اندی کوربلی -19 آوریل 2023-تصویر هنرمند سیاهچاله فراری ناسا، ESA، لیا هوستاک (STScI)
شاید شگفت‌انگیزترین پدیده‌ای که تاکنون توسط ستاره‌شناسان کشف شده است، اخیراً به‌طور تصادفی توسط تلسکوپ فضایی هابل مشاهده شده است.چیزی که هابل دید یک سیاهچاله بسیار پرجرم سه برابر قطر کل کهکشان ما بود که با سرعتی در جهان به قدری سرعت می گرفت که از زمین عبور می کرد و تنها در 14 دقیقه به ماه می رسید.
تقریباً به همان اندازه شگفت انگیز بود که پشت آن وجود داشت – یک “کنترل” درخشان از ستارگان تازه متولد شده به وضوح در تصویر تلسکوپ مانند یک خراش رنگارنگ روی یک رکورد قابل مشاهده است. این دنباله آنقدر غیرمعمول بود که دانشمندان در ابتدا آن را به دلیل نقص عملکرد رد کردند، اما مشاهدات طیف‌سنجی بعدی نشان داد که این یک زنجیره 200000 سال نوری از ستاره‌های آبی جوان است.
هیچ چیز حتی از راه دور مشابه این هرگز قبلاً دیده نشده است، و دانشمندان حدس می زنند که این نتیجه نوعی “بیلیارد کیهانی” است که دو یا شاید سه سیاهچاله بزرگ به یکدیگر برخورد کردند.
نویسندگان مطبوعات ناسا گزارش دادند: «به جای این که ستارگان پیش روی خود را بخورد، مانند یک Pac-Man کیهانی، سیاهچاله سریع در حال شخم زدن به گاز در مقابل خود است تا تشکیل ستاره جدیدی را در امتداد یک دالان باریک ایجاد کند.
یک توپ بسیار درخشان از اکسیژن یونیزه شده در یک انتهای ستون دیده می شود که نتیجه سرعت حرکت سیاهچاله است.گاز مقابل آن به دلیل برخورد مافوق صوت و با سرعت بسیار بالای سیاهچاله که از میان گاز در حال حرکت است، شوکه می شود. دقیقاً مشخص نیست که دقیقاً چگونه کار می کند.
در حالی که به دنبال خوشه های ستاره ای کروی در یک کهکشان کوتوله نزدیک بود، ون داکوم رد ستاره ها را مشاهده کرد و آن را به عنوان یک پرتو کیهانی در حال شکست در عدسی تلسکوپ رد کرد، اما پس از اینکه آنها تمام پرتوهای کیهانی را حذف کردند، هنوز آنجا بود و باعث طیف سنجی تجزیه و تحلیل در رصدخانه کک در هاوایی شد.
تایید تشکیل ستاره در contrail منجر به نظریه سیاهچاله بودن آن شد که ون داکوم و همکارانش مجبور شدند آن را توضیح دهند.
ایده این است که حدود 50 میلیون سال پیش دو سیاهچاله بسیار پرجرم با هم ادغام شدند و یک سیستم سیاهچاله دوتایی در حال چرخش را تشکیل دادند. همراه با کهکشان سومی که یک سیاهچاله بسیار پرجرم نیز در وسط خود داشت، و با کشیده شدن به داخل دوتایی موجود، نیروی گرانشی خشن آنقدر قوی بود که سومین سیاهچاله را از کهکشان خود خارج کرد و آن را فرستاد.
باینری اصلی ممکن است هنوز دست نخورده باشد، یا می‌توانست به‌طور مشابه در جهت دیگری مانند مورد سوم برگشت کند. یک ویژگی در طرف مقابل کهکشان میزبان دیده می شود که ممکن است سیاهچاله دوتایی فراری باشد. شواهد شرایطی برای این امر این است که هیچ نشانه ای از باقی مانده سیاهچاله فعال در هسته کهکشان وجود ندارد.مشاهدات بعدی با تلسکوپ فضایی حساس تر جیمز وب برنامه ریزی شده است و این تحقیق در Astrophysical Journal Letters منتشر شد.
