24 ژوئن 2024 -نوشته عارف پردانا، گفتگو-اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0
آینده ای را تصور کنید که در آن تلفن شما با پیامی مبنی بر آماده بودن ربات “دیجیتال جاودانه” پدر مرده شما را پینگ می کند. این وعده چت با نسخه مجازی عزیزتان – شاید از طریق هدست واقعیت مجازی (VR) – مانند قدم گذاشتن در یک فیلم علمی تخیلی است، هم هیجان انگیز و هم کمی وهم انگیز.
همانطور که با این پدر دیجیتال ارتباط برقرار می کنید، خود را در یک ترن هوایی احساسی می بینید. شما اسرار و داستان هایی را که هرگز نمی دانستید کشف می کنید و نحوه به یاد آوردن شخص واقعی را تغییر می دهید.
این یک سناریوی دوردست و فرضی نیست. صنعت زندگی پس از مرگ دیجیتال به سرعت در حال پیشرفت است. چندین شرکت قول می دهند که بازسازی مجازی افراد متوفی را بر اساس ردپای دیجیتالی آنها ایجاد کنند.
از چت ربات های هوش مصنوعی (AI) و آواتارهای مجازی گرفته تا هولوگرام، این فناوری ترکیب عجیبی از راحتی و اختلال را ارائه می دهد. ممکن است ما را به سمت تجربیات عمیق شخصی بکشاند که خطوط بین گذشته و حال، حافظه و واقعیت را محو کند.
همانطور که صنعت زندگی پس از مرگ دیجیتال رشد می کند، چالش های اخلاقی و عاطفی قابل توجهی را ایجاد می کند. اینها شامل نگرانی در مورد رضایت، حریم خصوصی و تأثیر روانی بر زندگی است.
صنعت دنیای پس از مرگ دیجیتال چیست؟
فناوری‌های VR و AI بازسازی مجازی عزیزان ما را ممکن می‌سازند. شرکت‌های این صنعت از داده‌های پست‌های رسانه‌های اجتماعی، ایمیل‌ها، پیام‌های متنی وفایل‌های صوتی برای ایجاد شخصیت‌های دیجیتالی استفاده می‌کنند که می‌توانند با افراد زنده تعامل داشته باشند.
اگرچه هنوز ابتدایی است، اما تعداد بازیگران صنعت زندگی پس از مرگ دیجیتال در حال افزایش است.
HereAfter به کاربران امکان می دهد داستان ها و پیام ها را در طول زندگی خود ضبط کنند، که پس از مرگ عزیزان می توانند به آنها دسترسی داشته باشند. MyWishes امکان ارسال پیام های از پیش برنامه ریزی شده را پس از مرگ، حفظ حضور در زندگی افراد زنده ارائه می دهد.
Hanson Robotics نیم تنه های رباتیکی ساخته است که با استفاده از خاطرات و ویژگی های شخصیتی افراد متوفی با افراد در تعامل است. پروژه دسامبر به کاربران امکان دسترسی به به اصطلاح “هوش مصنوعی عمیق” را می دهد تا در مکالمات متنی با افرادی که درگذشته اند، شرکت کنند.
هوش مصنوعی مولد همچنین نقش مهمی در صنعت زندگی پس از مرگ دیجیتال دارد. این فناوری ها امکان ایجاد شخصیت های دیجیتالی بسیار واقعی و تعاملی را فراهم می کند. اما سطح بالای واقع گرایی ممکن است مرز بین واقعیت و شبیه سازی را محو کند. این ممکن است تجربه کاربر را افزایش دهد، اما همچنین ممکن است باعث ناراحتی عاطفی و روانی شود.
فناوری آماده برای استفاده نادرست
فن آوری های دیجیتالی زندگی پس از مرگ ممکن است با ارائه تداوم و ارتباط با فرد متوفی به روند سوگواری کمک کند. شنیدن صدای یکی از عزیزان یا دیدن شباهت آنها ممکن است باعث آرامش شود و به پردازش فقدان کمک کند.
برای برخی از ما، این جاودانه های دیجیتال می توانند ابزارهای درمانی باشند. آنها ممکن است به ما کمک کنند تا خاطرات مثبت خود را حفظ کنیم و حتی پس از فوت عزیزانشان احساس نزدیکی کنیم.اما برای دیگران، تأثیر عاطفی ممکن است عمیقاً منفی باشد و به جای کاهش غم، اندوه را تشدید کند. سرگرمی‌های هوش مصنوعی عزیزان می‌تواند باعث آسیب روانی شود، در صورتی که فرد داغدیده با آنها تعاملات ناخواسته داشته باشد. اساساً در معرض یک “آشفتگی دیجیتالی” قرار گرفته است.
سایر مسائل مهم و نگرانی های اخلاقی پیرامون این فناوری شامل رضایت، استقلال و حریم خصوصی است.
برای مثال، ممکن است متوفی با استفاده از داده‌هایش برای «زندگی پس از مرگ دیجیتال» موافقت نکرده باشد.همچنین خطر سوء استفاده و دستکاری داده ها وجود دارد. شرکت‌ها می‌توانند از جاودانه‌های دیجیتال برای سود تجاری بهره‌برداری کنند و از آنها برای تبلیغ محصولات یا خدمات استفاده کنند. شخصیت‌های دیجیتال می‌توانند برای انتقال پیام‌ها یا رفتارهایی که متوفی هرگز آن را تأیید نمی‌کرد، تغییر دهند.
نیاز به مقررات داریم
برای رسیدگی به نگرانی‌های پیرامون این صنعت به سرعت در حال ظهور، باید چارچوب‌های قانونی خود را به روز کنیم. ما باید به مسائلی مانند برنامه ریزی املاک دیجیتال، اینکه چه کسی شخصیت های دیجیتالی متوفی را به ارث می برد، و مالکیت حافظه دیجیتال بپردازیم.
مقررات عمومی حفاظت از داده های اتحادیه اروپا (GDPR) حقوق حریم خصوصی پس از مرگ را به رسمیت می شناسد، اما در اجرای آن با چالش هایی مواجه است.
پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی دسترسی به داده‌های کاربران متوفی را کنترل می‌کنند، اغلب برخلاف میل وارثان، با بندهایی مانند «عدم حق بقا» که مسائل را پیچیده می‌کند. اقدامات پلت فرم محدود مانع از اثربخشی GDPR می شود. حمایت همه جانبه مستلزم ارزیابی مجدد قوانین قراردادی و همسویی با حقوق بشر است.
صنعت زندگی پس از مرگ دیجیتال راحتی و حفظ حافظه را ارائه می دهد، اما نگرانی های اخلاقی و احساسی را افزایش می دهد. اجرای مقررات متفکرانه و دستورالعمل‌های اخلاقی می‌تواند به زنده‌ها و مردگان احترام بگذارد تا اطمینان حاصل شود که جاودانگی دیجیتال انسانیت ما را افزایش می‌دهد.
چه می توانیم بکنیم؟
محققان چندین دستورالعمل و مقررات اخلاقی را توصیه کرده اند. برخی از توصیه ها عبارتند از:
- کسب رضایت آگاهانه و مستند قبل از ایجاد پرسونای دیجیتال از افراد قبل از مرگ
- محدودیت هایی برای محافظت از گروه های آسیب پذیر
- سلب مسئولیت های شفاف برای اطمینان از شفافیت
- و حریم خصوصی داده ها و اقدامات امنیتی قوی.
مطالعه‌ای در سال 2018 با برگرفته از چارچوب‌های اخلاقی در باستان‌شناسی، تلقی با بقایای دیجیتالی را به‌عنوان بخش جدایی‌ناپذیر شخصیت، پیشنهاد می‌کند و مقرراتی را برای تضمین کرامت، به‌ویژه در خدمات بازآفرینی پیشنهاد می‌کند.
گفت و گو بین سیاست گذاران، صنعت و دانشگاهیان برای توسعه راه حل های اخلاقی و قانونی بسیار مهم است. ارائه دهندگان همچنین باید راه هایی را برای کاربران ارائه دهند تا با احترام به تعاملات خود با شخصیت های دیجیتال پایان دهند.
از طریق توسعه دقیق و مسئولانه، می‌توانیم آینده‌ای ایجاد کنیم که در آن فناوری‌های دنیای پس از مرگ دیجیتال به طور معنادار و محترمانه به عزیزانمان احترام بگذارند.همانطور که ما در این دنیای جدید شجاع حرکت می کنیم، بسیار مهم است که بین مزایای ارتباط ماندن با عزیزانمان در برابر خطرات احتمالی و معضلات اخلاقی تعادل ایجاد کنیم.با انجام این کار، می‌توانیم مطمئن شویم که صنعت زندگی پس از مرگ دیجیتال به گونه‌ای توسعه می‌یابد که به یاد متوفی احترام بگذارد و از رفاه عاطفی افراد زنده حمایت کند.
