اندی کوربلی -10 مه 2023 -توسط آنی اسپرات
یک مطالعه بین‌المللی روی مردم پنج قاره نشان می‌دهد که انسانها تقریباً هر 2 دقیقه یک بار در مورد چیزهای کوچک به یکدیگر کمک می‌کنند و بیشتر از رد درخواست‌ها به کمک پاسخ می‌دهند.
برای جامعه شناسان، درک ریشه هر نوع رفتار انسانی ابتدا مستلزم آن است که تلاش کنند تا میزان تأثیرگذاری را تجزیه و تحلیل کنند.
مهربانی، سخاوت، خشم، کنجکاوی – این عبارات چقدر توسط فرهنگی که یک فرد در آن رشد می‌کند تقویت یا کاهش می‌یابد، و چقدر در خصایل انسانی تعبیه شده است؟
در تلاش برای مطالعه مهربانی و همکاری، تیمی از محققان در دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس مطالعه‌ای را در مورد مشاهده تعاملات روزمره بین غریبه‌ها و روابط انجام دادند تا ببینند آنها چقدر به یکدیگر کمک می‌کنند.
ادبیات قبلی، در آینده نگری، در تلاش برای پاسخ به این سوال کمی بیش از حد هدف داشتند.
به عنوان مثال، اتاق مطبوعات UCLA در گزارشی بر روی این روزنامه بیان می کند که در حالی که شکارچیان نهنگ در لامالرا، اندونزی، از قوانین تعیین شده در مورد نحوه تقسیم یک صید بزرگ پیروی می کنند، علوفه جویان هادزا از تانزانیا بیشتر به دلیل ترس از تولید شایعات منفی غذای خود را به اشتراک می گذارند.
در کنیا، آنها ادامه می دهند، انتظار می رود روستاییان اورما ثروتمندتر برای کالاهای عمومی مانند پروژه های جاده ای هزینه کنند. از سوی دیگر، روستاییان ثروتمند گنائو در پاپوآ گینه نو، چنین پیشنهادی را رد می‌کنند، زیرا تعهدی ناخوشایند برای جبران خسارت برای همسایگان فقیرترشان ایجاد می‌کند.
در حالی که اینها بینش‌های ارزشمندی در مورد سازمان اجتماعی انسانی هستند، اما با پدیده‌های پیچیده با پیامدهایی مانند نحوه تقسیم کشتار نهنگ بین ده‌ها نفر یا تأمین مالی ساخت جاده سروکار دارند.
در عوض، جیووانی روسی، جامعه شناس دانشگاه UCLA، هدفش کمی پایین تر بود. تیم او بیش از 40 ساعت فیلم ضبط شده از زندگی روزمره را در شهرهای ایتالیا، لهستان، روسیه، استرالیا بومی، اکوادور، لائوس، غنا و انگلیس تجزیه و تحلیل کرد.
روسی، نویسنده اول مقاله، گفت: «تفاوت‌های فرهنگی مانند اینها پازلی برای درک همکاری و کمک در بین انسانها ایجاد کرده است. آیا تصمیمات ما در مورد اشتراک گذاری و کمک به فرهنگی که با آن بزرگ شده ایم شکل می گیرد؟ یا انسانها ذاتاً سخاوتمند و بخشنده هستند؟»
آنها سیگنال هایی را برای کمک ثبت کردند، مانند اینکه آیا کسی می تواند روی میز شام از لیوان آب عبور دهد یا یک سیگنال بصری کمک مانند تلاش برای بلند کردن یک جسم سنگین به داخل کامیون، و بیش از 1000 درخواست از این قبیل را شناسایی کردند.
آنها دریافتند که افراد درخواست‌های کوچک را هفت برابر بیشتر از آن‌چه رد کرده‌اند و شش برابر بیشتر از نادیده‌گرفتن آنها انجام می‌دهند. رد کمک ها حداکثر 11٪ بود، اما 74٪ از تمام ردها با توضیحی در مورد اینکه چرا ارائه کمک ممکن نبود بود.به عبارت دیگر، تنها 2.5٪ از تمام سیگنال های کمک بدون توضیح رد شدند.
روسی به مطبوعات UCLA گفت: «در حالی که تنوع فرهنگی برای مناسبت‌های خاص و مبادلات پرهزینه وارد عمل می‌شود، وقتی روی سطح خرد تعامل اجتماعی بزرگ‌نمایی می‌کنیم، تفاوت‌های فرهنگی عمدتاً از بین می‌رود و تمایل گونه‌های ما به کمک در صورت نیاز به طور جهانی قابل مشاهده می‌شود.».
