8 جولای 2024نوشته سوفی کوگان، گفتگو-اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0
استفاده از انرژی حاصل از همجوشی هسته‌ای – ترکیب هسته‌هایی که درون اتم‌ها قرار دارند – می‌تواند در تغییر به سمت یک سیستم انرژی جهانی کربن‌زدایی شده مؤثر باشد. همانطور که مسائل مربوط به تغییرات آب و هوا و امنیت انرژی به طور فزاینده برجسته می شود، وعده یک منبع انرژی ظاهرا “پاک”، “فراوان” و “ایمن” مانند همجوشی، جذاب تر می شود.
در پاسخ، صنعت همجوشی به سرعت در حال رشد است و با فراتر رفتن فناوری از مرحله آزمایشی خود، این موضوع که فیوژن “30 سال دیگر در دسترس است و همیشه خواهد بود” اعتبار خود را از دست می دهد.
اما ایجاد تبلیغات در مورد یک راه حل به ظاهر ایده آل برای چالش های اجتماعی بسیار آسان است – و من استدلال می کنم که تحقق انرژی همجوشی ممکن است با مسائلی که برای حل آن پیشنهاد می کند دچار تنش شود.
زمینه سازی این هیاهو و کاوش در مناطقی که ممکن است این تنش ها به وجود بیاید برای حصول اطمینان از اینکه فناوری به روشی اخلاقی درست توسعه می یابد بسیار مهم است و در صورتی که قابل دوام باشد می تواند سود خالص اجتماعی را به همراه داشته باشد.
جذابیت یک منبع انرژی بدون کربن، کم زباله، قابل اعتماد و نسبتاً ایمن، مانند همجوشی، بدیهی است. این در پس زمینه تقاضای رو به رشد جهانی انرژی و در زمینه تغییرات آب و هوایی تنظیم شده است. همه اینها انتقال به یک سیستم انرژی پاک را ضروری می کند.
به طور گسترده تصور می شود که انرژی همجوشی می تواند شکاف های منابع انرژی موجود را پر کند. به عنوان مثال، با توجه به اینکه منبع انرژی خورشیدی و بادی غیرقابل پیش بینی است و به آب و هوا وابسته است، متناوب بودن انرژی های تجدیدپذیر را دور می زند. فیوژن همچنین از ضایعات رادیواکتیو با عمر طولانی، مسائل ایمنی و نگرانی های عمومی در مورد انرژی شکافت هسته ای متعارف جلوگیری می کند. این به کاهش هزینه کربن و انتشار گازهای گلخانه ای از سوخت های فسیلی کمک می کند.
انرژی همجوشی ممکن است نگرانی‌های مربوط به امنیت انرژی را کاهش دهد زیرا برخی از منابع کلیدی آن فراوان هستند. به عنوان مثال، سوخت دوتریوم مورد استفاده در برخی از فرآیندهای همجوشی را می توان به راحتی از آب دریا به دست آورد. این امر وابستگی به واردات را کاهش می دهد و کشورها را در برابر شوک های بازار جهانی عایق می کند.
اما این مزایا ممکن است سؤالات اخلاقی عمیق تری را در مورد توسعه فناوری و برخی تأثیرات بالقوه مضر پنهان کند. شاید یکی از واضح‌ترین نمونه‌های چنین تنشی بر سر پایداری محیطی باشد. این امر به ویژه در رابطه با کاهش تغییرات آب و هوا و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای صدق می کند.
تغییر اقلیم مسئله‌ای است که خود را به رویکرد «تکنو اصلاح» می‌دهد – به عبارت دیگر، اجتناب از ایجاد تغییرات مهم در رفتارمان می‌تواند وسوسه‌انگیز باشد، زیرا فکر می‌کنیم می‌توانیم برای رفع همه چیز به فناوری وابسته باشیم. این به عنوان استدلال “انسداد کاهش” شناخته می شود.
دو برابر کردن انتشار گازهای گلخانه ای با تقاضای انرژی نیز پرسش هایی را در مورد عدالت و برابری ایجاد می کند. تقاضای انرژی در مناطق خاصی، به ویژه در جنوب جهانی، که کمترین سهم را در بحران آب و هوایی کنونی داشته اند، در حال رشد است. با این حال، برنامه های همجوشی عمدتاً در شمال جهانی مستقر هستند. بنابراین، اگر همجوشی دوام بیاورد، کسانی که به چنین فناوری دگرگون‌کننده‌ای دسترسی دارند، لزوماً کسانی نیستند که بیشتر به آن نیاز دارند.
تغییر آب و هوا یک چالش جهانی است، بنابراین هر راه حل پیشنهادی باید تاثیرات جهانی را در نظر بگیرد. اگر می‌خواهیم با چالش آب‌وهوایی مقابله کنیم، باید تلاش‌هایی برای شناخت زمینه‌های توسعه و گنجاندن ملاحظات نابرابری جهانی در استقرار همجوشی انجام شود.
نگرانی های مشابهی را می توان در مواد مورد استفاده برای انرژی همجوشی یافت. اینها شامل مواد معدنی حیاتی، از جمله لیتیوم، تنگستن و کبالت است. استخراج و فرآوری این مواد معدنی باعث انتشار گازهای گلخانه ای می شود. در برخی موارد، عملیات استخراج بر روی زمین های مردم بومی یا نزدیک آن انجام می شود. و زنجیره‌های تامین این مواد در تنش‌های ژئوپلیتیکی، با اتحاد، همکاری، رقابت و پتانسیل شکل‌گیری انحصارها تعبیه شده است.
به عنوان مثال، جیوه در پردازش لیتیوم برای راکتورهای همجوشی استفاده می شود. این عنصر نه تنها برای محیط زیست مضر و سمی است، بلکه تا حد زیادی به تولید چین بستگی دارد.
سرعت فزاینده انرژی همجوشی خطر نادیده گرفتن این خطرات بالقوه را در طول مسیر افزایش می دهد. با این حال، من می گویم این موردی نیست که ما نیاز به ترمز اخلاقی داشته باشیم، بلکه باید دنده را عوض کنیم. نزدیک شدن به این تنش های اخلاقی بالقوه نیاز به تفکر سیستماتیک در سراسر فرآیند توسعه دارد، از تفکر در مورد پیامدهای تصمیمات طراحی و انتخاب مواد گرفته تا استراتژی های استقرار عادلانه و به اشتراک گذاری دانش.
دسترسی به انرژی زیربنای رفاه و توسعه انسان است و سیستم انرژی به طور کلی تأثیرات عمیق اجتماعی دارد. عدم تعامل آشکار با چالش‌های اجتماعی و اخلاقی فناوری‌های جدید و نوظهور در این فضا در بهترین حالت غیرمسئولانه و در بدترین حالت مضر خواهد بود.
بنابراین زمانی که اثرات فناوری همجوشی ممکن است چالش‌های دقیقی را که هدف آن حل می‌کند ترکیب کند.
