26 ژانویه 2023 – توسط باب یرکا، انباشتگی گسترده مصنوعات ابسیدین
تیمی از محققان وابسته به چندین موسسه در اسپانیا که با همکاری دو همکار از فرانسه و دیگری از آلمان کار می‌کنند، یک کارگاه دستباف ابسیدین مربوط به 1.2 میلیون سال پیش را در دره آواش در اتیوپی کشف کردند. این گروه در مقاله خود که در مجله Nature Ecology & Evolution منتشر شده است، محل پیدا شدن تبرها، وضعیت و سن آنها را توضیح می دهد.
عصر حجر از حدود 2.6 میلیون سال پیش تا 3300 سال قبل از میلاد، زمانی که عصر برنز آغاز شد، ادامه داشت. مورخان به طور کلی این دوران را به دوره های پارینه سنگی، میان سنگی و نوسنگی تقسیم می کنند. تحقیقات قبلی نشان داده است که «کارگاه‌های تراش» زمانی در دوران پلیستوسن میانه، در اروپا – تقریباً 774000 تا 129000 سال پیش، ظاهر شدند.
چنین کارگاه هایی با تبدیل شدن ابزارسازی به یک مهارت توسعه یافتند. افرادی که چنین مهارت هایی را توسعه می دادند در کارگاه ها با هم کار می کردند تا به اندازه کافی از ابزار مورد نیاز افراد در منطقه عمومی استفاده کنند. یکی از این ابزارها تبر بود که می توانست برای خرد کردن یا به عنوان سلاح استفاده شود.
تبر ها با کندن تکه های سنگ برای ایجاد لبه تیز ساخته می شدند. آنها به هیچ چیز وابسته نبودند. آنها در هنگام استفاده به سادگی در دست نگه داشته می شدند. سنگ های مورد استفاده معمولاً سنگ چخماق یا در زمان های اخیر ابسیدین – نوعی شیشه آتشفشانی بود. ابسیدین، حتی در دوران مدرن، به عنوان ماده ای دشوار برای کار با آن در نظر گرفته می شود، زیرا روی دست بسیار خشن است. در این تلاش جدید، محققان شواهدی از یک کارگاه ابسیدین پیدا کردند که خیلی زودتر از کارگاهی که قبلاً دیده شده بود، تأسیس شده بود.
محققان در محل حفاری Melka Kunture در حال کار بودند که یک تبر را پیدا کردند که در لایه‌ای از رسوب مدفون شده بود. آنها به زودی تعداد ی بیشتر پیدا کردند. آنها در مجموع 578 عدد را یافتند و همه آنها به جز سه مورد از ابسیدین ساخته شده بودند. تاریخ گذاری مواد اطراف محورها نشان داد که آنها مربوط به حدود 1.2 میلیون سال پیش هستند.
مطالعه تبرها نشان داد که همه آنها به روشی مشابه ساخته شده اند و این نشان می دهد که محققان یک کارگاه باستانی خراطی پیدا کرده اند. این یافته قدیمی ترین نمونه شناخته شده از چنین کارگاهی است، و اولین نمونه از این دست در اروپا نیست. محققان خاطرنشان می کنند که این کار به قدری پیش انجام شده است که آنها حتی قادر به شناسایی انسان های سازنده آنها نیستند.
