11 مارس 2024-تامین مالی آب و هوا-© shutterstock/Wanan Wanan
از آنجایی که ذینفعان جهانی با فوریت تغییرات آب و هوایی دست و پنجه نرم می کنند، تامین مالی آب و هوا در انتقال به آینده ای پایدار نقش اساسی دارد.
Alba Forns Albuixech، COO و یکی از بنیانگذاران Climatize، و کریستینا لیوبومیرووا لازاروا، مدیر عامل شرکت ملی برق بلغارستان، هر دو سفیران جوان انرژی EUSEW، به بررسی چگونگی پر کردن شکاف در تامین مالی آب و هوا برای آینده ای سبز می پردازند.
تقریباً 185 تریلیون یورو برای دسترسی به کربن صفر خالص تا سال 2050 مورد نیاز است. علیرغم رشد مداوم منابع مالی آب و هوا در دهه گذشته، ما از آنچه برای دستیابی به اهداف توافقنامه پاریس لازم است بسیار عقب هستیم.به قول معروف «ما می‌توانیم صورت‌حساب را اکنون بپردازیم یا در آینده گران بپردازیم.» بیایید ببینیم تا کجا رسیده‌ایم و چه چیزی مانع از آن شده است.
اصطلاح تامین مالی آب و هوا به طیف گسترده ای از ابزارهای مالی اشاره دارد که برای رسیدگی به راه حل های آب و هوایی توزیع می شوند.اینها از کمک های بلاعوض و وام از موسسات دولتی بزرگ، مانند دولت ها یا صندوق های چندجانبه، تا اوراق قرضه سبز، مالیات کربن، یا تامین مالی خصوصی را شامل می شود.
تمام منابع مالی یا برای کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی یا ایجاد انعطاف‌پذیری و سازگاری با واقعیت جدیدی که در آن زندگی می‌کنیم تخصیص داده می‌شود.اگرچه تخصیص شدید و سریع بودجه صورت گرفته است، جریان های مالی فعلی باید حداقل سه برابر افزایش یابد تا به اهداف توافق پاریس دست یابد.چالش‌های کلیدی شامل بودجه ناکافی، به ویژه در بی‌میلی بخش خصوصی، نابرابری‌های جهانی، و مسائل شفافیت است.
اهمیت پر کردن شکاف
70 درصد سرمایه‌گذاری زیرساختی مورد نیاز برای انتقال کم کربن باید در بازارهای نوظهور و اقتصادهای در حال توسعه که با بحران‌های چند بعدی از جمله بی‌ثباتی سیاسی و اقتصادی، فساد و چالش‌های زیست‌محیطی مواجه هستند، مستقر شود.
جریان های مالی آب و هوا در دهه گذشته به طور مداوم رشد کرده است، اما هنوز از آنچه برای دستیابی به اهداف توافقنامه پاریس لازم است عقب مانده است. تخمین زده می‌شود که سالانه 5.7 تریلیون یورو بودجه آب و هوا از هم اکنون تا سال 2030 و 6.7 تریلیون یورو تا سال 2050 برای تحویل صفر خالص – در مجموع تقریباً 185 تریلیون یورو – مورد نیاز است.
اقدامات مربوط به اثرات تغییر اقلیم بر جوامع و اکوسیستم های آسیب پذیر باید با اولویت و عدالت انجام شود. به عنوان وسیله ای برای پر کردن شکاف فراگیر، همکاری جهانی و نقش تامین مالی آب و هوا در دستیابی به اهداف پایداری باید تقویت شود تا منافع اقتصادی و اجتماعی اقدامات اقلیمی برای همه ارتقا یابد.
بازیگران کلیدی در امور مالی آب و هوا
تامین مالی آب و هوا شامل چندین ذینفع است که نقش مهمی در پیشبرد دستور کار در مسیر رسیدن به صفر خالص دارند.
از یک طرف، نهادهای بین المللی مانند ابتکار مالی برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP-FI)، بانک سرمایه گذاری اروپا (EIB) و بانک اروپایی بازسازی و توسعه (EBRD) راه حل های مالی ترکیبی را از طریق افزایش بودجه عمومی و جریان سرمایه خصوصی را بسیج کرد.
علاوه بر این، چارچوب‌های سیاستی توانمند که به خوبی اداره می‌شوند، برای کمک به اهرم مالی عمومی و خصوصی برای تحقق تعهدات مرتبط با آب و هوا بسیار مهم هستند. در مرحله بعد، سرمایه گذاران خصوصی به دلیل قوانین حاکمیتی محیطی، اجتماعی و شرکتی (ESG) به بازار سرمایه آب و هوا کمک می کنند.
آخرین اما نه کم اهمیت، آگاهی اجتماعی، مشارکت و پذیرش برای رسیدن به اهداف خود در آینده قابل پیش‌بینی بسیار مهم است.با این حال، شرایط بازار و چارچوب‌های قانونی همیشه برای تقویت تأمین مالی آب و هوا تنظیم نمی‌شوند.
ناهماهنگی بخش سیاسی و مالی
سیاست ها و مقررات مربوطه در بخش های مالی و شرکتی وجود دارد. با این حال، آنها اغلب به دلیل تکه تکه یا عدم هماهنگی بی اثر هستند.این منجر به عدم همسویی با اهداف خالص صفر می شود و مانع از بسیج مؤثر منابع مالی عمومی و خصوصی برای راه حل های آب و هوایی می شود.
افزایش نابرابری و فرسایش اعتماد جهانی
عدم اعتماد قابل توجهی بین شمال و جنوب جهانی در مورد تأمین مالی برای انتقال وجود دارد. عدم تحقق تعهد 100 میلیارد دلاری در کپنهاگ در سال 2009 نمونه ای از روابط تیره است.
داده ها و تحلیل های آب و هوایی محدود
شکاف‌ها در داده‌ها و تجزیه و تحلیل‌های آب و هوایی مانع از توسعه برنامه‌های انتقال معتبر می‌شوند و مانع از بررسی و اجرای استراتژی‌های مالی آب و هوا می‌شوند و در عین حال درها را به روی سبزشدن شرکت‌ها باز می‌کنند.
راه حل ها
امور مالی عمومی باید با استقرار به روشی بهینه و تضمین دوام در هر مرحله از توسعه، از تحقیق و توسعه گرفته تا پروژه‌های اولین نوع (FOAK)، تدارکات عمومی و یارانه‌های در حال انجام، و مکانیسم‌های تأمین مالی امتیازی، قفل مالی خصوصی را باز کند.
سیاست باید جریان سرمایه خصوصی را که از چرخه های سیاسی کوتاه مدت فراتر می رود، تسریع کند. قوانین و مقررات باید برای تشویق سرمایه گذاری در انرژی پاک تنظیم شوند.
بخش دولتی باید در زمینه سنگ فرش پیشتاز باشد.
راهی برای بازار سرمایه خصوصی با هدایت سرمایه به سمت فناوری‌های کربن‌زدایی حیاتی که در حال حاضر فاقد قابلیت تجاری هستند. این شامل مناطقی مانند جذب کربن، انرژی هسته‌ای، هیدروژن سبز و بخش‌های صنعتی مانند سیمان یا فولاد می‌شود.
این امر مستلزم گسترش مکانیسم های تامین مالی مشابه با مکانیسم های به کار رفته در مکانیسم انتقال عدالت با صندوق انتقال عدالت است. این منابع برای بازنشستگی و از کار انداختن زیرساخت‌های سوخت فسیلی استفاده می‌شود و به کارکنان فعلی حمایت مالی و فرصت‌های شغلی ارائه می‌شود.
بانک‌های توسعه چندجانبه و مؤسسات مالی توسعه باید سرمایه بیشتری را برای حمایت از این طرح‌ها تأمین کنند و منابع مالی خود را به‌طور استراتژیک به سمت اهرم مالی خصوصی و تقویت تأثیر چنین برنامه‌هایی هدایت کنند.
علاوه بر این، یک اکوسیستم آگاه و پاسخگو از طریق سرمایه گذاری در زیرساخت داده های آب و هوا و شفافیت از طریق آگاهی عمومی، پیشرفت به سوی اهداف جهانی آب و هوا را تقویت خواهد کرد.
از اینجا به کجا می رویم؟
تغییر به سمت اقتصادی کم کربن، انعطاف پذیر و عادلانه، بزرگترین فرصت سرمایه گذاری در طول عمر ما را ارائه می دهد.اقدام هماهنگ و سرمایه‌گذاری اقلیمی می‌تواند 20 تریلیون یورو خالص به اقتصاد جهانی اضافه کند که معادل افزایش 4.4 درصدی تولید ناخالص داخلی جهانی تا سال 2070 (نسبت به تجارت معمول) است.
راه حل های رفع شکاف مالی پیچیده و چندوجهی است که از همسویی ذینفعان، همکاری بین المللی، پرداختن به دانش و پاسخگو نگه داشتن ذینفعان را شامل می شود.مؤسساتی که به خوبی برای شروع مسیرهای صفر خالص آماده شده اند، می توانند از تغییر سیاست های متمرکز بر کربن زدایی برای تبدیل شدن به مبتکران فناوری استفاده کنند و شیوه های خود را با استانداردهای مسئولیت اجتماعی و اخلاقی هماهنگ کنند.
