار گازهای گلخانه ای، آلودگی آب و میکروپلاستیک ها است.”
شرکای ما در دانشگاه ملی نساجی در فیصل آباد یک فناوری برای تبدیل ضایعات کشاورزی موز به الیاف نساجی ایجاد کرده‌اند، اما کمبود برق در روستای سند، که اکثریت موز در آن کشت می‌شود، تا به حال مانع از بزرگ‌تر شدن این نوآوری شده است..»
در طول سال آینده، ما برای توسعه یک فناوری جدید زباله به انرژی کار خواهیم کرد که زباله های کشاورزی را به انرژی پاک و مقرون به صرفه تبدیل می کند. این راه حل به نفع صنعت نساجی و جوامع محلی و همچنین بهبود حاصلخیزی خاک و تولید مواد غذایی از طریق تولید کودهای زیستی خواهد بود.
تخمین زده می‌شود که صنعت پرورش موز در پاکستان می‌تواند 57488 میلیون متر مکعب گاز سنتز یا گاز سنتز و همچنین 30 میلیون تن کودهای زیستی غنی‌شده با نیتروژن تولید کند.گاز سنتز یک گاز مصنوعی است که از طریق فرآیندهای شیمیایی با استفاده از مواد زائد ایجاد می شود. طیف وسیعی از کاربردها دارد و به عنوان یک راه سبزتر برای تولید برق شناخته می شود.
