11 جولای 2024 -توسط دانشگاه کالیفرنیا – سن دیگو-افراد در این مطالعه باید به یک فروشگاه خواربار فروشی مجازی می رفتند. اعتبار: دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو
مردم چگونه دوست دارند با ربات ها در یک محیط شلوغ حرکت کنند؟ و ربات‌ها باید از چه الگوریتم‌هایی برای برنامه‌ریزی روبات‌ها برای تعامل با انسان‌ها استفاده کنند؟
اینها سوالاتی است که تیمی از مهندسان مکانیک و دانشمندان کامپیوتر در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو در مطالعه ای که اخیراً در کنفرانس بین المللی رباتیک و اتوماسیون (ICRA) 2024 در ژاپن ارائه شد، به دنبال پاسخ آنها بودند.
Aamodh Suresh، نویسنده اول این مطالعه که دکترای خود را دریافت کرده است، گفت: «از نظر ما، این اولین مطالعه ای است که ربات هایی را بررسی می کند که درک انسان از خطر را برای تصمیم گیری هوشمندانه در محیط های روزمره استنباط می کند. در گروه تحقیقاتی پروفسور سونیا مارتینز دیاز در گروه مهندسی مکانیک و هوافضا UC San Diegoh است که او اکنون یک محقق فوق دکتری برای آزمایشگاه تحقیقات ارتش ایالات متحده است.
آنجلیک تیلور، نویسنده دوم این مطالعه که دکترای خود را دریافت کرد، در گروه علوم و مهندسی کامپیوتر در UC San Diego در گروه تحقیقاتی پروفسور Laurel Riek. تیلور اکنون در دانشگاه کورنل فناوری در نیویورک مشغول به کار است گفت: «ما می‌خواستیم چارچوبی ایجاد کنیم که به ما کمک کند درک کنیم که انسان‌ها در هنگام تعامل با روبات‌ها چقدر ریسک گریز هستند یا نه..
این تیم به مدل هایی از اقتصاد رفتاری روی آوردند. اما آنها می خواستند بدانند از کدام یک استفاده کنند. این مطالعه در طول همه‌گیری انجام شد، بنابراین محققان مجبور شدند یک آزمایش آنلاین برای دریافت پاسخ خود طراحی کنند.
آزمودنی ها – عمدتاً دانشجویان STEM در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد – یک بازی را انجام دادند که در آن به عنوان خریداران اینستاکارت عمل می کردند. آنها برای رسیدن به راهروی شیر در یک فروشگاه مواد غذایی بین سه مسیر مختلف انتخاب داشتند. هر مسیر می تواند از پنج تا 20 دقیقه طول بکشد. برخی از مسیرها آنها را به افراد مبتلا به کووید نزدیک می کند، از جمله مسیری که یک مورد شدید دارد.
این مسیرها همچنین سطوح خطر متفاوتی برای سرفه شدن توسط فردی مبتلا به کووید داشتند. کوتاه ترین مسیر، سوژه ها را با بیمارترین افراد در تماس قرار می دهد. اما خریداران برای رسیدن سریع به هدفشان پاداش گرفتند.
محققان از دیدن این که مردم به طور مداوم در پاسخ های نظرسنجی خود دست کم گرفته بودند، متعجب شدند که نشان دهنده تمایل آنها به خطر قرار گرفتن در مجاورت خریداران آلوده به کووید-19 است. سورش می گوید: «اگر پاداشی در کار باشد، مردم بدشان نمی آید که ریسک کنند.
در نتیجه، برای برنامه‌ریزی ربات‌ها برای تعامل با انسان، محققان تصمیم گرفتند بر نظریه چشم‌انداز تکیه کنند، مدلی از اقتصاد رفتاری که توسط دانیل کانمن، که در سال 2002 برنده جایزه نوبل اقتصاد برای کارش شد.
در این چارچوب، افراد بیش از آنکه احساس سود کنند، احساس ضرر می کنند. بنابراین، به عنوان مثال، مردم ترجیح می دهند به جای شرط بندی روی چیزی که 50 درصد شانس برنده شدن 1100 دلار را دارد، 450 دلار دریافت کنند. بنابراین، افراد در این مطالعه به جای سنجش خطر بالقوه ابتلا به کووید، بر دریافت پاداش برای تکمیل سریع کار، که مسلم بود، تمرکز کردند.
محققان همچنین از مردم پرسیدند که چگونه می‌خواهند روبات‌ها مقاصد آنها را بیان کنند. پاسخ ها شامل گفتار، حرکات، و صفحه نمایش لمسی بود.در مرحله بعد، محققان امیدوارند که یک مطالعه حضوری با گروه های متنوع تری از افراد انجام دهند.
یافته ها در سرور preprint arXiv منتشر شده است.
