20 مارس 2023 – توسط دانشگاه آمستردام-برای نشان دادن رویکرد جدید در تشخیص دروغ، ورشوئر به همراه کاریکاتوریست جان کلیجن یک کمیک علمی ساخت. اعتبار: Bruno Verschuere
فهمیدن یک دروغ هرگز آسان‌تر نبوده است: زبان بدن یا قانع‌کننده بودن پیام را فراموش کنید، فقط به جزئیات و غنی بودن داستان گوش دهید. محققان دانشگاه آمستردام Leugenlab (آزمایشگاه دروغ) با همکاری محققان دانشگاه ماستریخت و دانشگاه تیلبورگ می گویند که این هسته یک رویکرد جدید برای تشخیص دروغ است.
از 11 سپتامبر، کارکنان امنیتی آموزش دیده اند تا کمتر از 92 علامت را تشخیص دهند که ممکن است کسی دروغ بگوید. برونو ورشوئر، دانشیار روانشناسی قانونی: “این مزخرف است، زیرا این یک کار غیرممکن است. مردم نمی توانند همه آن سیگنال ها را در مدت کوتاهی ارزیابی کنند، چه رسد به اینکه چندین سیگنال را در یک قضاوت دقیق و صادقانه ادغام کنند.”
ما به افرادی که بی گناه به نظر می رسند عادت کرده ایم. از این گذشته، به طور پیش فرض خوب است که باور کنیم. و دروغگوها با خوشحالی از این واقعیت سوء استفاده کرده اند – فقط لنس آرمسترانگ را به یاد بیاورید، او برای مدت طولانی مورد همدردی بسیاری از مردم بود.
بنابراین محققان دروغ مدتی است که توصیه می‌کنند که بهتر است به زبان بدن دیگران تکیه نکنید، بلکه به آنچه واقعاً می‌گویند تکیه کنید. آزمون‌های دروغ شفاهی موجود سعی می‌کنند سیگنال‌های مختلف متعددی از جمله سازگاری، مستقیم بودن و معقول بودن را ترکیب کنند. با این حال، این سیگنال ها همیشه در یک جهت نیستند.
شیطان در جزئیات است
آزمایشگاه دروغ اکنون رویکرد جدیدی برای تشخیص دروغ ارائه کرده است که در آن افراد قضاوت خود را تنها بر اساس یک سیگنال قرار می دهند. یک قانون سرانگشتی ساده که به طور کامل بر سطح جزئیات داستان که توسط “دروغگو” گفته می شود، تمرکز می کند. مطمئناً کمی به عادت کردن نیاز دارد.
ورشوئر توضیح می‌دهد: «فقط گوش دادن به آنچه مردم می‌گویند و توجه نکردن به انواع سیگنال‌های دیگر، از جمله اینکه کسی چگونه قانع‌کننده یا احساسی داستان خود را منتقل می‌کند، بسیار غیرمعمول به نظر می‌رسد. “اما افرادی که حقیقت را می گویند می توانند توصیفی غنی ارائه دهند، زیرا آنها واقعاً این رویداد را تجربه کرده اند، در حالی که اگرچه دروغگوها می توانند جزئیات را ارائه دهند، اما این خطر دستگیر شدن آنها را افزایش می دهد.”
افشای نقاب از دروغگویان
محققان برای اینکه با اطمینان 100٪ بدانند آیا کسی دروغ می گوید یا نه، یک سری آزمایش های آزمایشگاهی انجام دادند. گروهی از دانشجویان به دو دسته مجرم و بی گناه تقسیم شدند. به کسانی که به گروه گناهکار منصوب شده بودند دستور داده شد که امتحانی را از یک قفسه بدزدند. آنهایی که در گروه بی گناه بودند وظیفه داشتند نیم ساعت را در محوطه دانشگاه بگذرانند: به کتابخانه بروید، قهوه بنوشید و با یک دوست تماس بگیرید.
پس از آن، هر دو طرف بی گناه و مقصر باید بگویند که نیم ساعت را در محوطه دانشگاه گذرانده اند. در 9 مطالعه، از 1445 نفر خواسته شد تا صحت اظهارات دست نویس صادقانه و فریبنده، رونوشت های ویدئویی، مصاحبه های ویدئویی یا مصاحبه های زنده را ارزیابی کنند. تحت شرایط استاندارد، شرکت‌کنندگان آزاد بودند تا از همه سیگنال‌های ممکن استفاده کنند – از نگاه کردن به چشمان افراد گرفته تا جستجوی رفتار عصبی یا یک داستان عاطفی خاص – برای ارزیابی اینکه آیا کسی دروغ می‌گوید یا خیر.
در این شرایط، آنها تشخیص دروغ از حقیقت را دشوار می یافتند و به ندرت بالاتر از سطح احتمال عمل می کردند. هنگامی که به آنها دستور داده شد که فقط بر مقدار جزئیات (مکان، شخص، زمان، مکان) در داستان تکیه کنند، به طور مداوم قادر به تشخیص دروغ از حقیقت بودند.
دانشجویان کارشناسی از UvA و دانشجویان کارشناسی ارشد از UvA و UM جمع‌آوری داده‌ها، آزمایش‌های کنترل و مطالعات تکراری را برای تحقیق در چارچوب پایان‌نامه‌های خود انجام دادند.
این تحقیق در مجله Nature Human Behaviour منتشر شده است.
