5 اکتبر2023 – با گذشت زمان، حسگرهای کوانتومی ممکن است در زیردریایی های دریایی رایج باشند. عکس از zieusin / Shutterstock
جنگ بزرگترین کاتالیزور نوآوری است. هنگامی که یک ملت در میدان جنگ با سرنوشت خود روبرو می شود، روش های جدیدی برای پیشی گرفتن و مبارزه با دشمن بیشتر از قبل مورد جستجو قرار می گیرد. حتی اشاره‌ای به درگیری ، برای توجیه سرمایه‌گذاری گسترده در فناوری‌های جدید نظامی و پلت‌فرم‌های تسلیحاتی، از موشک‌های مافوق صوت و زیردریایی‌های هسته‌ای تا ناوهای هواپیمابر و پهپادهای غول‌پیکر کافی است. در این زمینه، سیستم به عنوان نوعی بیمه در برابر شکست تهیه می‌شود – به هر حال بهتر است از محافظت برخوردار باشید و هرگز به آن نیاز نداشته باشید تا اینکه با یک زرادخانه نیمه خالی شروع به مبارزه کنید.
با در نظر گرفتن این استدلال است که بخش دفاعی به یکی از برجسته ترین قهرمانان فناوری کوانتومی تبدیل شده است. در واقع، فناوری کوانتومی عملی در تعدادی از سیستم‌های حیاتی، از جمله ناوبری دریایی، جایی که حسگرهای کوانتومی می‌توانند به ناوچه معمولی شما اجازه دهند بدون توسل به GPS حرکت کند، تا لجستیک، جایی که رایانه‌های کوانتومی فوتونیک، از جمله به وزارت دفاع بریتانیا برای ترسیم دقیق تر حرکت نیروها برنامه ریزی می کنند .
دکتر روبرتو لو ناردو، سرپرست کوانتومی BAE Systems، در مصاحبه ای در اوایل سال جاری گفت که برنامه های کاربردی بیشتری در دهه آینده ظاهر خواهند شد. هر یک از این موارد دارای جدول زمانی متفاوتی خواهند بود و سطوح مختلفی از مزایای عملیاتی را به همراه خواهند داشت.
او پیشنهاد می‌کند که فناوری‌های سنجش کوانتومی یکی از محتمل‌ترین فناوری‌هایی هستند که در پنج سال آینده به کار خواهند رفت. این فناوری پیشرفته با استفاده از اثرات مکانیکی کوانتومی مانند درهم تنیدگی و برهم نهی برای اندازه‌گیری دقیق خواص فیزیکی در مقیاس اتمی، می‌تواند تغییرات در حرکت و همچنین اختلاف در میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی را با دقت بیشتری نسبت به فناوری کلاسیک فعلی تشخیص دهد. در واقع، یکی از حوزه‌هایی که حسگرهای کوانتومی ممکن است دگرگون‌کننده باشند، در زمینه جنگ ضد زیردریایی است، جایی که سیستم‌های SQUID با نام مناسب (دستگاه‌های تداخل کوانتومی ابررسانا) که برای تشخیص تغییرات جزئی در میدان‌های مغناطیسی طراحی شده‌اند، می‌توانند کشتی‌های دشمن را با کارآمدی بیش از سونار شناسایی کنند.
جنگ های کوانتومی
گزارشی توسط دانشگاه فنی چک پراگ و مرکز کنفرانس مشترک نیروی هوایی که در اوایل سال جاری منتشر شد، اختراع شکافت هسته‌ای، لیزرها و اولین نیمه‌رساناها را “انقلاب کوانتومی 1.0” توصیف کرد، اولین دوره‌ای که می‌توان از فرآیندهای مکانیک کوانتومی بهره‌برداری کرد. هم برای اهداف اجتماعی و هم برای اهداف دفاعی. نویسندگان اعلام کردند: «اولین انقلاب کوانتومی تأثیر عمیقی بر همه جنبه‌های جامعه، از ارتش و امنیت بین‌المللی گرفته تا توسعه سلاح‌های اتمی، تراشه‌ها، رایانه‌ها و ناوبری دقیق داشته و دارد.»
این گزارش پیش‌بینی می‌کند که دومین انقلاب کوانتومی بر پایه اولی با استفاده از حسگرها و رایانه‌های کوانتومی برای ساده‌سازی بسیاری از کاربردهای لجستیکی و ناوبری مورد استفاده در جنگ‌های مدرن شکل می‌گیرد. لو ناردو گفت: رایانه‌های کوانتومی پتانسیل بهبود فرآیندهای تحقیق و توسعه، شبیه‌سازی و تولید را دارند که برای ساخت اجزای کلیدی در زنجیره تامین صنعت دفاعی استفاده می‌شوند. این پیشرفت‌ها پتانسیل ایجاد مزیت رقابتی برای کاربران نهایی نظامی را دارند.»
فناوری کوانتومی همچنین ممکن است منجر به کارایی عملیاتی در تحلیل لجستیک و اطلاعات شود. استقبال از ادغام چند دامنه توسط نیروی نظامی مدرن غربی منجر به افزایش گسترده در مقدار داده های خامی شده است که توسط حسگرها، وسایل نقلیه و واحدهای در خط مقدم به مقر ارسال می شود. رایانه‌های کوانتومی می‌توانند به تجزیه و تحلیل همه این داده‌ها با کارآمدتر کمک کنند و اجازه می‌دهند تصمیمات حیاتی سریع‌تر گرفته شوند. لو ناردو اضافه کرد که این “یک مزیت عملیاتی بزرگ در فضای نبرد” ارائه می دهد.
پس چقدر طول می کشد تا حسگرهای کوانتومی را روی ناوشکن های خاکستری ببینیم؟ مانند هر مکالمه ای در مورد کاربردهای کوانتومی، ما سال ها صحبت می کنیم، نه ماه ها. روسای دفاع باید مدت زیادی منتظر بمانند تا کشتی های نیروی دریایی آنها شروع به استفاده از قدرت اتم در خارج از راکتورهای هسته ای خود کنند. نویسندگان گزارش چک نوشتند: «فناوری‌های کوانتومی نویدبخش بسیار خوبی هستند، اما نباید تصور کرد که در آینده‌ای قابل پیش‌بینی، کاربردهای دفاعی را متحول خواهد کرد.»
من تمایل به موافقت دارم در حالی که ممکن است شاهد باشیم که شرکت‌هایی مانند ORCA کامپیوترهای کوانتومی فوتونیکی را به وزارت دفاع می‌فروشند، دولت ایالات متحده برای شرکت‌ها تلاش می‌کند تا به سرعت به پروتکل‌های رمزنگاری پسا کوانتومی یا نیروی دریایی سلطنتی با استفاده از حسگرهای کوانتومی روی آورند، اینها همچنان آزمایش‌هایی برای آزمایش پتانسیل فناوری و نه تعهدات کامل به اجرای آن. حتی اگر این کار انجام شود، استقرار فناوری کوانتومی در کل ارتش، نیروی دریایی یا نیروی هوایی کار آسانی نخواهد بود. سپس دوباره، با توجه به جدول زمانی طولانی ماکه معمولاً با پروژه های دفاعی پرهزینه مرتبط است، یک دهه دیگر بین دشمنان چیست؟
