اندی کوربلی -24 ژوئن 2024-هنر سنگ نقاشی شده در سایت AS19.100 – اعتبار Cooper et al.
زمین شناسان سال ها می دانستند که از 5000 سال پیش و پس از آن، قسمت اعظم آنچه امروزه صحرا نامیده می شود، علفزاری سرسبز بوده است.برخی از شواهد استثنایی این امر اخیراً در سودان ظاهر شد، جایی که مقاله ای که در یک نظرسنجی انجام شده در سال 2018 منتشر شد، وجود هنر صخره ای را نشان می دهد که گله داران گاو و حتی قایق ها را به تصویر می کشد.
در منطقه ای از صحرای شرقی به نام اتبای کشف شده است، حداقل 5000 سال است که باران کافی برای نگهداری از گاو در اینجا نباریده است.
کشف هیجان انگیز دیگر، کنده کاری های صخره ای بود که 6 قایق را بر روی دیوار غار نشان می داد که در 90 مایلی نزدیکترین شاخه رود نیل یافت شد. نویسندگان می نویسند که در نزدیکی ورودی یک تونل طبیعی در یک رخنمون صخره ای بزرگ در صحرا، قایق ها «به شکل یک «ناوگان» یا «ناوگروه» چیده شده اند، که ظاهراً همه از داخل تونل سرچشمه می گیرند.چندین تفاوت در این کشف وجود دارد که مهمترین آنها عدم شباهت قایق ها به دیگر کنده کاری های شناخته شده است، به ویژه به دلیل اینکه چقدر ساده و سرراست به نظر می رسند.
آنها می‌افزایند: «این اشاره‌ای به هویت سازندگان هنر صخره‌ای دارد، که احتمالاً به عنوان مقامات دولتی در این بخش دورافتاده صحرا حضور نداشتند، اما احتمالاً «مردم عادی» سنت‌های رایج را از طریق هنر سنگ منتقل می‌کردند.»
نقاشی‌های گاو، که در جاهای دیگر یافت می‌شوند، به طور مشابه از هر منبع آبی جدا شده‌اند.
جولین کوپر، نویسنده اصلی، باستان شناس دانشگاه مک کواری در سیدنی، در ایمیلی به لایو ساینس گفت: «هنر سنگ گاو بسیار مهم است، زیرا گاوها دیگر نمی توانند در این بیابان فوق خشک زندگی کنند. “این به ما می گوید که افرادی که این هنر را ساخته اند ارتباط نزدیکی با گاو داشتند.”
سفال های یافت شده در ارتباط با محوطه های سنگ نگاره نشان می دهد که هزاره چهارم قبل از میلاد زمانی بود که حکاکی های آنها در این منطقه زندگی می کردند. در پایان این هزاره، در حدود 5000 سال پیش، شرایط در محل بسیار خشک شده بود.
به همین دلیل، و به دلیل ارتباط آشکار بین کنده کاری های قایق و نوعی آبراه، نویسندگان این فرضیه را مطرح می کنند که حکاکی ها گروه های نوبیایی بوده اند که کاوشگران اولیه طلا بوده اند، زیرا اقلام طلایی در تدفین هایی که قدمت آن ها به دوران می رسد، پایان هزاره چهارم قبل از میلاد پیدا شده است.
نویسندگان می نویسند: ستاره شناسان ممکن است هنوز علفزارهای زودگذر و آب های سطحی دوره ای را در این بیابان در شرق نوبیای پایین پیدا کرده باشند. «طبق بررسی‌ها، عرض‌های جغرافیایی تقریباً مشابهی در صحرای غربی هنوز برخی از مناطق شمالی بادهای موسمی آفریقا را دریافت می‌کنند.»
در حکاکی گاو، کلام جانور به وضوح به تصویر کشیده شده است، که نشان می دهد که دوشیدن آنها بخش جدایی ناپذیری از رابطه انسان و حیوان است، همانطور که امروزه نیز در مورد دامداران وجود دارد. با این حال، تولید شیر کافی برای تغذیه دامداران به علوفه فراوان نیاز دارد – نشانه دیگری است که نشان می دهد هر کسی که این کنده کاری ها را انجام داده است در سنت دامداری از اقلیم های مرطوب تر از اتبای یا حداقل دوره های زمانی مرطوب تر رشد کرده است.
نویسندگان مطالعه با توصیف حکاکی‌ها به عنوان «آخرین نشانه های یک دامداری عشایری باستانی پارا-نیلوتیک که قبل از اینکه شرایط در نهایت به وضعیت فعلی خود خشک شود، وجود داشته‌اند.
