15 ژانویه 2023 -کراتوناویس ژوی – آکادمی علوم چین از طریق SWNS
تکامل دایناسورها به پرندگان یک انتقال است که شامل چنان تغییرات مورفولوژیکی چشمگیری است که دیرینه شناسان هنوز سر خود را می خارند تا بفهمند این رویداد خارق العاده چگونه رخ داده است.اکنون، فسیل 120 میلیون ساله جدیدی از موجودی در چین که دانشمندان آن را «عجیب» می‌نامند، با جمجمه‌ای شبیه تی رکس که به بدن یک پرنده متصل است، نور تازه‌ای به این معما می‌تاباند.
این هیبرید به اندازه مرغ که کراتوناویس ژوی نام داشت، دارای تیغه های شانه بلند یا کتف و پنجه بود. اما جمجمه بزرگ آن تقریباً شبیه به تی رکس و سایر تروپودهای گوشتخوار شکل گرفته بود.
این فسیل، با تیغه شانه (کتف) و اولین متاتارس دراز خود، آن را از همه پرندگان دیگر – از جمله فسیل‌ها – متمایز می‌کند و برخی از شکاف‌ها را در مورد چگونگی تکامل برخی دایناسورها به پرندگان پر می‌کند.
این خبر که در 2 ژانویه در Nature Ecology & Evolution منتشر شد، مطالعه ای را توصیف می کند که توسط دیرینه شناسان آکادمی علوم چین انجام شده است.
دکتر لی ژی هنگ، نویسنده اصلی این مقاله گفت: «ویژگی‌های اولیه جمجمه این واقعیت را نشان می‌دهند که بیشتر پرندگان کرتاسه مانند کراتوناویس نمی‌توانستند نوک بالایی خود را به طور مستقل نسبت به فک پایین حرکت دهند. “این یک نوآوری کاربردی است که به طور گسترده در بین پرندگان زنده توزیع شده است که به تنوع زیست محیطی عظیم آنها کمک می کند.”
در درخت تکاملی پرندگان، کراتوناویس قبل از Ornithothoraces قرار گرفت که تکامل یافت و دارای ویژگی های بسیاری از پرندگان مدرن بود.
به پرندگان “دایناسورهای زنده” لقب داده اند. اولین گونه های بدوی شبیه یک دایناسور کوچک و پر به نظر می رسید. دهان آنها هنوز دارای دندان های تیز بود. اما با گذشت زمان، پرندگان آنها را از دست دادند و منقار تکامل یافتند.
نویسنده مسئول، دکتر وانگ مین در مورد اکستنشن شانه کشف شده در فسیل اظهار داشت: “کتف از نظر عملکردی برای پرواز پرندگان حیاتی است و ثبات و انعطاف پذیری را نشان می دهد.ما تغییرات کتف را در طول انتقال Theropod-Bird ردیابی می‌کنیم و فرض می‌کنیم که کتف کشیده می‌تواند مزیت مکانیکی عضله را برای جمع شدن و چرخش استخوان بال افزایش دهد.
“این به طور کلی دستگاه پرواز توسعه نیافته در این پرنده اولیه را جبران می کند، و این تفاوت ها نشان دهنده آزمایش مورفولوژیکی در رفتار پرواز در اوایل تنوع پرنده است.”
این مطالعه همچنین نشان داد که اولین متاتارس (شست پا) در طول انتقال دایناسور-پرنده مورد انتخاب قرار گرفت تا به یکی از انگشتان کوتاه تر انتخاب شود.سپس با رسیدن به اندازه مطلوب – کمتر از یک چهارم طول متاتارس دوم – انعطاف تکاملی خود را نسبت به تغییر از دست داد.
دکتر توماس استیدهام یکی از نویسندگان این مقاله گفت: “ممکن است ناشی از خواسته های متناقض مرتبط با استفاده مستقیم از انگشت اول پا در حرکت و تغذیه باشد.”
برای کراتوناویس، احتمالاً از مزیت انتخاب برای گرفتن طعمه ناشی می شود. این حیوان گوشتخواری بود که خزندگان کوچک، دوزیستان، پستانداران و حشرات را می خورد.
دکتر ژو ژونگه، نویسنده همکار، توضیح داد که آناتومی غیرعادی حفظ شده در فسیل، وسعت شکل پذیری اسکلتی در پرندگان اولیه را برجسته می کند.
او گفت: “تغییرات در این عناصر در سراسر درخت تروپود نشان دهنده ثبات تکاملی خاص کلاد است که ناشی از تعامل بین توسعه، انتخاب طبیعی و فرصت های زیست محیطی است.”
کراتوناویس از همه پرندگان دیگر – از جمله پرندگان فسیلی – متمایز است و چگونگی تکامل دوستان پر دار ما را از بزرگترین حیواناتی که تا به حال در خشکی پرسه می زدند، نشان می دهد.
