15 سپتامبر 2022 -نوشته دارومیر رودنیکیج -بیت کوین، یکی از اولین و شناخته شده ترین ارزهای دیجیتال، در سال 2009 گردش خود را آغاز کرد. اعتبار: Shutterstock
به زبان ساده، پول دیجیتال را می توان به عنوان نوعی ارز تعریف کرد که از شبکه های کامپیوتری برای انجام پرداخت ها استفاده می کند. پوشش رسانه‌ای از پتانسیل آینده ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین، پول دیجیتال را به موضوعی داغ تبدیل کرده است.
یکی از تفاوت های اصلی بین پول دیجیتال و ارز فیزیکی، مانند پول نقد، این است که پول دیجیتال فاقد هر گونه ویژگی شناسایی است که آن را منحصر به فرد می کند. اگر نگاهی به اسکناس‌هایی که ممکن است در کیف خود داشته باشید بیندازید، به سرعت متوجه می‌شوید که هر اسکناس یک شماره سریال دارد – رشته‌ای منحصر به فرد از حروف و اعداد که منحصر به فرد بودن آن اسکناس را نشان می‌دهد.
اما همانطور که می دانیم، اشیاء دیجیتال، مانند آهنگ ها یا تصاویر، به راحتی در اینترنت بی نهایت قابل تکرار هستند. چه چیزی ما را از تولید مجدد پول دیجیتال در حساب های بانکی خود به این راحتی باز می دارد؟
اکثر ما همیشه از پول دیجیتال استفاده می کنیم. این ماهیت دیجیتالی ارزهای دیجیتال نیست که آنها را از پول دیجیتال متمایز می کند، بلکه نحوه تضمین مالکیت دارایی دیجیتال است که آنها را به عنوان تحول آفرین نشان می دهد.
مشکلات پول دیجیتال و مالک آن احتمالاً در پیچیدگی افزایش می یابد و پیامدهای گسترده ای در زندگی روزمره خواهد داشت. آزمایشگاه Counter Currency، یک ابتکار جدید مستقر در دپارتمان انسان شناسی در دانشگاه ویکتوریا، برای بررسی این سوالات تاسیس شد. تحقیقات ما در آنجا مستند حال و آینده پول و تأثیرات آن بر نحوه زندگی ما است.
کارت های اعتباری
بانک‌های تجاری و شبکه‌های پرداخت، مانند آن‌هایی که از کارت‌های اعتباری استفاده می‌کنند، از منحصربه‌فرد بودن دلارهای دیجیتال ما محافظت می‌کنند. این موسسات تضمین می‌کنند که ما یک دلار دیجیتالی را بیش از یک بار خرج نکنیم. زمانی که پول دیجیتال خرج می کنیم، بانک ها آن را از حساب ما کم می کنند تا دوباره خرج نشود.
اولین شکل پرکاربرد پول دیجیتال کارت های اعتباری با نوارهای مغناطیسی بود. استفاده از نوار مغناطیسی رمزگذاری شده با اطلاعات شناسایی اولین بار تقریباً 50 سال پیش معرفی شد. این شکل از پول دیجیتال در دهه های 1970 و 1980 به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت، که با اختراع پایانه های الکترونیکی نقطه فروش متصل به شبکه های رایانه ای تحت مدیریت شرکت هایی مانند ویزا و مسترکارت تحریک شد.
اما این پول دیجیتال دقیقا چگونه کار می کند؟ هنگام پرداخت برای چیزی در فروشگاه، خریدار کارت اعتباری خود را روی پایانه دیجیتال ضربه می‌زند و بانک جزئیات کارت اعتباری را به شبکه ارسال می‌کند. این شبکه کارت اعتباری مجوز پرداخت را از بانک دارنده کارت درخواست می کند. بانک دارنده کارت مشخصات دارنده کارت و میزان اعتبار موجود را تایید می کند و سپس خرید را تایید می کند.
صدها میلیون از این تراکنش های پول دیجیتال هر روز انجام می شود. اگرچه این تراکنش شامل یک خریدار، یک فروشنده، دو بانک و یک شبکه کارت اعتباری است، اما در واقع هیچ پول فیزیکی رد و بدل نمی شود. در عوض، یک سری پیام ها مخابره می شود که منجر به بدهی خریدار به بانک خود و اعتبار در حساب بانکی تاجر می شود.
از این نظر، پول دیجیتالی مورد استفاده در اینجا یک وسیله مبادله مادی مانند اسکناس یا سکه نیست، بلکه یک واحد ورود به حساب است. این پول دیجیتال یک اعتبار یا بدهی در دفاتر دیجیتالی است که توسط بانک های تاجر و مصرف کننده نگهداری می شود. سایر اشکال پول دیجیتال، مانند تراکنش‌های کارت نقدی یا نقل و انتقالات الکترونیکی نیز به همین شکل عمل می‌کنند.
ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین با اشکال پول دیجیتالی که قبلاً توسط مصرف کنندگان در سراسر جهان استفاده می شود متفاوت است. تفاوت اصلی این است که هنگام پرداخت ها، یک بلاک چین جایگزین رابطه بین دو بانک می شود.
بلاک چین فهرستی از سوابق حاوی داده‌های تراکنش است که در یک دفتر کل توزیع شده نگهداری می‌شود، که یک رکورد دیجیتالی از حساب‌های تراکنش‌های بیت‌کوین است. کپی های لجر توسط هزاران رایانه ای که در شبکه ارزهای دیجیتال شرکت می کنند، ذخیره و نگهداری می شوند.
پول دیجیتال مشکل خرج کردن مضاعف را ایجاد می کند. چگونه می توان اطمینان حاصل کرد که همان پول موجود در حساب یک فرد بیش از یک بار خرج نمی شود؟ فناوری بلاک چین این مشکل را بدون توسل به یک مرجع مرکزی حل می کند.
در اشکال رایج پول دیجیتالی، سرورهای رایانه ای که شبکه کارت اعتباری را تسهیل می کنند، از هزینه مضاعف جلوگیری می کنند. این سرورها تضمین می‌کنند که دارنده کارت نمی‌تواند دقیقاً از همان دلارهای دیجیتالی که برای خرید مواد غذایی در سوپرمارکت استفاده می‌شود برای خرید یک نوشیدنی استفاده کند.
در شبکه بیت‌کوین، هر تلاشی برای دو بار خرج کردن یک بیت‌کوین به طور جمعی توسط همه رایانه‌های موجود در شبکه باطل می‌شود، که از هر گونه تلاش برای خرج کردن پول دیجیتال مشابه در دو مکان جلوگیری می‌کند.
دارایی دیجیتال
شاید توسعه انقلابی واقعی که توسط ارزهای دیجیتال به وجود آمده است ماهیت دیجیتالی آنها نباشد، بلکه این است که آنها امکان انتقال مالکیت دارایی های دیجیتال را بدون توسل به یک مرجع متمرکز میسر می کنند.
تکرارپذیری بی‌نهایتی که توسط اینترنت فعال می‌شود، مفاهیم مالکیت را به چالش می‌کشد که مدت‌ها زیر تمدن مدرن بوده است. بلاک چین و دفتر کل توزیع شده نظم مالکیت معنوی را در اینترنت حفظ می کنند. در واقع، این جنبه‌های ارز دیجیتال هستند که ممکن است ماندگارترین تأثیر را بر نحوه زندگی مشترک ما چه در فضای مجازی و چه در فضای واقعی داشته باشند.
