11 دسامبر 2023 -توسط موسسه ملی مطالعات محیطی
مقایسه عرضه جهانی امکان پذیر و تقاضای مورد انتظار برای بخش های ساخت و ساز و تولید در سال 2050. اعتبار: ارتباطات طبیعت
فولاد و سیمان دو ماده ای هستند که هیچ جامعه ای نمی تواند بدون آنها کار کند. با این حال، تولید آنها با ردپای کربن قابل توجهی همراه است. برای دستیابی به اهداف انتشار صفر تحت توافقنامه پاریس، کشورها، شهرها و صنایع به زیرساخت های جدید در مقیاس بزرگ برای حمل و نقل و ذخیره سازی CO2، برق تجدیدپذیر و هیدروژن سبز وابسته هستند.یک مطالعه جدید توسط محققان موسسه ملی مطالعات محیطی ژاپن و دانشگاه کمبریج بریتانیا نشان می‌دهد که میزان کنونی استقرار این زیرساخت کافی نیست. این مطالعه استدلال می کند که تغییرات در نحوه استفاده یا مصرف مواد مبتنی بر فولاد و سیمان نیز باید برای دستیابی به اهداف پاریس در نظر گرفته شود.
این مطالعه به رهبری دکتر تاکوما واتاری، شکاف قابل توجهی را بین استقرار زیرساخت های پیش بینی شده و واقعی نشان می دهد. به عنوان مثال، سناریوهای آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) در سال 2010 تخمین زد که نزدیک به 200 میلیون تن CO2 از صنایع فولاد و سیمان تا سال 2021 برداشت و ذخیره می‌شود.
با این حال، واتاری و همکارانش دریافتند که این تعداد به طرز غم انگیزی کاهش یافته است. در واقع، این مقدار تنها 1 میلیون تن بود که 2000 میلیون تن متریک مورد انتظار آژانس بین المللی انرژی تا سال 2050 را زیر سوال می برد. این تحقیق در مجله Nature Communications منتشر شده است.
واتاری گفت:ما نمی گوییم که سناریوهای موجود از نظر فیزیکی یا اقتصادی غیرواقعی هستند. اما صرفاً انتظار برای ظهور زیرساخت های جدید و حل همه مشکلات ما، با توجه به مقیاس چالش ها و بازه زمانی محدود، راه بسیار پرخطری برای مقابله با مشکل است.
با فرض استقرار زیرساخت‌ها بر اساس روندهای تاریخی و برنامه‌های ساخت‌وساز فعلی، این مطالعه بیشتر نشان می‌دهد که عرضه فولاد و سیمان مطابق با بودجه کربن بر اساس توافق پاریس، تقاضا را برآورده نخواهد کرد.
واتاری خاطرنشان کرد: «ما باید به خوبی برای کمبود آینده بین عرضه و تقاضای مورد انتظار آماده باشیم. “صنایع ساختمانی و تولیدی باید با تغییر روش طراحی، استفاده و دفع محصولات، خدمات مشابهی را با مواد کمتر ارائه دهند.”
برای کمی کردن حس مقیاس اقدام مورد نیاز، این مطالعه معیاری را مطابق با عرضه احتمالی برآورد شده ارائه می‌کند: با توجه به بودجه‌های منطبق با پاریس، همان سطح خدمات با 60٪ کمتر استفاده از مواد در ساخت و ساز و 40٪ کمتر در تولید است. مورد نیاز است.
در یک نکته مثبت، این مطالعه نشان داد که عرضه محدود امکان پذیر در حال حاضر برای برآوردن نیازهای اساسی جمعیت رو به رشد جهان سرعت دارد. در واقع، تقاضای جهانی برای تامین نیازهای اساسی مانند برق، آب، سرویس بهداشتی، سرپناه و تحرک، بسیار کمتر از برآورد برآورد شده است.
واتاری گفت: «چالش بیشتر در مورد توزیع عادلانه است تا مقدار کل. ما توصیه می کنیم که مسئولیت بیشتری بر دوش کشورهای با درآمد بالا گذاشته شود، کشورهایی که ذخایر مواد در حال استفاده بسیار بیشتری نسبت به کشورهای کم درآمد دارند.”
