5 اکتبر 2022 – توسط دانشگاه سیدنی -تیم پروفسور Itai Einav آثار هنری Karin Einav Perez را با استفاده از فیزیک شبیه سازی کردند. اعتبار: پروفسور ایتای آیناو، دکتر بنجامین لیتون
هنر و علم ممکن است معادل سال نوری از هم فاصله داشته باشند، اما به گفته تیمی از مهندسان عمران، آنها راه‌های متفاوتی برای درک جهان هستند.
مقاله جدیدی به سرپرستی پروفسور مهندسی عمران دانشگاه سیدنی، Itai Einav، بیان می‌کند که رابط بین هنر و علم نه تنها منبع الهام است، بلکه می‌توان از آن برای بازکردن رویکردهای علمی جدید و دگرگونی تحقیقات استفاده کرد که به‌طور بالقوه منجر به بینش‌های جدیدی می‌شود.
این تحقیق که در لئوناردو منتشر شد، پارادایم علم الهام‌گرفته از هنر را بررسی کرد و بدنه اثر “همه چیز به هم متصل می‌شود” اثر هنرمند کارین ایناو پرز – خواهر پروفسور آیناو را تحلیل کرد.
در حالی که علم مدت‌ها الهام‌بخش هنر بوده است، تیم می‌خواست بررسی کند که آیا هنر نیز می‌تواند الهام‌بخش علم باشد، پس از اینکه هر دو خواهر و برادر خود را با این احتمال سرگرم کردند که هر چیزی به هم متصل می‌شود ممکن است علاقه متناظر خود را به شکل‌گیری‌های الگوی روی بوم و زمین‌شناسی به صورت گذشته‌نگر به هم مرتبط کند.
پروفسور Einav، که از تحقیقاتش برای درک بهتر فیزیک استفاده می شود، گفت: “در حالی که رشته ها بسیار متفاوت هستند، هنر و علم هر دو به دنبال تفسیر دنیای اطراف ما هستند. آنها دیدگاه های متفاوتی را ارائه می دهند که باید به طور معمول تر ترکیب شوند تا به نفع متقابل باشند.” مواد، از پودر برف در بهمن گرفته تا فرسایش ساحل و بهترین روش برای خرد کردن مواد معدنی در آسیاب های صنعتی.
در این مطالعه اکتشافی، محققان ابتدا اثر هنری Einav Perez در سال 2014، “مثل صخره” را تجزیه و تحلیل کردند، که اگرچه به نظر می رسد یک سنگ یکپارچه کوهستانی بزرگ را به تصویر می کشد که توسط مناطقی از الگوهای هندسی طی شده است، اما به طور ناخودآگاه ایجاد شده است.
پروفسور Einav گفت.جالب اینجاست که کارین آگاهانه به دنبال خلق تصویری از یک کوه نبود. بعداً متوجه شد که ممکن است به طور ناخودآگاه تحت تأثیر برج شیطان از «برخورد نزدیک از نوع سوم» اسپیلبرگ باشد – یکی از اولین فیلم‌هایی که با هم دیدیم.
این کار نقطه شروعی برای علم الهام‌گرفته از هنر تیم مهندسی بود: شباهت‌های آن با حوزه تحقیقاتی پروفسور Einav که باعث بررسی پدیده‌های دانه‌ای شد.
برای تجزیه و تحلیل کار، مهندسان الگوهای کلی در اثر هنری را با استفاده از یک مدل شبیه‌سازی محاسباتی بازسازی کردند. این به آنها اجازه داد تا زمان را معکوس کنند و تعامل جمعی ذرات منفرد را که در پشت Like a Rock تصور می‌کردند، تجزیه و تحلیل کنند و بعداً شکل‌گیری استالاکتیت‌های شناسایی شده در این فرآیند را تجزیه و تحلیل کردند.
بنجامین لیتون، دانشجوی ممتاز فارغ التحصیل می‌گوید: «برای جهش از هنر به علم، ما این اثر هنری را با شبیه‌سازی سیستم ذرات تصوری خود با استفاده از یک مدل محاسباتی مبتنی بر فیزیک از سیستم‌های دانه‌ای بازآفرینی کردیم و به ما امکان می‌دهد ساختارهای استالاکتیتی را به صورت کمی تحلیل کنیم.»
“بازآفرینی “مثل یک صخره” به عنوان یک نمایش علمی ما را وادار کرد که فرآیندهای فیزیک پیچیده‌ای را که در تشکیل استالاکتیت‌های دانه‌ای دخیل هستند، تجزیه و تحلیل کنیم – ساختارهایی که ما لزوماً به طور معمول نمی‌رویم و آنها را مطالعه نمی‌کنیم. درک فیزیک پشت این ساختارها می‌تواند سودمند باشد. پروفسور Einav گفت: فرآیندهای صنعتی که در آن “چسبندگی” دانه ها یک عامل تعیین کننده است – مانند گل و لای در محیط های کشاورزی.”
مهندسان گفتند، در نهایت، هدف از این مطالعه تشویق دیگران در رشته خود و گسترش ذهن آنها بود.
“انجام کارها به روشی یکسان و مکرر همیشه نوآورانه یا سازنده نیست. هنر، به دلیل ماهیت خود، تفسیرهای ذهنی را برمی انگیزد که باید برای ایجاد بینش یا روش های جدید مهار شوند.”
وقتی همکاران رشته‌های مختلف Like a Rock را دیدند، بلافاصله به کار خود در مورد شبکه‌های ترافیکی، چسبندگی مویرگی و سقوط جت‌ها فکر کردند.»
“با داشتن ذهنی باز و پرداختن به موضوعات بدون هیچ گونه پیش داوری، زمینه هایی که ممکن است هیچ ارتباطی با تحقیقات یک دانشمند نداشته باشند، می توانند الهام بخش روش جدیدی از تفکر و عمل باشند.”
