محققان به دنبال پاسخ های مشخصی برای معمای هنر چند دهه ای هستند

14 سپتامبر 2022 – توسط آندره سالز، آزمایشگاه ملی آرگون

UChicago مالک ​”کتاب بتن شماره 83″ است. ضخامت آن تقریباً دو اینچ است و ظاهراً حاوی نسخه‌ای از کتاب هنرمند Wolf Vostell در مورد بتن به عنوان یک رسانه هنری است. اعتبار: آزمایشگاه ملی جیسون کرپس/آرگون

با استفاده از منبع فوتون پیشرفته Argonne، دانشمندان در تلاشند تا تعیین کنند که آیا قطعه Wolf Vostell “Concrete Book” در واقع حاوی یک کتاب است یا خیر. پاسخ ممکن است نحوه مطالعه و ارائه آثار این هنرمند را تغییر دهد.

چه زمانی کتاب کتاب نیست؟

این یک سوال ساده به نظر می رسد، اما در مورد یک اثر هنری کنجکاوی برانگیز، محققان منابع یکی از پیشروترین امکانات اشعه ایکس در آزمایشگاه ملی آرگون وزارت انرژی ایالات متحده (DOE) را برای پاسخ به آن استفاده کرده اند. چیزی که آنها پیدا می کنند ممکن است به بازنویسی فصلی از تاریخ هنر مدرن ختم شود و ممکن است نور جدیدی بر یکی از پیشگامان یک جنبش هنری بتاباند.

قطعه مورد بحث «Betonbuch» یا «کتاب بتنی» نام دارد و اثر هنرمند آلمانی الاصل Wolf Vostell است. او بخشی از Fluxus بود، یک جامعه بین‌المللی متشکل از خالقان تجربی که در دهه‌های 1960 و 1970 شکوفا شد، و پیشگام استفاده از بتن به عنوان ماده‌ای برای هنر، نه فقط ساخت و ساز بود. در سال 1971، ووستل کتاب کوتاهی به نام “Betonierungen” یا “Concretifications” نوشت و به عنوان شاهدی بر تعهد خود به این ماده، ظاهراً 100 نسخه از آن کتاب را در صفحات بتنی شماره گذاری کرد.

شش سال پیش، به عنوان بخشی از نمایشگاهی در مورد Vostell و Fluxus که توسط پروفسور تاریخ هنر کریستین مهرینگ برگزار شد، دانشگاه شیکاگو “کتاب بتنی شماره 83” را خریداری کرد و بلافاصله پتی گیبونز را مجذوب خود کرد. به عنوان رئیس مدیریت مجموعه در مرکز تحقیقات مجموعه های ویژه هانا هولبورن گری در UChicago، Gibbons در کتابخانه جوزف Regenstein دانشگاه کار می کند و در نظارت بر نمایش مجموعه های موسسه مشارکت دارد.

گیبونز گفت: «معمای آنچه قرار است در داخل آن وجود داشته باشد، من را مجذوب خود کرد. “همیشه فکر می کردم نگاه کردن به آن ایده خوبی است.”

گیبون با ماریا کوکوری، دانشمند مؤسسه هنر شیکاگو، همکاری کرد تا در نهایت صفحه این معما را ورق بزند. کوکوری از “کتاب بتونی” در کلاس درس خود استفاده می کند و علم مواد را به عنوان مرتبط با هنر آموزش می دهد. برای او، کار ووستل نقطه عطفی در استفاده از بتن برای خلق هنر به جای ساختن ساختمان ها و پل ها است.

کوکوری گفت: بتن ماده ای است که در ساخت و ساز می بینید، اما نه در دنیای هنر در دهه 70. “ساخت و ساز و هنر اغلب رشته های مختلفی در نظر گرفته می شوند، اما Vostell پیشگام فناوری های جدید برای استفاده از بتن به عنوان یک ماده هنری بود.”

این زوج ابتدا سعی کردند با استفاده از دستگاه های اولتراسوند و اشعه ایکس در UChicago، داخل قطعه بتن 20 پوندی و ضخیم دو اینچی را بررسی کنند، اما فقط توانستند سیم های فلزی داخل آن را تشخیص دهند، نه کتاب. سیم ها ممکن است کتاب را بین خود نگه دارند یا ممکن است برای تقویت بتن در آنجا باشند.

آنها می‌دانستند که برای شکستن قاب به یک پرتو پرتو ایکس قوی‌تر نیاز دارند، بنابراین به منبع فوتون پیشرفته (APS)، یک مرکز کاربری دفتر علوم DOE در Argonne روی آوردند.  apsبرخی از درخشان‌ترین نور پرتو ایکس در جهان را تولید می‌کند، با انرژی‌هایی که به آن اجازه می‌دهد به اشیاء ضخیم‌تر نفوذ کند. در beamline 6-BM، آنها از تکنیکی به نام پراش اشعه ایکس برای جستجوی علائم کاغذ و پوشش در داخل بتن استفاده کردند.

جان اوکاسینسکی، دانشمند آرگون، می‌گوید: «ابتدا نسخه دیگری از خود کتاب را اسکن کردیم، کتابی که قرار است در داخل بتن باشد. “این به ما امضایی داد تا در خود شی جست و جو کنیم. اگرچه نمونه متفاوت است، تکنیک هایی که ما استفاده می کنیم همان است که برای آزمایش های علم مواد استفاده می کنیم.”

کوکوری گفت که نتایج اسکن اشعه ایکس در یک مجله منتشر خواهد شد. این دو نفر جزئیات آزمایش را به عنوان کاری در حال پیشرفت در کنفرانس اخیر انجمن کتابخانه های هنری آمریکای شمالی ارائه کردند. کوکوری گفت که پاسخ ها هر چه که باشند، پرسش های هنری و علمی را روشن می کنند.

“چگونه کتاب را تعریف کنیم؟” “اگر دانشمندان Argonne کتابچه ای را در آنجا پیدا کنند، چگونه این اطلاعات را زمینه سازی کنیم؟ اگر آنها این کار را نکردند، پاسخ به همان اندازه مهم است، زیرا زمینه بیشتری را فراهم می کند و تاریخ را آگاه می کند. نحوه به اشتراک گذاشتن این قطعه را با مردم به شما اطلاع می دهد. “

او گفت: “ما گواهی این هنرمند را داریم و دلیلی برای شک در وجود چیزی وجود ندارد، اما هنوز به اثبات علمی نیاز داریم.” این یک پیام مهم برای دانش آموزان است که قابلیت اطمینان منابع را زیر سوال ببرند.