8 جولای 2024 -نوشته مگان وینسلو، دانشگاه فلوریدا-تصویری از سیانوباکتری، تولیپوتریکس. اعتبار: ویکی پدیا / CC BY-SA 3.0
ناتوانی بدن انسان در تجزیه سوکرالوز، یک شیرین کننده مصنوعی که در بسیاری از محصولات غذایی و نوشیدنی با کالری صفر وجود دارد، توسط تحقیقات علمی به خوبی ثابت شده است. این ترکیب به قدری پایدار است که از فرآیند تصفیه فاضلاب فرار می کند و در آب آشامیدنی و محیط های آبی قرار دارد.
ما نمی‌توانیم سوکرالوز را تجزیه کنیم و بسیاری از میکروارگانیسم‌ها نیز نمی‌توانند آن را تجزیه کنند، زیرا این یک مولکول واقعاً سخت است که به راحتی تجزیه نمی‌شود. بنابراین سؤالات زیادی در مورد چگونگی تأثیر آن بر محیط وجود دارد. تریسی شافر، دستیار دانشمند تحقیقاتی آزمایشگاه ویتنی برای علوم زیستی دریایی دانشگاه فلوریدا و بخش علوم خاک، آب و اکوسیستم، بخشی از مؤسسه علوم غذایی و کشاورزی UF، گفت: و اینکه آیا این چیزی است که می تواند بر جوامع میکروبی ما تأثیر بگذارد.
شافر یکی از نویسندگان مطالعه‌ای است که اخیراً منتشر شده است که نشان می‌دهد چگونه سوکرالوز بر رفتار سیانوباکتری‌ها – یک باکتری فتوسنتزی آبزی – و دیاتوم‌ها، جلبک‌های میکروسکوپی که بیش از 30 درصد از تولید غذای اولیه در زنجیره غذایی دریایی را تشکیل می‌دهند، تأثیر می‌گذارد. این مقاله در مجله Environmental Monitoring and Assessment منتشر شده است.
محققان خاک و آب را از یک سایت آب شیرین و یک سایت آب شور در مارینلند فلوریدا جمع آوری کردند. آنها در آزمایشگاه سنت آگوستین خود، نمونه‌ها را در معرض غلظت‌های مختلف سوکرالوز قرار دادند و فتوسنتز و تنفس میکروبی را در دو مطالعه زمانی جداگانه اندازه‌گیری کردند: هر چهار تا شش ساعت در طول یک روز و هر 24 ساعت در طول پنج روز.
در مقایسه با یک گروه کنترل، غلظت سیانوباکتری‌های آب شیرین زمانی که نمونه‌ها در معرض سوکرالوز قرار گرفتند افزایش یافت، اما غلظت سیانوباکتری‌های شور افزایش یافت و پس از مصرف دوز کاهش یافت.
آملیا وستمورلند، نویسنده اصلی این مطالعه و محقق علمی که در حین تکمیل مدرک کارشناسی خود بر روی این پروژه کار کرده است، می گوید: «این احتمال وجود دارد که جوامع آب شیرین سوکرالوز را به عنوان یک ماده مغذی، شکری که می توانند به عنوان غذا از آن استفاده کنند، اشتباه بگیرند.
هر دو دیاتومه های آب شیرین و شور در معرض سوکرالوز یک روند کاهشی کلی در جمعیت نسبت به گروه کنترل نشان دادند. با این حال، تفاوت بین نمونه های دوز شده و گروه کنترل در آزمایش های آب شیرین عمیق ترین بود.
وست مورلند گفت، توانایی سوکرالوز در افزایش و کاهش جمعیت میکروبی می تواند به طور بالقوه یک اکوسیستم متعادل طبیعی را تهدید کند.
او گفت: «نمونه‌های افراطی از چگونگی انجام این کار این است که جامعه دیاتوم‌ها ممکن است ناپدید شوند، و حالت افراطی دیگر این است که این جامعه می‌تواند به طور کامل از هر چیز دیگری پیشی بگیرد.
هر دو Schafer و Westmoreland گفتند تحقیقات بیشتری برای درک کامل سوکرالوز و تأثیر آن بر محیط های آبی مورد نیاز است.
شفر گفت: “من فکر می کنم این مطالعه اولین گام خوبی برای شروع بررسی چگونگی تأثیر سوکرالوز بر جوامع آبی ما بود و امیدوارم تحقیقات بیشتری را به جلو هدایت کند.”
