18 ژوئن 2024-© shutterstock/VasiliyBudarin
پروژه سرمایه گذاری H2020 اتحادیه اروپا Cities2030، به سرپرستی دپارتمان اقتصاد دانشگاه Ca’Foscari ونیز، توسعه و اجرای سیستم های غذایی نوآورانه شهری را برای رسیدگی به تقاضای فزاینده برای غذا در شهرها بررسی می کند.
شهرنشینی تأثیر بی سابقه ای بر محیط زیست، مردم و شیوه زندگی آنها گذاشته است. بر اساس گزارش بانک جهانی، 56 درصد از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند و تخمین زده می شود که این تعداد تا سال 2050 به 70 درصد برسد.
بدیهی است که با افزایش جمعیت نیاز روزافزونی به غذا برای حفظ آن وجود دارد. با این حال، به طور سنتی، از مناطق شهری برای کشاورزی استفاده نشده است.با این حال، با توجه به افزایش تقاضا برای مواد غذایی و مسائلی که تولید مواد غذایی ایجاد می کند، این به آرامی در حال تغییر است.
پروژه Cities2030 که توسط دانشگاه Ca’Foscari ونیز اجرا می شود، به دنبال رفع مشکلات بی شماری است که عرضه مواد غذایی در مناطق شهری را تهدید می کند.
هدف اصلی پروژه Cities2030 توسعه و ارتقای سیستم‌های غذایی و اکوسیستم‌های شهری (UFSE) است که به طور موثر عرضه مواد غذایی را در آینده محافظت می‌کند و مصرف‌کننده را در مرکز راه‌حل‌ها قرار می‌دهد. این می تواند چندین چیز داشته باشد، از جمله پایدارتر کردن برنامه های کشاورزی شهری موجود یا ایجاد برنامه های جدید.
این همچنین باعث افزایش اتصال بین کشاورزی شهری و سیستم های غذایی منطقه شهر برای افزایش بازده و کارایی آنها و کاهش اثرات زیست محیطی می شود.اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرد، این UFSE ها تقاضای غذا را برآورده می کنند و اثرات زیست محیطی کشاورزی شهری را که از منابعی مانند حمل و نقل و مواد زائد ناشی می شود، کاهش می دهند.این اساساً یک آزمایش در باغبانی عمودی است که نیاز به آفت کش ها یا حتی خاک را از بین می برد.
این پروژه که در والنسیا، اسپانیا واقع شده است، باغ هایی را می بیند که فضای افقی بسیار کمی را اشغال می کنند و می توانند در فضای باز یا داخلی باشند.مدت زمان لازم برای رشد محصولات قابل استفاده نیز حدود 50 درصد کاهش یافت و 90 درصد از آب مورد نیاز برای رشد آن در کشاورزی معمولی صرفه جویی شد.
علاوه بر استفاده کمتر از آب و خاک و ایجاد ضایعات کمتر، این نیز نشان می دهد که زنجیره تامین را می توان به شدت کاهش داد، زیرا سیستم هیدروپونیک می تواند در داخل شهر پیاده سازی شود.
یک گلخانه روی پشت بام توسط INAGRO است که در Roeselare، بلژیک واقع شده است. در نظر گرفته شده است تا در مورد چگونگی استفاده بهینه از بالای ساختمان ها (که به طور طبیعی نور خورشید نسبتاً بدون وقفه بیشتری دریافت می کنند) برای ایجاد ایده آل ترین و کارآمدترین شرایط رشد از طریق عواملی مانند استفاده از فضا، استفاده از آب و بازیافت و هزینه های انرژی، تحقیق شود.
تمرین آکواپونیک ترکیبی از هیدروپونیک (رشد گیاهان در آب بدون خاک) با آبزی پروری (نگهداری آبزیان در مخازن) با حفظ آب مورد استفاده برای رشد گیاهان با مواد مغذی است که در غیر این صورت از طریق خاک به کمک حیوانات در آب تامین می‌شد.
مانند سایر پروژه ها، این کار از استفاده از خاک، آفت کش ها و دارو جلوگیری می کند و زنجیره تامین را با کشت محصولات و ماهی در شهر قطع می کند.
با روشی کمی متفاوت، زنبورداری شهری در برمرهاون، برمن، آلمان مورد استفاده قرار می‌گیرد. پروژه Seestadthonig هم یک زیستگاه امن برای زنبورها و هم یک محصول عسل برای مصرف کنندگان فراهم می کند که درست در شهر ساخته می شود.
با کاهش جمعیت زنبورهای عسل در سطح جهان و زنبورها بخش مهمی از اکوسیستم هستند، این برای محیط زیست بسیار مفید است و ایده های جدیدی در مورد زیستگاه هایی که زنبورها برای زندگی نیاز دارند به ارمغان می آورد.اینها تنها بخشی از پروژه های متعدد زیر چتر Cities2030 هستند.
جنبه دیگر این برنامه توسعه آزمایشگاه های Living و Policy است. در حالی که هر دو در جهت دستیابی به اهداف یکسانی کار می کنند، تمرکز آنها به اندازه ای متفاوت است که جدایی آنها را تضمین می کند.آزمایشگاه‌های زنده بر اقدامات نوآورانه به رهبری شهروندان، نوآوری‌های مبتنی بر کسب‌وکار و اقدامات تحقیقاتی تمرکز دارند.از سوی دیگر، آزمایشگاه های سیاست گذاری بر توسعه و اجرای سیاست ها و قوانین برای حمایت از ایجاد UFSE تمرکز می کنند.هر دو آزمایشگاه Policy و Living بخشی از بسته های کاری مختلف (WP) هستند.
WP4، برای آزمایشگاه های سیاست، با هدف:
فعال کردن بازیگران UFSE، ایجاد ظرفیت‌ها برای تسهیل فرآیند هم‌آفرینی کارآمد.
ارزیابی‌های چرخه عمر خط‌مشی را در آزمایشگاه‌ها ارائه دهید، طراحی و آزمایشی در مقیاس واقعی انجام دهید، خط‌مشی‌های سیستم‌های غذایی منطقه شهری پایدار (CRFS) را تأیید و اجرا کنید که با چارچوب‌های سیاست اتحادیه اروپا FOOD2030 و UN-SDG11 مطابقت دارد.
ایجاد شایستگی در سطح شهر.
WP5، Living labs، با هدف:
ارائه یک محیط ساختاریافته برای باز کردن پتانسیل نوآوری شهرها؛
تسریع فرآیندهای نوآوری شامل طراحی، آزمایشی، اعتبارسنجی و استقرار مواد غذایی پیشرفته
تکنولوژی متأخر؛
اجرای آزمایشی محصولات، خدمات و مکانیسم‌ها در سطح شهر و در نهایت ایجاد مدل‌های تجاری پایدار. و
شناسایی و فعال سازی طرح های تامین مالی برای حمایت از توسعه ساختاریافته و پایدار نوآوری های فوق.
این بسته‌های کاری همراه با سایر موارد (در اینجا فهرست نشده‌اند)، برای ارائه راه‌حل‌های غذایی پایدار که می‌توانند در سراسر جهان اجرا شوند، با هم کار خواهند کرد.
آینده Cities2030
پروژه Cities2030 در نهایت زنجیره های غذایی پایدار را برای مناطق شهری تضمین می کند و با ارائه غذای سالم و کاهش ضایعات و انتشار کربن، فشار ناشی از تقاضای فزاینده غذا را کاهش می دهد.
زنجیره‌های تامین مواد غذایی به حداقل می‌رسد زیرا از جایی که باید باشند، در قلب زندگی شهری، شروع می‌شوند و به پایان می‌رسند. آنها همچنین محصولات و قوانینی را ارائه خواهند کرد که به حفاظت از محیط زیست در مورد حیات وحش و کاهش تأثیرات انسانی کمک می کند.
آزمایشگاه ها و پروژه های زیر چتر پروژه Cities2030 در حال حاضر در چندین شهر از جمله بروژ، ویچنزا، مورسکا سوبوتا و بسیاری دیگر فعالیت می کنند. کارهای انجام شده تا کنون نتایج امیدوارکننده ای را نشان داده است و آینده روشنی برای تولید مواد غذایی شهری است که امید و عزم را برای تامین آینده ایجاد می کند.این پروژه از برنامه تحقیقاتی و نوآوری افق 2020 اتحادیه اروپا تحت موافقتنامه کمک مالی دریافت کرده است.
نیکولا کاماتی، دکترا، محقق در دانشگاه Ca’ Foscari ونیز و هماهنگ کننده پروژه Cities2030 به عنوان شریک اصلی است.
تحقیقات او در درجه اول بر روی اکوسیستم های تجاری، برنامه ریزی گردشگری پایدار، سیستم های غذایی و توسعه منطقه ای متمرکز است. مطالعات اخیر او بر توسعه سیستم های پشتیبانی تصمیم و تجزیه و تحلیل کلان داده ها برای مدیریت و ارتقای مقاصد گردشگری و اکوسیستم کسب و کار مواد غذایی و همچنین اجرای استراتژی های بازاریابی منطقه ای متمرکز است.
